Armored Core VI: Fires of Rubicon
Armored Core is alweer toe aan een zesde deel, maar het is pas voor het eerst dat een breder publiek serieus naar deze franchise kijkt. Dat komt natuurlijk omdat ontwikkelaar From Software tussendoor wereldberoemd is geworden dankzij de Souls-games. Het mag eigenlijk geen verrassing zijn dat ze met Armored Core VI wederom een hele goede game hebben afgeleverd.
Om eerlijk te zijn is dit ook mijn eerste Armored Core-game. Ik begon From Software pas te volgen toen ze cool werden! Ik vermoed sowieso dat de meeste spelers nieuw zullen zijn. Dat geeft niet, want gelukkig heeft Armored Core VI een op opzichzelfstaand verhaal.
Je speelt in deze game als Raven, een zwijgzame huurling die afreist naar planeet Rubicon om daar voor verschillende corporaties missies te volbrengen. Rubicon is rijk in ‘Coral’, een mysterieuze mineraal die gebruikt kan worden zeer geavanceerde wapens en technologie te ontwikkelen. Meerdere partijen willen controle over de Coral, waardoor er een oorlog ontstaat. Het is een situatie waar een huurling zoals Raven uiteraard uitstekend van kan profiteren.
Het verhaal van Armored Core VI wordt bijna exclusief via radio-berichten verteld. Je ziet in dit spel nooit een gezicht en bijna alle informatie wordt gortdroog tot je geleverd. De serieuze militaire toon was voor mij persoonlijk een afknapper. De game probeert wel om een aantal interessante personages neer te zetten, maar uiteindelijk voel je nooit echt een band met iemand. Dat komt vooral door het feit dat Raven een pion is zonder eigen motivatie die enkel het advies van anderen volgt. Er zitten wel een aantal geinige melodramatische momenten in waar je niet zeker van weet of het onbedoelde humor is, maar dat kan de boel niet redden.
Het is jammer dat het verhaal van Armored Core VI zo weinig indruk maakt, maar gelukkig maakt het spel het in andere aspecten ruimschoots goed. Zoals je van een From-game mag verwachten is de gameplay ijzersterk. het begint bij de besturing, want die is zoals gebruikelijk vloeiend en intuïtief. Je mech besturen is niets minder dan een feest. Het is in eerste instantie wel vrij gecompliceerd, want je moet vier wapens tegelijk (twee in de handen en twee gemonteerd op de schouders) bedienen. Daarnaast heb je verschillende boost-opties om aanvallen te ontwijken en in tegenstelling tot de Souls-games moet je vaak ook de lucht in om het gevecht goed voort te kunnen zetten, iets dat aanvankelijk desoriënterend kan werken.
Het sterkste punt van Armored Core VI zijn de extreem uitgebreide customization-opties voor je mech. Uiteraard is het mogelijk om heel precies aan de kleur, metaalsoort en zelfs roestvlekken op je voertuig te sleutelen. Echter, het echte hoogtepunt is natuurlijk het wapenarsenaal. Je krijgt tijdens de campaign meer dan vijftig verschillende nieuwe wapens en op gegeven moment voelt de hangar echt als een speelgoedkist. Je hebt natuurlijk standaard opties zoals simpele assault rifles, pistolen en doelzoekende raketten. Gelukkig blijft het daar niet bij, want al snel heb je ook beschikking tot een kettingzaag, laser shotguns, plasmakanonnen en een machinegeweer die vreemde hoge frequentie bubbels schiet.
De wapens zijn maar de helft van het verhaal, want de in-game winkel verkoopt ook alle losse onderdelen die je nodig hebt om een mech te bouwen. Als je veel grote zware wapens mee wilt nemen heb je bijvoorbeeld wel een mech nodig die dat gewicht kan ondersteunen. Zodoende moet je nauwkeurig kijken naar de statistieken van allerlei verschillende benen en armen om te zien of je build echt gaat werken. Nou snap ik dat als je dat leest je niet gelijk opgewonden van je stoel springt, maar geloof mij maar dat het verrassend boeiend blijft om aan je mech te sleutelen.
