CD: Eric Benét - Hurricane
De eerste track op het album, Be Myself Again lijkt een verwijzing naar een periode die veel invloed op Benét heeft gehad. Het geeft aan dat dit album een statement wordt over Benét zelf, dat dit een album is dat het dichtst bij hem ligt. Een lekker, vrolijk en funky nummer dat veel belooft voor de rest van het album. Het is ook meteen de lekkerste track op het album. Bij Eric Benét moet je op deze CD namelijk vooral gospelachtige ballads en sluimerende tracks verwachten. Daarin slaagt hij gedeeltelijk. Balads zoals I Know en India klinken lekker en bovenal minder standaard. Vooral India heeft een sluimerende sfeer en klinkt zelfs lief. Daarentegen staan er ook een aantal ballads op die weinig creatief klinken en die passen op een twaalf-in-een-dozijn R&B plaat. Tracks als Pretty Baby en Making Love zijn daar weer grote voorbeelden van. Ook lijkt het er soms op dat Eric te veel gebruik wilt maken van zijn gospel-achtergrond, door vaak woorden als preach, pray, God's hands en andere religieuze verwijzingen te maken, maar gelukkig is er geen sprake van overmatige godsaanbidding. Daar waar artiesten als Michelle (Destiny's Child) iets te ver in doordraven daarin, blijft Eric Benét gelukkig met beide benen op de grond.
Een groot voordeel van Eric Benét is dat zijn stem helder, scherp en meeslepend klinkt. Hierdoor zijn de wat eenvoudige ballads toch niet slecht om te horen en worden de betere tracks op het album toch kleine juweeltjes. De track Where Does The Love Go kon bijvoorbeeld uitmonden in een standaard track die je normaal bij Marc Anthony hoort, maar door de meelevende, warme en energieke stem wordt het nummer lekker en funky. Die warme stem zorgt voor een goed, meelevend soulgevoel en maakt dit een CD die je het beste op kan zetten als je met jouw vriendin op de bank love aan het maken bent. Een hurricane is het niet, maar maar dit briesje moet zeker niet onderschat worden!
