CD: The Sheer - The Keyword is Excitement

Jerre (Jerruh)
Volgens de band zijn de invloeden te vinden in de Britpop maar ook in hun eigen stijl. Bij het eerste nummer "Something New" is meteen al duidelijk dat inderdaad die softe rocky sound die we herkennen van bijvoorbeeld Blur en zelfs de Beatles in hun straatje ligt. De gitaren worden flink gebruikt en de rauwe stem van Bart zou niet onder kunnen doen voor Damon van Blur. Behalve de rocky excitement, introduceert The Sheer op hun CD ook de wat rustigere Britpopgeluiden. "Love is the Law" en "Something to Say" zorgen ervoor dat je het gevoel krijgt dat de band in je huiskamer speelt. Het klinkt lekker retro, maar soms ook een beetje van hetzelfde. Het orgelgeluid en de 'oehoehoeh'-gilletjes zorgen voor een funky en herkenbaar geluid in deze twee liedjes.

the sheerr


Behalve deze luchtige muziek, zoekt de band ook de dramatische, zwaardere kant van de Britpop. "Stay Awake" doet me denken aan een wat pessimistischere versie van "Milk and Coffee" van Blur. Ook hier komen ze goed mee weg. Jammer dat het vijfde nummer weer vervalt in de stijl van de eerdere drie nummers. "It Only gets Better" is op zichzelf staand geen slecht nummer, maar de sound grijpt weer terug op dat wat ze al eerder hebben laten horen. Daarom is "The Goodtimes" een aangename doorbraak. De rocky en zelfs schreeuwerige sound en stem van Bart zorgen voor een welkome afwisseling. Excitement is hier zeker van toepassing en het doet me denken aan een stevig rockfeestje in een cafeetje met een groot glas bier in mijn handen. Ook "Strangelove" is een afwisseling, maar dan meer richting de zwijmelige balladkant. Violen doen mee, en door de dromerige keyboardgeluiden wordt het liedje een lekker rustig nummer met veel potentie voor eventueel komende ballads op de CD.

De volgende nummers "Right Now" en "She knows" grijpen weer terug naar de Britpop. Veelvuldig gebruik van de bekkens van de drums en de bijna happy sound van de gitaren en keyboards zorgen weer voor de onvervalste sound zoals die ook klinkt in de eerste nummers. Daardoor blijven bij mij de teksten niet echt hangen. Dat geldt, op "My Window" na, ook voor de laatste tracks op het album. Ondanks het enthousiasme wat je hoort bij de bandleden en in de muziek, klinkt het allemaal een beetje van hezelfde.