Daarbij is het leuk om te experimenteren met totaal verschillende builds. Ik heb bijvoorbeeld een pijlsnelle tweebenige ‘bipedal’ die met zijn boost bijna alles met gemak ontwijkt, met als nadelen natuurlijk een kleinere HP-meter en minder vuurkracht. Daarnaast heb ik ook een tank gemaakt die juist de allerzwaarste raketwerpers draagt, maar dus een stuk minder lenig is.
Al dit speelgoed is natuurlijk alleen leuk als de game ook genoeg tegenstand biedt. Armored Core VI is geenszins een Souls-game, maar het is net als die spellen gelukkig relatief uitdagend. In de missies die je speelt kom je mechs tegen die van dezelfde onderdelen gebruik kunnen maken als jij. Dan begint een dodelijke dans die nooit oud wordt. Het overkwam me meermaals dat ik zomaar door zo’n tegenstander genadeloos werd gesloopt. Naast de vijandige mechs heeft Armored Core VI ook zowaar echte eindbazen. Dit zijn veelal grotere voertuigen met unieke aanvalspatronen die je dient te leren als je wilt overleven. De meeste hebben ook een 'second phase' die tijdelijk voor een deuk in je zelfvertrouwen zorgen.
Soms is je build niet optimaal voor een bepaalde eindbaas. From Software is zich hiervan bewust, want als je doodgaat kun je optioneel aan je mech sleutelen om andere onderdelen te proberen. Dit feit, tezamen met de vele checkpoints die je tijdens missies krijgt, maakt Armored Core VI verrassend toegankelijk. Tegelijk kreeg ik bezwete handpalmen van veel baasgevechten en van de allerlaatste eindbaas heb ik zelfs rugpijn overgehouden van hoe ver ik voorover werd gedwongen om te leunen.
Armored Core VI is verder qua structuur expres een beetje inconsistent. Dit is een game die uit zo’n vijftig missies bestaat die je op lineaire wijze afhandelt. Elke missie is daarbij eigenlijk een kleine verrassing. Sommige missies duren niet meer dan drie minuten omdat je enkel snel iets moest verzamelen, terwijl andere missies epische set pieces bevatten en met gemak een half uur in beslag kunnen nemen. From Software speelt ook met verwachtingen en introduceert stiekem een beetje variatie. Er is een missie met bijvoorbeeld een korte stealth-gedeelte en even later moest ik in een andere missie een paar minuten een toren verdedigen. Als het enkel allemaal actie was geweest was dat ook geen probleem geweest, maar deze elementen houden de game toch net wat frisser en leuker.
De game is qua productiewaardes ook inconsistent, maar dit keer is dat geen zegen. Soms heb je echt het gevoel dat je een AAA-game speelt, bijvoorbeeld als je tijdens een missie een gigantisch ruimteschip eigenhandig neerhaalt om die vervolgens op spectaculaire wijze te zien neerstorten en ontploffen. Net zo vaak zit je te vechten in ongeïnspireerde grijsbruine fabrieken en gangetjes die uit een budgetbak-game lijken te komen. Ongepolijst wil ik het niet noemen, maar je merkt wel dat From Software misschien niet dezelfde mankracht achter deze titel heeft gezet in vergelijking met hun andere recente games.
Conclusie:
Armored Core VI is een droomgame voor iedere mech-fanaat (iedereen vindt mechs cool, toch?). Als je net als ik sowieso van pittige actie-games houdt zit je met dit spel ook niet verkeerd. Deze game weet helaas geen goed verhaal neer te zetten en heeft ook grillige productiewaardes. Desondanks blijven de missies die je met je unieke mech onderneemt dankzij de ijzersterke gameplay een feest om doorheen te spelen.
Gespeeld op PS5. Ook beschikbaar voor PS4, Xbox Series X|S, Xbox One en pc.
