Guitar Hero: Metallica
Naast alle toevoegingen bevat de game natuurlijk boven alles heel erg veel Metallica. De tracklist bestaat uit een groot gedeelte eigen nummers maar ook een heleboel andere artiesten die door Metallica zelf gekozen zijn en een voorbeeld zijn geweest voor de band (of die gewoon hele dikke muziek maken). De Metallica-nummers komen van iedere CD (zelfs St. Anger is vertegenwoordigd!) met toch wel de nadruk op het eerdere werk omdat dat nu eenmaal het meest bekend is. De overige nummers zijn voornamelijk van andere bekende harde-acts zoals Mastodon, Slayer, Kyuss, Foo Fighters, Judas Priest, Alice in Chains en ga zo maar door. Hierbij moet ook gezegd worden dat muziek waarop je de liefde kunt bedrijven vrij weinig aanwezig is, het merendeel van de nummers gaat hard en snel. Dit moet je liggen, maar als je fan bent van Metallica dan is dit waarschijnlijk wel zo. Met in totaal 49 nummers, waarvan 28 van Metallica, is er zeker genoeg te spelen. Wat opvallend is is dat alle nummers de originele master recordings zijn, dus dat betekent dat dat heerlijke schrille geluid van de nummers van Metallica\\\'s eerste album Kill \\\'Em All bewaard is gebleven. Het klinkt enorm ouderwets nu, maar het hoort eigenlijk wel bij de nummers. Opvallend is ook dat op de nummers van ...And Justice For All nu zo\\\'n beetje voor het eerst de baslijn te horen is, het album is legendarisch om zijn bijna compleet weggemixte baslijnen en het is dan ook leuk om deze nu eens te horen. De tracklist valt nog uit te breiden door Metallica\\\'s laatste album Death Magnetic als DLC aan te schaffen, dit is tevens het enige DLC-pakket wat werkt in combinatie met GH:M, alle andere DLC die is aangeschaft voor World Tour zal helaas niet werken.
Maar de invloed van Metallica op de game gaat nog verder dan alleen de tracklist. Zo zijn er in de muziekstudio nieuwe geluiden te vinden om je eigen nummers mee te maken, zijn er vele clips en live-opnames te vinden, zitten van elk nummer de lyrics in de game en bevatten veel songs ook trivia die onder het genot van een virtueel optreden bekeken kunnen worden. De band zelf ziet er in-game uit in de stijl van de eerdere Guitar Hero\\\'s, dat wil zeggen: duidelijk menselijk maar wel met overdreven proporties en een beetje tekenfilmachtig. Toch zijn de bandleden duidelijk herkenbaar, van James Hetfield met zijn agressieve handgebaren, Rob Trujillo met zijn lange vlechten en aap-achtige manier van bewegen en Lars Ulrich met zijn altijd rare hoofd en vreemde manier van uit zijn ogen kijken. Kirk Hammett valt wat minder over te zeggen, hij staat erbij en kijkt ernaar, beweegt af en toe met zijn hoofd en doet niet zo heel veel behalve heel snel de virtuele gitaar bespelen. Op zich klopt ook dit met de realiteit, want veel meer dan dat doet hij over het algemeen ook niet. Dat de band zo herkenbaar overkomt heeft niet in de laatste plaats te maken met de uitstekende motion capturing waardoor de bekende trekjes van de bandleden goed naar voren komen (afgezien van Hammett dan, ondanks zijn motion capture blijft hij een zak zout). Wat wel raar is, is dat de eerdere bandleden van Metallica (en dan bedoel ik voornamelijk de eerdere bassisten) helemaal uit het spel zijn gesneden, zelfs uit foto\\\'s uit de jaren 80 waar zogenaamd heel de band op zou moeten staan. Nergens is ook maar een referentie te vinden naar Jason Newsted of Cliff Burton, terwijl zij toch juist de band groot hebben gemaakt.
Lars Ulrich en zijn gekke bek<\/center>
