De controls mogen dan simpel zijn, het vluchtmodel is dat niet. In eerste instantie is alleen arcade-mode vrijgespeeld waarin iedereen het naar zijn zin kan hebben. Vliegtuigen gaan 1000 kilometer per uur, vijanden spatten uiteen na een klein machinegeweersalvo en stalls komen niet voor (tenzij je probeert een looping te maken met 100 kilometer per uur, dan ga je gek genoeg nog steeds dood). Door het spelen van een extra tutorial (die gek genoeg ineens geen voice-over meer hebben) kun je de realistic-mode vrijspelen die het spel al een stuk meer uitdagend maakt. Snelheid valt naar beneden, hoogte wordt belangrijk om te houden omdat je door te klimmen al snel veel snelheid verliest en dus kans loopt in een stall te raken, bochten kun je niet meer zo scherp nemen en je zult daadwerkelijk je best moeten doen om een tegenstander neer te halen. Voor de echte zelfkastijders is er dan nog de Simulation-mode, die na nog een tutorial vrij wordt gespeeld. Deze mode verschilt qua vluchtmodel niet eens zo heel veel van Realistic, ware het niet dat alle toffe snufjes als targetting en externe view weggenomen worden en je vast zit in je cockpit met alleen je ogen en een kaart om je te leiden. Met het opvoeren van de moeilijkheidsgraad is wat mij betreft dus precies de juiste keuze gemaakt: in plaats van de tegenstanders dodelijker te maken (want dat zijn ze nog steeds amper) wordt het vliegen zelf gewoon steeds realistischer en wordt het op zo’n manier nog steeds een uitdaging om van de vijand te winnen. Op de PC, met een goede joystick, dan kan je allebei wel omhoog schroeven: zowel het gevaar van de vijand als van je eigen vliegtuig. Maar met de beperkte controls die een gamepad je bieden is dit precies de juiste keuze, je blijft vechten tegen de elementen om precies een strafing run over de linkervleugel van die bommenwerper te maken met hopelijk precies een paar kogels in zijn motor zodat het onding zijn dood tegemoet valt.
Schieten op de vijanden is iets van veel voldoening. Vliegtuigen vallen stukje-bij-beetje uit elkaar, motoren spatten uiteen in een grote donkere wolk rook (die jammer genoeg wel een framedrop veroorzaakt) en Messerschmitts met uitgevallen motoren vallen dramatisch richting de grote groene aardbol. Ook de omgeving ziet er prachtig uit, natuurlijk valt het detail wel weg zodra je er met je neus op gaat zitten maar zelfs dan weet de game zich redelijk staande te houden. Toch is vooral de viewdistance indrukwekkend, met de glooiende heuvels en de witte krijtrots-kust van zuid-oost Engeland onder je. Qua geluid is er weinig spannends te ontdekken, je vliegt je vliegtuig vaak op 100% motorkracht dus raak maar vast gewend aan een continue gebrom op de achtergrond. De wapens klinken dan wel weer zoals ze moeten: zwaar en vol dodelijk lood.
