The Punisher, of hoe Frank Castle zijn verlies verwerkt

Vergeet Marvel's The Punisher. Vergeet zelfs de Punisher. De nieuwste serie uit de Marvel/Netflix-stal is een dertien uur durende film over Frank Castle, oorlogsveteraan met PTSS en een geheel eigen gevoel voor rechtvaardigheid. Het is een bloederig verhaal, een persoonlijke vertelling, een thriller over overheidsspionage, terrorisme, verlies, wraak en familie, en het is de beste van de inmiddels zes tv-series uit de collectie.

Kijkers van Daredevil maakten in seizoen 2 kennis met Jon Bernthal in de rol van Frank Castle, de Punisher. Hij was op zoek naar gerechtigheid voor de verantwoordelijken voor de dood van zijn familie. Zijn type gerechtigheid is de doodstraf, door hemzelf uitgevoerd, en dus is Castle in contrast met een superheld als Daredevil een antiheld, een burgerwacht en een terrorist.

The Punisher: Jon Bernthal

In The Punisher wordt kort teruggegrepen op wat vooraf ging voor nieuwe kijkers. De Punisher is volop in actie. Moordend, schietend, wrekend. En dan is hij klaar. Duikt hij onder. Castle neemt een andere naam, gaat ergens in de bouw werken en steekt daar op fysieke wijze al zijn energie in. Hij heeft duidelijk geen leven meer over, geen doel om na te jagen. Zijn familie is hij kwijt, zijn naam kan hij niet gebruiken omdat hij 'dood' is en hij weet niet zo goed wat hij met zichzelf aan moet. In deze eerste scènes, en eigenlijk de hele serie, zien we een Castle die zijn familie niet kan loslaten. Hij blijft (dag)dromen over zijn verloren gezin, het hem weggenomen geluk, en krijgt het niet voor elkaar om vooruit te kijken, naar een beter leven.

In The Punisher krijgt Castle, na gedacht te hebben klaar te zijn met zijn kruistocht, een nieuwe impuls. Dit geeft hem een kans op het afsluiten en beginnen aan een nieuw hoofdstuk in zijn leven, maar dat lukt hem niet zomaar. Dankzij de hulp van een hacker leert hij dat zijn kruistocht nog niet voorbij is, en de verhaallijn van dit eerste seizoen van The Punisher draait om hun gezamenlijke missie. Hoewel één en ander in de eerste afleveringen wat moeilijk op gang komt, ontvouwt zich langzaam een verhaal over geheime CIA-missies, spionage tussen overheidsdiensten en de effecten van oorlog op wie erbij betrokken waren. Dit laatste wordt deels getoond door de ogen van een andere oud-militair (gespeeld door Daniel Webber, die in 11.22.63 de rol van Lee Harvey Oswald vertolkte), die zijn trauma niet verwerkt krijgt en er constant onder dreigt te bezwijken. Hij is een contrast met Castle, omdat Castle zijn trauma's kan kanaliseren in zijn (ook niet geheel gezonde) wraakzucht en Webbers oud-soldaat niet weet wat hij met zichzelf aanmoet. Het is vervolgens aan de kijker om te bepalen wie de beste weg heeft gekozen.

Castle's verlies van zijn familie, naast de ervaringen uit de oorlog zijn belangrijkste bron van psychologisch trauma, wordt gespiegeld aan een ondergedoken informant die gedwongen afstand moet nemen van zijn familie. Waar Castle zijn gezin nooit meer terugkrijgt, heeft hij wel de mogelijkheid diens familie te spreken, waarbij hij aan de ene kant geconfronteerd wordt met zijn eigen verlies en aan de andere kant leert dat er nog steeds leven is na de dood. Het onderstreept hoe The Punisher misschien vertelt over een zwaarbewapende ex-marinier met een wraakgevoel, maar eigenlijk in de persoon achter de Punisher duikt.

The Punisher: Jon Bernthal

De andere kant van 'leven na de dood' is iemand kwijt te zijn geraakt die in de oorlog heeft gediend. Dit geldt voor een Homeland Security-agent die probeert te onderzoeken waarom een onder de pet gehouden missie ervoor verantwoordelijk is dat zij een dierbare is verloren. Dit heeft natuurlijk een connectie met Castle en alle lijntjes tussen diverse militaire eenheden, federale organisaties en de mensen die daarvoor werken of werkten vormen een netwerk waartussen de verhaallijn van The Punisher met een toenemende vaart laveert. De focus wisselt tussen de diverse belanghebbenden bij het onthullen van de waarheid, vinden van de schuldigen, uitschakelen van bedreigingen of terugkrijgen van je leven en altijd wordt benadrukt wat de diverse elementen van het verhaal betekenen voor de personages die erbij betrokken zijn.

En dat is dan ook waar de serie het sterkst in is. De actie is er regelmatig en die is stevig, bloederig en spannend, maar waar het echt om gaat is hoe Castle moet accepteren dat hij een nieuw hoofdstuk in zijn leven moet beginnen, en hoe iets vergelijkbaars speelt bij andere personages. The Punisher vertelt over verlies en het (niet) verwerken ervan, over de waarde van familie en het vinden van gerechtigheid. Het duurt even voordat dat plaatje gevormd wordt, want er is een aanloop van een paar afleveringen nodig voordat duidelijk wordt wat de serie probeert te vertellen, maar uiteindelijk is The Punisher op persoonlijk niveau boeiender, en daarom ook beter, dan de andere Marvel/Netflix-series. Misschien is dat mede omdat, meer dan bij die andere series, het Marvel-aspect van de heldenfiguur hier zo goed als afwezig is en je regelmatig vergeet dat dit überhaupt iets met Marvel te maken heeft.