Star Wars Jedi: Fallen Order

Fans snakken al jaren naar echt goede Star Wars-games. Na de controverse rondom Battlefront II en het annuleren van ‘Project Ragtag’ werd duidelijk dat EA vrij pover met de licentie is omgegaan. Nu is er dan eindelijk weer hoop dankzij Star Wars Jedi: Fallen Order.

Respawn Entertainment is op dit moment de beste studio in de stal van EA. Na de uitmuntende Titanfall 2 en de succesvolle Apex Legends helpen ze nu de voormalige ‘worst company in America’ met eindelijk weer een spel waar Star Wars-fans zonder grote kanttekeningen van kunnen genieten. Het verhaal van de game is ook ‘canon’ en dus interessant voor de meer hardcore volgers van de serie.

Fallen Order speelt zich vijf jaar na Episode III af, maar voor de andere bekende films in de franchise. Hoofdpersonage Cal Kestis is een voormalige Jedi Padawan die zijn bestaan zo goed mogelijk probeert te verschuilen omdat de Inquisitors van Darth Vader op de resterende Jedi jagen. Echter, op een dag moet Cal noodgewonden de Force gebruiken om een vriend te redden. Deze actie wordt onmiddellijk door een droid gefilmd en de jacht begint al snel. Cal ontsnapt dankzij de hulp van een schip met een paar verzetsstrijders. Hij besluit om het verzet te helpen, zijn Jedi training af te maken en informatie op te graven om de Jedi Order mogelijk te kunnen herstellen.

De opzet voor het verhaal is prima, maar ik begon al heel snel interesse te verliezen. Het grootste probleem is dat Cal een kleurloze knaap is. Hij heeft een slaapverwekkende persoonlijkheid, iets waar de andere personages in de game in meer of mindere mate ook last van hebben. De dialogen in de game zijn onderhoudend, maar nooit echt spannend. Wellicht dat de lore en locaties in de game voor fans leuk zijn, maar als meer casual volger van de franchise maakte dit alles weinig indruk op mij.

De game moest zich dus wat mij betreft redden aan de hand van gameplay en dat is iets waar Respawn juist goed in is. Simpel samengevat kun je Fallen Order het beste zien als een gesimplificeerde Dark Souls-game met Uncharted-achtige klim-elementen, puzzels en set pieces. Een directe vergelijking met Dark Souls is misschien irritant, maar ook zinnig en nodig. De game is kopieert namelijk overduidelijk veel bouwstenen van de beroemde Japanse franchise.

Het is niet anders, ik moet even kort de elementen noemen. Fallen Order bevat allereerst een typisch bonfire systeem, waarbij alle vijanden terugkeren als je besluit te rusten. Rusten herstelt je heal items, die hetzelfde fungeren als 'estus flasks'. Als je doodgaat verlies je XP, al krijg je uiteraard een kans om ze terug te verdienen. Het level design is ook typisch wat je van een Dark Souls-achtige game zou kunnen verwachten. De gebieden die je verkent zijn slim met elkaar verbonden en zitten vol shortcuts.

Natuurlijk volgt ook het vechtsysteem dezelfde blauwdruk. Er is geen stamina-meter, maar voor de rest moet je over het algemeen goed op tegenstanders letten en gericht aanvallen met je lightsaber. Al dit Dark Souls na-apen klinkt misschien goedkoop, maar in feite is het niet makkelijk om dat goed te doen. Fallen Order is consistent leuk om te spelen en maakt dus goed gebruik van al die geleende elementen. Echt fris voelt het niet natuurlijk, maar het is niet anders.

Alleen wanneer je een directe vergelijking maakt met de games van From Software begint Fallen Order te wankelen. De game maakt namelijk een hoop concessies en simplificeert de boel. Je hebt bijvoorbeeld een uitgebreide kaart met waypoints zodat je altijd weet waar je heen moet. Verder kun je Cal maar op één manier ontwikkelen en hoef je geen echte keuzes te maken op de basale skill tree omdat je meer dan genoeg skill points krijgt. De levels zijn in vergelijking niet zo complex en de vijanden niet zo uitdagend. Ik beschouw dit niet echt als een groot minpunt, want deze game is uiteraard gericht op een breder publiek. Sterker nog, het is mogelijk een mooie ‘instapgame’ voor het genre.

Als ik dan een echte minpunt mag benoemen: er zijn lang niet genoeg vijandtypes. Je vecht keer op keer tegen dezelfde stormtroopers en een beperkte selectie agressieve monsters. Dit probleem komt vooral naar voren door al het backtracken. In Fallen Order verken je meerdere planeten, maar als je bepaalde nieuwe vaardigheden leert wordt Cal door het verhaal gedwongen om oude locaties opnieuw te bezoeken. Met je nieuwe skills kun je vervolgens ook toegang verkrijgen tot nieuwe gebieden. Dit Metroidvania-aspect zou prima zijn, ware het niet dat in die nieuwe gebieden veelal dezelfde types vijanden wachten.

Het spel kan dus een beetje monotoon worden, maar gelukkig werken de Uncharted-achtige elementen dat enigszins tegen. Cal is niet alleen aan het vechten, hij moet ook allerlei muren en obstakels Nathan Drake-style beklimmen. Soms moet je ook een relatief simpele puzzel oplossen, meestal met behulp van de Force. Met de Force kun je namelijk behaalde objecten vastzetten, duwen of naar je toe trekken. Dit soort dingen onderbreken de actie en geven wat broodnodige variatie aan de game.

Verder is het ook moeilijk te ontkennen dat de lightsaber cool blijft. Het beroemde wapen is in deze game echt leuk om te gebruiken. Je leert niet alleen veel moves, de lightsaber is ook handig als je bijvoorbeeld een donker grot verkent omdat hij lichtgevend is. De vaardigheden van de Force die ik hierboven  heb beschreven om puzzels op te lossen kun je ook loslaten op vijanden. Na een paar upgrades kun je bijvoorbeeld een hele groep stormtroopers simpel van een hoge locatie naar de afgrond duwen.

Star Wars Jedi: Fallen Order is al met al een Star Wars-game waar EA trots op kan zijn. Een echte topgame is het niet. Het is daar echt een beetje te onorigineel voor. De slappe personages en gebrek aan diepgang zijn ook struikelblokken. Desondanks is Fallen Order een game waar je makkelijk van kunt genieten zonder dat het gelijk hersenloos is. Hopelijk is dit de eerste stap in eerherstel voor Star Wars-games. A New Hope...

Gespeeld op PS4, ook verkrijgbaar voor Xbox One en pc.