South Park: Snow Day
De timing van South Park: Snow Day is een beetje aan de late kant. Dit weekend was het zo lekker weer dat ik weer verbrand ben door de zon. Toch wil ik voor South Park nog wel een keer de winter trotseren en daarom neem ik jullie mee terug naar Cartman en zijn crew om een sneeuwgevecht te houden.
Na twee goed ontvangen RPG-games (The fractured But Whole en The Stick of Truth) is het tijd voor iets anders. Nouja, je speelt weer de stille New Kid terwijl Cartman je de hele tijd becommentarieert. Maar dat terzijde, in South Park sneeuwt het altijd en nu zelfs zo erg, dat het hele dorp onder een dikke laag sneeuw zit en het dagelijkse leven niet verder kan gaan. De kinderen in South Park hebben dus genoeg vrije tijd om hun oude rituelen op te pakken en gaan verder met hun Dungeons & Dragons spel.
De referenties naar de oude games zitten er goed in, behalve hoe de game er ook daadwerkelijk uit ziet en speelt. Dit is namelijk een uitstapje naar een volledige 3D-wereld in plaats van platte personages, waardoor je nu kunt klimmen, klauteren en springen met bijna alle vrijheid die je wenst. Maar het belangrijkste is de gameplay. Je gaat van een action-based RPG naar een actiegame waar de focus vooral ligt op het schieten, ontwijken en speciale powers gebruiken in plaats van Turn-Based actie waarbij je rustig over je volgende stap na kunt denken.
Er zit nog wel wat RPG-elementen verstopt. Zo kun je kaartjes krijgen en her en der vinden die je aanvallen sterker maken. Zo kan je zwaard dan sterker worden, of vijanden laten bloeden waardoor ze langzaam dood gaan bijvoorbeeld. Of je kunt met je pijl en boog verder schieten. Het wordt allemaal uitgelegd hoe je deze makkelijk kunt upgraden, en als er geen goede kaart bij zit, dan upgrade je die zelf wel met TP. Ja, met toiletpapier, een referentie naar de pandemie. Want toen was toiletpapier schaarser dan goud wat het automatisch meer waard maakt, aldus Cartman.
Verder is het vooral de bedoeling dat je doet wat Cartman je opdraagt. Hij deelt de missies uit die jij moet volbrengen. Dat is dan vooral naar een punt lopen, daar de vijanden verslaan, verder in de map lopen, daar vijanden verslaan en als je mazzel hebt komt er een horde vijanden die je kapot moet hakken (en verslaan). De game is dan ook vooral gericht op dat je dit met drie andere vrienden doet die je helpen. Want hoewel de humor is zoals je van South Park mag verwachten, de vijanden zijn vrij ongeïnspireerd. De grote bekende zijn er vooral om het verhaal te dragen en soms mag je tegen een Kyle of Prinses Kenny vechten, maar daarvoor heb je honderden kleuters op hun bek geslagen.
Daarbij, als je in je eentje speelt, dan pas merk je dat de drie andere bots niet al te slim zijn. Ze gaan vaak dood, ze trekken zich niet terug als ze in de minderheid zijn en rennen als een kip zonder kop rond. En dat is bij een game waarbij je honderden vijanden moet verslaan toch echt wel essentieel dat je niet de hele tijd op hen hoeft te letten. En in stage 1 gaat het allemaal nog wel, maar hoe verder je in de game komt, hoe meer bullitsponges de vijanden worden.
Het is ook geen grote game. In een avondje speel je hem uit en dan leg je hem wel weer terug in de (virtuele) kast. De gameplay is een grote Horde mode en hoewel er een laagje D&D over zit, keek ik daar niet echt naar. Voor mij was de truc om er zo snel mogelijk door heen te jagen, de humor mee te pakken, om vervolgens weer snel in de zon te zitten. Voor een game die drie tientjes kost bij launch had er wat mij betreft net wat meer content in mogen zitten. De multiplayer-coöp maakt het dan nog leuk, maar de gameplay stelt teleur.
