Nintendo Wii: Hands-on
WarioWare: Smooth Moves is eigenlijk precies wat je van een WarioWare voor de Wii verwacht: een Wario Ware die even idioot is als alle voorgaande delen én optimaal gebruik maakt van de besturingsmogelijkheden van de console. De grafische stijl is gelukkig nog steeds hetzelfde: simpel en doeltreffend. Om te zorgen dat de controller goed gebruikt wordt, wordt vóór de start van iedere microgame aangegeven hoe je de controller vast moet houden: voor de kniebuigingen moet je de Wii-mote boven je hoofd houden, voor het hoelahoepen naast je heup, voor het bandpompen horizontaal tussen je handen, voor het sleutel-in-het-slot-steken als een pen, voor het balanceren van de bezem plat op je hand, enzovoorts enzovoorts. Waar je in vorige Wario Wares alleen mentaal uitgeput raakte door de bizar snelle opvolging van bizarre korte mini games, wordt nu ook je fysieke conditie aangesproken. Als je eerst snel drie kniebuigingen moet maken om daarna vijf keer rond te draaien met hoelahoepen dan breekt het zweet je wel uit, zeker op een overhitte Nintendo-stand met dito bezoekers.
<\/center>
Wii Music: Orchestra
Stylish gehuld in galakleding opende Miyamoto met deze demo de persconferentie, de dag erna mochten we hem zelf proberen. In deze demo ben je dirigent van een orkest dat de symphonische versie van de Zelda-theme ten gehore brengt. Als dirigent heb je de directe controle over dit orkest. Sla jij sneller, dan gaat de muziek ook sneller, ben je meer een dramatisch typje en hou je van langzame en slepende passages, dan hoef je alleen maar wat langzamer te slaan. Een klein probleempje van deze demo was dat het erg moeilijk is om in een rumoerige omgeving te horen hoe het orkest precies op je reageert. De demo duurde ook niet al te lang en voordat je door had welk tempo het geschikst was, was het alweer afgelopen. Door mijn sadistische instelling probeerde ik zo snel mogelijk te zwiepen en de kereltjes in het orkest uit te putten, wat resulteerde in een vrij hoge score. Het loont dus alweer om slecht te zijn. Al met al is dit vooral een leuke demonstratie van de mogelijkheden van de Wii, maar als game stelt het vrij weinig voor.
<\/center>
Wii Sports
Wii Sports is een verzameling van vier games: golfen, honkballen, tennissen en vliegen met een vliegtuigje. Alleen de eerste drie heb ik getest; de rij voor het vliegen was te lang om er tijd aan te besteden. De speelbare games zullen nog een stuk uitgebreid worden voordat ze op de markt komen, op de E3 dienden ze vooral als techdemo\\\'s van de Wii-mote. De drie sportgames zijn erg geschikt om de mogelijkheden te tonen. Bij het tennissen dient de controller als het racket, bij het honkbal als de knuppel en bij het golfen als de club. Wat meteen opvalt is dat het bewegen erg natuurlijk aanvoelt en je de controller ook echt moet behandelen als het desbetreffende slagijzer: tennis is het leukst en het beste te besturen als je goed in de rondte mept en niet alleen vanuit de pols, honkballen gaat alleen als je er ook echt als een slagman bij gaat staan en wil je de bal goed kunnen putten bij het golfen dan moet je de remote als een club behandelen. Bij het putten maakte ik bijvoorbeeld de fout om vanuit de pols te slaan. Hierdoor was het onmogelijk om de bal netjes te putten. Maar stel je eens voor dat je staat te golfen, dan zwiep je ook niet vanuit de pols. Polsjes strak en slaan vanuit het bovenlijf en de schouders zorgt voor aanzienlijk meer succes. Al met al lijken de Wii Sports games de perfecte demonstratie van de mogelijkheden van de Wii. De game zelf kan met wat kleine uitbreidingen en een goed uitgewerkte multiplayer mode (waar ik eigenlijk niet aan twijfel) een échte launchtopper worden.
<\/center>
