Helldivers II
Hallo soldaat, welkom bij de Helldivers II review. Goed dat je er bent! We hebben namelijk meer moedige mensen nodig die namens Super Earth vrijheid en democratie over het heelal willen spreiden. Maak je borst maar nat, want de robot- en insectenplaag (en servercapaciteit) zullen er alles aan doen om je tegen te houden.
Wie had dat gedacht? Helldivers II is op dit moment een van de populairste games op Steam met een piek van meer dan vierhonderdduizend gelijktijdige spelers. Van de game werden ook in drie dagen al meer dan een miljoen exemplaren verkocht. Ontwikkelaar Arrowhead had zelfs in zijn stoutste dromen nooit aan zullen getallen durven denken.
Echter, dit mooie resultaat heeft ook een keerzijde. De servers zitten de afgelopen weken vaak op capaciteit waardoor het soms niet mogelijk is om te spelen. Naast de insecten die je moet uitroeien heeft het spel dus ook last van veel technische bugs. Het is moeilijk om Arrowhead veel kwalijk te nemen, niemand had verwacht dat dit spel op deze manier ongekend populair zou worden. De ontwikkelaar is hard aan het werk om de problemen op te lossen en ik twijfel er niet aan dat de game over een paar weken feilloos werkt.
Goed, ik heb de afgelopen twee weken gelukkig genoeg kunnen spelen om deze recensie te kunnen schrijven. Voor mensen die niet bekend zijn met Helldivers, deze sequel is de triomfantelijke terugkeer van de franchise die in 2015 werd gelanceerd. De originele Helldivers is een top-down shooter met een trouwe community die van die game een culthit hebben gemaakt. De sequel neemt het concept van het origineel en transformeert het tot een third-person shooter met relatief indrukwekkende productiewaardes.
In Helldivers II strijd je dus wederom namens de glorieuze Super Earth. Je bent als soldaat volledig vervangbaar, maar niets is belangrijker dan vrijheid en democratie! De satirische toon van Helldivers II waarin oorlog en geweld worden verheerlijkt is uiteraard grotendeels geinspireerd door Starship Troopers, een van de beste films van Paul Verhoeven. De fascistische propaganda in de game, die zelfs in de tips op laadschermen wordt getoond, wordt altijd met een dikke knipoog gebracht. Je eigen soldaat zit vaak tijdens het schieten als een maniak te lachen of slechte woordspellingen te maken – “how about a nice cup of liber-tea?”.
De toon dient als prima achtergrond voor de co-op ervaring, want al snel zit je net als je personage samen met je vrienden te lachen en de propaganda one-liners naar elkaar te schreeuwen. Helldivers II is dan ook bovenal een co-op game. Je kunt het in ook in je eentje spelen, maar dan ga je niet heel ver komen of veel lol beleven. Het spel is namelijk echt gebalanceerd voor meerdere spelers. Bepaalde beloningen zijn alleen te verdienen op de hogere moeilijkheidsgraden en die kun je haast onmogelijk alleen doen. Zelfs twee man is vaak niet genoeg, dus als je van plan bent om deze game te spelen raad ik aan om minimaal samen met twee vrienden te spelen.
Helldivers II potjes beginnen altijd op jouw eigen ruimteschip. Met behulp van een futuristische galactische kaart kun je het slagveld bekijken en een planeet kiezen waar je team een missie gaat doen. Helldivers II is een live service-game en dat betekent dat de oorlog telkens transformeert en dat je dagelijks en wekelijks andere directies krijgt waar je prioriteit aan dient te geven. De community probeert samen planeten te bevrijden en daarmee weer nieuwe zones vrij te spelen. Het is eerlijk gezegd een geweldige opzet voor een live service-game, en dat zeg ik als iemand met een afkeer voor dat soort spellen.
Als je eenmaal een planeet hebt gekozen wordt je team in ‘Hellpods’ geladen en richting het planeet gelanceerd. Als je landt kan het feest beginnen. De missies die je doet zijn elke keer anders. Soms moet je bijvoorbeeld op een legerbasis een satellietschotel repareren, iets dat makkelijker gaat als je met je team communiceert. Net zo vaak moet je simpelweg insectennesten en robotfabrieken opblazen. Wat je ook doet, je krijgt sowieso flinke tegenstand van de vijandelijke facties.
Helldivers II is dus een third-person shooter. Dat zorgt ervoor dat dit spel heel anders aanvoelt dan zijn voorganger. Wat ik zelf niet had verwacht is dat Arrowhead als nieuwelingen in het genre voor dermate heerlijke gunplay zouden zorgen. Helldivers II is qua mechanieken echt fantastisch om te spelen. De feedback van de geweren is perfect en ook de vijanden die je bekogelt reageren geweldig. In Helldivers hebben tegenstanders geen HP-meters, iets dat niet nodig is omdat je ze langzaam letterlijk uit elkaar ziet spatten. De insecten verliezen bijvoorbeeld naast veel bloed ook hun ledematen en tegen het einde kunnen ze alleen hopeloos in jou richting kruipen. Het is gruwelijk vet.
Het spel bevat qua mechanieken gelukkig meer diepgang dan enkel schieten. Sterker nog, als je enkel je geweer gebruikt ga je heel snel ten onder. Om de grote hordes vijanden te bevechten moet je gebruikmaken van de zogenoemde ‘stratagems’. Stratagems zijn allerlei wapens die je beperkt kunt oproepen uit Destroyer ruimteschip. Het kunnen simpele dingen zijn zoals geautomatiseerde sentry guns of een raketwerper. Daarnaast kun je ook bombardementen oproepen waarmee het slagveld grotendeels wordt platgeknald. De stratagems zijn een broodnodige laagje strategie die de game veel leuker maken.
Tussen al dit chaos staat ook nog te allen tijde friendly fire aan, waardoor je per ongeluk (of expres) ook heel makkelijk je vrienden kunt opblazen. Het knapste van Helldivers II is dat de game zelfs in dit draaikolk van geweld en explosies bijna altijd leuk blijft om te spelen. Je voelt je als speler als een held in een actiefilm die op het punt staat om overstroomd te worden door vijanden. Het is spannend, grappig en vooral verslavend.
Het grootste probleem op dit moment is dat Helldivers II nog niet genoeg content heeft. Na twee weken heb ik al grotendeels gezien wat de game op dit moment te bieden heeft. Er zijn simpelweg niet genoeg verschillende types missies, onvoldoende stratagems en ook het feit dat er maar twee vijandelijke facties zijn voelt ontoereikend. Dit is een probleem dat waarschijnlijk een houdbaarheidsdatum heeft, want Arrowhead gaat ongetwijfeld de komende maanden en jaren veel meer content aan de game toevoegen. Als we bij de vorige Helldivers spieken weten we bijvoorbeeld al dat er zo goed als zeker een derde factie bij komt.
Conclusie:
Helldivers II is een heerlijke co-op game waar je spontaan vaderlandslievend van wordt. Het is fantastisch om met een groepje vrienden de robot- en insectenplaag vol te pompen met democratie. De serverproblemen zijn natuurlijk wel een domper, maar dat kunnen we Arrowhead zeker vergeven. Helldivers II staat alleen nog wel als live service-game in de kinderschoenen. Het spel heeft eigenlijk nog meer content en variatie nodig om ook op de langere termijn leuk te blijven. Het is een game die we de komende jaren nog veel meer hopen te spelen.
Gespeeld op PS5, ook beschikbaar voor pc.
