Order of War

Christophe (SpankmasterC)
Een genre wat ondanks alle verwoede pogingen niet door wil breken op de consoles zijn de strategygames, of ze nu realtime of turnbased zijn. Op de PC zijn deze games echter nog steeds populair, en ook al leggen ze het qua verkopen af tegen grote franchises als Call of Duty of FIFA er blijft een harde kern van mensen die enorm veel houden van strategiespellen en voor hun blijven dan ook veel hardcore nadenkspelletjes gemaakt worden. Soms wil een developer zich echter een beetje uitbreiden en kijken of de doelgroep niet uit te breiden is naar de rest van de PC-spelers, iets wat bijvoorbeeld best succesvol is gebeurd met World in Conflict. Het lijkt erop dat Wargaming.net, de ontwikkelaars van Order of War, niet zo goed weten wat ze willen doen met het spel: gooien ze het op de nieuwkomers of op de oude hardcore garde?


Order of War is een strategiespel welke zich afspeelt in de Tweede Wereldoorlog, met als toffe eigenschap dat je ook als de Duitsers kan spelen (of als de Amerikanen, wat je wilt). Ik vind het trouwens altijd heel jammer dat dit bijna alleen maar bij strategiespellen kan, ik zou nu wel eens een Medal of Honor of een Call of Duty willen spelen waarbij ik een nazi was, niet omdat ik er zo van hou om aan de \'foute\' kant te staan, maar meer omdat de kant van de geallieerden zo afgezaagd begint te worden, hoe fout dat ook klinkt. Maar goed, twee facties, twee verschillende campagnes. Het spel speelt zich af in 1944 en als Amerikanen val je uiteraard Normandië binnen, als Duitsers hou je je vooral bezig met de Russen. Het spel heeft geen resource-gathering of basebuilding, je krijgt de controle over een groep units en kunt eventueel wat back-up verwachten of de hulp van een vliegtuig inroepen. Wat dat betreft lijkt de game dus op een combinatie van World in Conflict en Company of Heroes.

En eigenlijk is dat de gameplay wel. Je wordt gedropt in een level, als Duitser wordt van je verwacht dat je bepaalde posities verdedigt, als Amerikanen vecht je met veel te weinig man tegen een grote vijand en moet je zien te overwinnen. Het is puur tactisch nadenken, overkoepelende strategieën komen niet aan bod omdat er tussen de missies geen continuïteit is: het maakt niet uit of je een missie wint met nog één tankje over of dat je de helft van je units nog hebt. Units kun je trouwens niet individueel aansturen, je selecteert units per groep en geeft ze dus ook commando’s per groep. Dit is aan de ene kant wel handig, aan de andere kant houdt het wel het micro-managen een beetje tegen wat toch jammer is, zeker met weinig eenheden zoals in het begin is dit vaak erg leuk om te doen. Later worden de veldslagen wel groter en hoewel Wargaming.net het zelf heeft over veldslagen die de intensiteit en schaal van de Tweede Wereldoorlog vatten blijven de maps redelijk klein en overzichtelijk. Verwacht dus geen Supreme Commander-achtige taferelen.