In Blue Beetle is familie belangrijker dan de held uithangen
In het tijdperk van superheldenmoeheid is het steeds vaker een raadsel waarom er nog steeds 'nieuwe' superhelden in de bioscoop verschijnen. Immers: wat voegt het toe om steeds maar weer andere manieren te verzinnen om een actiespektakel te tonen rondom een persoon die superkrachten heeft of op een andere manier de normale burger ontstijgt?
De DC-superheld Blue Beetle bestaat al sinds 1939, een jaar later dan het debuut van Superman. Een live-action debuut vond plaats in de tv-serie Smallville in 2011, maar het bioscoopdebuut is pas dit jaar, in Blue Beetle. Er zijn eigenlijk drie versies van de blauwe kever; de film vertelt over Jaime Reyes, de huidige incarnatie, maar maakt ook duidelijk dat er al eerdere Beetles zijn geweest.
Jaimie, een Mexicaans-Amerikaanse twintiger in de Miami-achtige fictieve stad Palmera City, raakt betrokken bij het bedrijf Kord Industries waar hij per ongeluk 'the Scarab', een scarabee, in handen gedrukt krijgt. Eenmaal thuis jaagt het ding de familie Reyes de stuipen op het lijf als het op gruwelijke wijze met Jaime (Xolo Maridueña) begint te integreren en hem voorziet van een zelfsturend, vliegend en pratend pantser. Het blijkt dat hij daarmee zichzelf kan beschermen, maar ook wapens kan vormen en dus verdedigende of aanvallende acties kan uitvoeren.
De scarabee was eigendom van Kord Industries, wiens directeur, Victoria Kord (Susan Sarandon), de technologie van het ding wil kopiëren om een leger aan supersoldaten met superpantsers te bouwen. Kord zit daarom achter Jaime aan om de scarabee terug te krijgen, terwijl Jaime intussen maar al te graag dat enge ding los wil weken van zijn lichaam. Echter: dat lijkt niet bepaald tot de mogelijkheden te behoren.
Blue Beetle is weer een ouderwets origineverhaal van een jonge hoofdpersoon die onbedoeld in een conflict terecht komt en de middelen krijgt om zichzelf daarin staande te houden. Het is daarin niet veel anders dan andere superheldenfilms, inclusief een finale waarin uiteindelijk flink wordt gevochten. Maar regisseur Ángel Manuel Soto maakt van dit origineverhaal, op basis van een scenario van Gareth Dunnet-Alcocer, toch iets origineels.
De film draait namelijk meer om de familie Reyes dan om Jaime alleen. Jaime komt in zijn situatie terecht omdat hij op zoek is naar werk; hoewel hij vers afgestudeerd uit Gotham City komt, zijn de huurkosten voor zijn familie zodanig gestegen, dat ze allemaal een tandje bij moeten zetten om het huis niet te verliezen. Wanneer Jaime voor het eerst bindt met de scarabee, is zijn familie erbij en zij vangen hem op wanneer de eerste testvlucht hem volledig uitput. Later, wanneer het conflict tussen Victoria Kord en Jaime hem in gevaar brengt, springen ze allemaal bij en wordt het duidelijk dat Blue Beetle niet het zoveelste avontuur is van een loner die zijn nieuwe superkrachten verborgen houdt van familie en vrienden, maar een verhaal over een familie die elkaar in moeilijke tijden ondersteunt en samen de schouders onder zware problemen zet.
De familie Reyes is daarmee een contrast met de familie Kord; Victoria is de nietsontziende zakelijke tweedimensionale vijand wiens nichtje, Jenny, een band opbouwt met Jaime en zijn familie. Jenny's vader Ted was bovendien in het verleden al eens de Blue Beetle (zij het zonder hulp van de scarabee). En ook de belangrijkste handlanger van Victoria blijkt een familiemotivatie te hebben.
Blue Beetle is daarmee de zomer-actiefilm die, sorry Fast-fans, het daadwerkelijk verdient om geprezen te worden om hoe de waarde van familie centraal staat in het verhaal. De scènes met Jaime's vader, moeder, zus, oom en oma zijn de leukste, ontroerendste en verdrietigste momenten uit de film en dienen als verrijking voor wat anders toch een wat saai verhaal zou zijn geweest. Zoals gezegd is Victoria namelijk weinig origineel als schurk (en is het bijna zonde dat Susan Sarandon niet veel boeiends te doen krijgt of betere teksten mocht uitspreken) en leidt het conflict uiteindelijk tot een CGI-vechtscène tussen Blue Beetle en een vergelijkbare man-in-pak tegenstander. Maar dat maakt eigenlijk niet uit; net zoals in het verhaal zelf zijn de actiemomenten onderbrekingen van waar het daadwerkelijk om draait: familie.
