De grote Nintendo persconferentie

Het leed dat file heet
Oh oh, file. Zal ik nog op tijd zijn? Vind ik het wel meteen? En het Kodak theater, zal ik daar niet in verdwalen? Ja ja, het brengt toch een beetje stress met zich mee als je als die-hard Nintendo fan na jaren streams van persconferenties volgen eindelijk uitverkoren bent om op locatie aanwezig te mogen zijn. Gelukkig viel de file mee en was het theater goed te vinden. De weg binnenin? Gewoon achter de troepen Japanners aanlopen, die moeten toch bij Nintendo zijn.



Verslag van achterin
Eenmaal binnen blijkt de zaal immens. Dat moet ook wel, aangezien er naast mij nog 2999 geïnteresseerden op de persconferentie zijn afgekomen. Het zit al stampensvol; met veel moeite vind ik nog een plekje naast een Japanner met een DS Lite. Hee inderdaad! Die had ik nog nooit gezien, vet dingetje. Er wordt aangekondigd dat het stipt om half tien zal beginnen. Niet dus, maar om vijf over half worden de lichten dan eindelijk gedimd en... daar is hij! Shigsy! In een reflex grijp ik naar mijn camera en begin driftig foto\'s en filmpjes te maken. Helaas heeft dit weinig zin, het weinige licht en de afstand tot het podium (Nederland is fijn op de bovenste ring gezet) werken niet mee aan een uitgebreid mediaverslag. Naja, dan maar relaxed achteruit leunen en genieten van de show. Door het gepruts heb ik een stukje van Miyamoto gemist en van wat nog komt wil ik absoluut niets missen. Miyamoto vertrekt en na een kort applaus verstomt de zaal.

He\'ll be back
Het moment is daar, het gaat nu echt gebeuren! De deuren gaan open en daar komt hij! Het is hem, de enige echte.... Reggienator! Dat is even schrikken, naast het podium hangen twee HD-schermen en daarop verschijnt meer dan levensgroot het hoofd van Reginald Fils-Aimes. Stiekem ben ik even blij dat ik niet te dicht bij het podium zit. Na een vlammende intro worden de eerste echte beelden van de Wii getoond. Gelukkig verwachtte ik niet teveel van de graphics, want die zijn niet echt spectaculair te noemen. Toch lijken de games erg vet te worden en dat vindt ook iemand in mijn directe omgeving. Door de spanning kon deze persoon zich niet meer inhouden en een onopvallend doch doordringend scheetje vulde de ruimte. Bah, je kan wel fan zijn, maar beheers je even.

Iwata
Reggie verlaat het podium en via een grappig luikje in het decor betreedt Iwata het toneel. Tijd om achterover te leunen, want hij is vrij onverstaanbaar en heeft vooral oud nieuws. Ja ja, de Wii slaat een andere weg in en ja, Nintendo loopt niet achter de rest aan.

Match Point!
Tijd voor een multiplayer-demonstratie van de mogelijkheden van de Wii. Een gelukkige prijswinnaar wordt ietwat verlegen het podium opgetrokken. Ja hoi hoi, even zwaaien naar de camera\'s, maar haal die handen eens uit je zakken en ga er eens niet als een zoutzak bij staan. Daar kan ik me nu niks bij voorstellen, kom je op \'tv\' voor miljoenen gamers en dan sta je er een beetje ongeïnteresseerd bij. Er volgt een verwoede tennisstrijd tussen team prijswinnaar-Miyamoto en team Reggie-Iwata. Toch grappig, van die springende Japannertjes op het forum. Helaas blijken Reggies tennisskills ondergeschikt aan zijn grote mond, hij wordt dan ook samen met Iwata genadeloos van het podium geslagen.

Goodies
En dan is het alweer afgelopen. Het was net zo hendig sjiek als ik me van tevoren had voorgesteld. Langzaam begeef ik me naar buiten, daar zijn namelijk de press kits en de goodies te vinden. Gretig neem ik het witte mapje met info in ontvangst. De goodie bestaat uit een hip DS Lite tasje. Haha, leuke grap Nintendo, het ding is alleen nog maar in Japan te verkrijgen. Toch ben ik wel een beetje blij met de goodie en ik probeer er dan ook nog een paar extra los te peuteren. Voor de users, weet je wel. Helaas zijn de Japanners onvermurwbaar en blijven de overgebleven tasjes netjes in de doosjes. Dan is het tijd om snel de taxi te nemen naar het Los Angeles Convention Center alwaar ik mij de rest van de dag in het gedruis zal begeven. Hoe is dat nou, zo\'n persconferentie? In een woord geweldig! Ook al zouden de aankondigingen waardeloos zijn, het is al puur genieten om je helden eens in het echt te zien, ook als het maar in de vorm van een stipje.