Octopath Traveler

Octopath Traveler laat ons voelen waar de klassieke JRPG's zo goed in waren. De game laat ons spelen met acht unieke personages die acht unieke verhaallijnen vertellen in dezelfde, overkoepelende wereld.

In het begin van de game kies je één van acht personages. Je hebt de keuze uit H'aanit de Hunter, Ophilia de Cleric, Cyrus de Scholar, Primrose de Dancer, Tressa de Merchant, Olberic de Warrior, Alfyn de Apothecary en Therion de Thief. Naast de verschillende verhaallijnen, vertegenwoordigen zij ook één van acht klassen, maar daarover later meer. In mijn playthrough koos ik voor H'aanit als mijn eerste personage. Een belangrijke keuze, want voor lange tijd is degene die je als eerste kiest gebonden aan jouw playthrough en kan je deze niet wisselen. Pas na het uitspelen van zijn of haar verhaallijn is degene die je als eerste kiest te verwijderen.

Octopath Traveler My Story

H'aanit is een Hunter en kan dieren en monsters temmen om aan haar zijde te strijden. Je groeit op in een klein dorp in de bossen en je meester (tevens peetvader) leert je de kunsten van het jagen. Op een gegeven moment wordt je meester opgeroepen om een gevaarlijk wezen te verslaan die dat wereld bedreigt. Wanneer zijn wolf terugkeert zonder hem, besluit H'aanit om de sporen van haar meester te volgen. Hierna volg je de verhaallijn van H'aanit, die haar de hele wereld overstuurt.

Tenminste, als je daarvoor kiest. Tussen het eerste en tweede hoofdstuk van Octopath Traveler zit een flink gat, waar het aangeraden level van je party ineens springt naar 27 (chapter 1 sluit je af rond een level van 10). Dan moet je besluiten wat je gaat doen: ga je grinden, of ga je op zoek naar een of meer reisgenoten? Ik gok dat vrijwel iedereen het tweede gaat doen, wat ook meteen één van de krachten is van het spel. De acht personages die te vinden zijn kun je allemaal vrijspelen en hun complete verhaallijn volgen in dezelfde playthrough. Er is geen noodzaak om een nieuwe game te beginnen. Je kunt in elke stad simpelweg je party wisselen en hoppa, je kunt verder met een andere verhaallijn.

Octopath Traveler Boss Battle

Uiteindelijk besloot ik mijn playthrough te beginnen met H'aanit, Ophilia, Cyrus en Primrose. Zeker de verhaalijnen van Cyrus en Primrose spraken me erg aan, door een groter gevoel van gevaar dan bijvoorbeeld Tressa (een meisje dat op tocht gaat om een goede Merchant te worden). Het is belangrijk om te melden dat de verhaallijnen van de personages zeker weten die van de personages zelf zijn. Cutscènes worden uitgespeeld alsof je geen party bij je hebt en er zijn geen verwerkte party interacties. In plaats daarvan zijn er na bepaalde gebeurtenissen mogelijkheden om een gesprek te zien tussen het personage wiens verhaal je op dat moment speelt en een personage die ook in je party zit. Zo'n gesprek dient dan om de relatie uit te diepen of om een andere hoek op een gebeurtenis te geven.

Aan de ene kant is dit jammer, omdat het soms ook niet logisch aanvoelt. Zit je in een party van vier dan voelt het ergens raar om personages te zien roepen dat ze iets alleen zullen aanpakken. Het voelt tot zekere hoogte niet aan als een party, wat sommigen juist willen in een JRPG. Ook botst het soms met de storytelling. Therion is een dief die alleen werkt en actief weigert met anderen samen te werken. Spreek je echter met hem, heeft hij geen moeite om met je party mee te gaan. Aan de andere kant draagt het wel bij aan de unieke verhaallijnen en persoonlijke moeilijkheden die moeten worden overwonnen. Je krijgt een diepe band met elk personage, omdat de focus steeds op één van ze wordt geplaatst, in plaats van een personage en de gehele groep. Er zijn wel elementen in de wereld die één en ander met elkaar verbindt, maar je party houdt wel een bepaalde afstand. Houd dit dus in gedachte als je nog twijfelt over de game en dit belangrijk vindt in een JRPG.

Het schrijfwerk van Octopath Traveler is verder wel sterk, met her en der uiteraard een cliché of wat mindere punten, maar in het algemeen is er een geloofwaardige wereld neergezet en leer je vanuit elk perspectief weer iets nieuws over de wereld. Hoe wordt de wereld geleid, wat is de geschiedenis, de gevaren en noem het maar op. Het is een slimme manier om spelers uit te dagen meerdere personages te gebruiken, om steeds meer te leren. Elk personage wordt ook naar een andere hoek van de wereld gestuurd, met een beetje overlap, dus je wordt op natuurlijke wijze de wereld van Octopath heengeleid. Sommige Path Actions helpen om nog meer te leren over de wereld.

Octopath Traveler Scrutinize

Path Actions zijn acties die personages kunnen gebruiken om mensen uit te dagen, dingen te stelen of te kopen, volgers te krijgen en om informatie in te winnen. Cyrus en Alfyn kunnen Scrutinze en Inquire gebruiken. Ben je hierin succesvol, dan krijg je informatie en soms een bonusitem of korting in de winkel. Voornamelijk de informatie over de wereld of NPC's kan uitermate interessant zijn. Een oude vrouw die je vriendelijk groet kan vroeger een befaamd crimineel zijn geweest. Of je leert over een oude man die vroeger werkte als butler, maar nu in de schaduw verblijft omdat zijn collega was geëxecuteerd door de nieuwe meester. Het voegt weinig toe aan de gameplay, maar het is gewoonweg interessant om zo achter dingen te komen. Het maakt de wereld levendiger en geloofwaardiger.

Ook Side Quests zijn natuurlijk aanwezig en zijn in mijn menig één van de beter verwerkte side quests in een game. Niet zozeer door de originaliteit van de quests, maar door de manier waarop ze verwerkt zijn. Waar hoofdmissies nog een indicator krijgen op de map, hebben side quests deze niet. Je moet dus daadwerkelijk nadenken hoe je bepaalde problematiek oplost. Ik kwam op een gegeven moment een oude man tegen die door bandieten werd lastig gevallen. Ik daagde één van de bandieten uit (met H'aanit haar Path Action) tot een duel, versloeg hem, maar dat bleek het probleem niet op te lossen. Met Cyrus haalde ik bij een andere bandiet de informatie dat ze onder iemand werkten, dus ging ik op zoek naar de leider. Eenmaal gevonden versloeg ik hem en dat bleek de trigger te zijn. De bandieten vluchtten, de oude man ging even weg en later bleek de leider in zijn winkel te werken om zijn daden goed te maken.

Of neem een vrouwelijke danser die ouder werd en nog één keer een performance wilde geven. Ik ging op zoek naar een locatie voor haar of een NPC die naar iemand op zoek was, maar helaas. Ik kon niets vinden. Toen besefte ik dat je haar mee kan nemen met de Path Action van Primrose en vandaar uit kwam ik uiteindelijk tot een oplossing. Er zijn ook wat simpelere fetch quests, daar ontkom je niet aan, maar over het algemeen is het niveau hoog en word je uitgedaagd na te denken, te zoeken en slim je Path Actions in te zetten.

Octopath Traveler Ophilia Sneeuw

Met de wereld zit het dus wel goed. De wereld is enigszins linear van opzet, maar heeft veel afbrekende paden die leiden naar verborgen items of verborgen dungeons, die veel toevoegen aan de beleving en het verkennen. Sommige dingen zijn goed verstopt en maken slim gebruik van het design van de wereld, dus ren zeker niet overal zomaar doorheen. Het gebrek aan party interacties is voor sommigen ongetwijfeld telerustellend, ik stond er ook even van te kijken want had het ergens wel verwacht, maar de verhaallijnen die er zijn, zijn geloofwaardig en leuk om te volgen. De Path Actions en Side Quests komen goed samen en ook niet onbelangrijk: de personages zijn uniek, interessant en leuk om mee te spelen.

Ook wil ik even een alinea toewijden aan de graphics en de muziek. Deze zijn namelijk allebei fantastisch. De graphics springen van je scherm, het kleurengebruik maakt de wereld levendig en sommige van de effecten zijn schitterend (letterlijk, kijk maar eens naar het zand, de sneeuw en het water). De diepte in de game doet het erg 3D-aanvoelen, hoewel het zeker een 2D-game is. En de muziek, geweldig. De soundtrack van de demo staat al enige tijd op een loop overal en dat gaat met de volledige OST zeker niet veranderen. De muziek ademt karakter en past precies bij elk moment, elk gevecht, elke gebeurtenis. De instrumentals van de personages passen bij hun persoonlijkheid en ga maar door. Soundtrack of the Year, dat durf ik nu al te roepen.

Op de volgende pagina gaan we verder met hét leukste en uitdagendste aan de game: de combat.