Back 4 Blood

De timing van Back 4 Blood is misschien niet de beste, zo voor de launch van Call of Duty en Battlefield maar dat gaat voor mij de pret niet drukken. Niets is leuker dan met een paar vrienden zombies afslachten en hopen dat je het overleeft tot aan de saferoom of humvee. Dat heeft zijn spirituele voorganger Left 4 Dead wel bewezen. Ontwikkelaar Turtle Rock heeft dan ook niet zijn best gedaan om de inhoud te veranderen, maar de game naar het jaar 2021 te transporteren. Dat had van mij, achteraf, niet gehoeven. 

De grootste verandering die ontwikkelaar Turtle Rock heeft doorgevoerd is dat er nu een lopend verhaal in de game zit. Waarbij L4D uit losse missies bestond en niet verder kwam dat je je vege lijf moest verplaatsen van plek A naar plek B, zit er in Back 4 Blood wel degelijk een verhaaltje. Je bent lid van een militie die een eigen dorp heeft. Dit moet beschermd worden tegen het gevaar van buitenaf en daar heb je mensen, goederen en nog meer voor nodig. Jij en je team worden erop uitgestuurd om deze te vinden. Eén probleem, er staan hordes zombies in de weg die het gemunt hebben op jouw hersenen. Dus pak je wapen, ren van saferoom naar saferoom en doe wat je verteld wordt.  

Nu mag ik eigenlijk geen zombies zeggen, want het zijn zilveren space worms of zoiets en de personages noemen de zombies “The Ridden”, maar over het algemeen is het gewoon dom schietvoer. En de personages zijn niet Henk en Ingrid, maar Cleaners. Je begint er met vier en daarna heb je in totaal acht personages waar je in het begint uit kunt kiezen. Elke heeft zijn eigen persoonlijkheidje en zijn startwapen, maar veel verschil qua gameplay levert het niet op. 

Het begint pas leuk te worden als het kaartsysteem in beeld komt. Jij als speler krijgt een aantal kaarten mee (en deze kun je later uitbreiden door ze te kopen). Deze kaarten geven je voordeeltjes, zoals sneller lopen, meer munitie dragen, beter mikken etc. De meeste kaarten gelden alleen voor jezelf. Maar er zijn ook kaarten die voor iedereen gelden, zoals gezamenlijk meer gezondheid, of meer levens. Het zou alleen te makkelijk worden als jij als enige kaarten kon trekken om het jezelf makkelijker te maken. 

Want de gamedirector keert ook terug. Deze gamedirector monitort continu wat je doet. Als hij opmerkt dat je als team het te makkelijk hebt, dan gooit hij er wat extra zombies in.  Merkt hij op dat je te veel ammo hebt voor je shotgun, dan legt hij expres daar minder ammo her en der neer. De gamedirector kan ook kaarten trekken die het je moeilijker maken. Zoals extra dikke mist in het level stoppen zodat je weinig ziet of meer speciale zombies in de game stoppen.  

Als je eenmaal naar buiten mag, dan merk je al snel op dat de diepgang van Left 4 Dead er nog steeds in zit, of eigenlijk ontbreekt. Het blijft schieten, schieten, schieten totdat je er letterlijk bij neer valt. Je rent van plek A naar B en probeert niet dood te gaan. Communicatie is hierbij weer het sleutelwoord, want als je als een Rambo alleen door de levels heen rent, dan word je op een gegeven moment gepakt door een special en ben je dood. Maar als je allemaal dezelfde kaarten hebt gekozen, dan maak je het jezelf ook moeilijker. Het beste is om een evenwichtig team samen te stellen. 

Het gaat natuurlijk ook om de wapens waarmee je kunt schieten. Waarbij je bij Left 4 Dead een handjevol wapens had, heb je hier een geheel wapenarsenaal tot je beschikking. Elk wapen kun je dan weer upgraden met attachments die je her en der vindt of kan kopen. Wat dan stom is, is dat als er eenmaal een attachement op je wapen zit, kun je hem niet meer eraf halen. Zombies doodschieten lukte mij overigs prima, maar specials kunnen nogal uitdagend zijn. Elke special heeft zijn eigen weakspots, en die zijn soms behoorlijk verstopt.  

En daar begint het kraken. Online met random andere mensen kan leuk zijn, maar als je een trol ertussen hebt zitten of iemand die veel beter/slechter dan de rest is, dan wordt het al snel een ongebalanceerd zooitje. En dan val je al snel terug naar de solo campagne waar je geconfronteerd wordt met bots. Deze bots schieten laserscherp en zullen er alles aan doen om jou levend door de level te krijgen, maar het is toch saai. Het ergste is nog, dat progressie uit de solo campagne (zoals kaarten) niet overgezet wordt naar de multiplayer campagne. Wat is dan het doel om solo te spelen? 


Laten we beginnen met te stellen dat Back 4 Blood het leukst is met drie andere vrienden waarmee je kunt communiceren. Zeker wanneer de chaos het grootst is, is communiceren met elkaar wat er gebeurt een must. De adrenaline rush die dat oplevert, die zorgt ervoor dat Back 4 Blood een game is die ik vaker ga spelen.