CD: Sensation White
De eerste CD staat bol van de afwisseling. Het intro geeft nog eens een terugblik naar het thema van Sensation White en daarna bast de party los met de track The Other Side van Paul Van Dijk en gastzinger Wayne Jackson. Het geeft aan dat het begin van de CD meer de funky kant opgaat, in tegenstelling tot het einde van de CD, die vooral richting (Tribal) Techno en harde Club werkt. Het begin van de mix gaat uiteindelijk verder met de bekende clubhit Shot You Down van de Audiobullys en daarna de crazy track Ring My Balls van Jan Driver. Het zijn relaxte tracks met een lekkere, funky partyvibe, alleen mis ik wel een beetje mixcreativiteit. Daar waar DJ's op het podium nogal kunstig kunnen uitpakken, is dit meer een aaneenrijging van losse nummers. Dit blijkt bijvoorbeeld uit de overgang tussen de tracks van Gadjo en David Guetta. Naarmate de CD vordert, worden het tempo en de sfeer ook harder en lijkt er meer ruimte te ontstaan voor betere mixen. More Than A Life Away van Marco V gaat lekker over in Feel it van DJ Jean en met Marcel Woods gaan alle remmen los.
De tweede CD bevat de wat onbekendere tracks en speelt vooral in op het Trancebeeld van nu. De producer van de CD heeft hier blijkbaar meer zin gehad met mixen, want deze CD klinkt gladder, lekkerder en beter. Natuurlijk is hier de anthem van 2005 te vinden, dit jaar verzorgd door Armin Van Buuren en Jan Vayne. Ook is er plaats voor de bekende DJ's op trancegebied zoals DJ Tiësto en Rank 1, maar de meest verrassende tracks komen meer aan het einde van de mix. M.O.R.P.H. spettert met Oree door de speakers en Ernesto Vs. Bastian geven je het ware gevoel van Trance met Dark Side Of The Moon [/b. Helaas is het heel jammer om de mix te besluiten met het meest doodgedraaide nummer van de afgelopen eeuwen, ook wel [b]Luvstruck, van The Southside Spinners. Een echt hoogtepunt blijft hierbij dan ook uit.
De CD's van Sensation White hebben zeker hitpotentie, aangezien er tracks op staan die lekker liggen bij het grote publiek. Op de eerste CD is het alleen het gebrek aan creativiteit en het verschil tussen verschillende stijlen die irriteert. De tweede CD is lekker maar mist een echt hoogtepunt. Hierdoor is het eigenlijk een dubbel-CD geworden waar veel meer uit had kunnen worden gehaald. Een gemiste kans voor ID&T maar een leuke kans voor de niet al te kritisch ingestelde luisteraar.
Label: ID&T / Universal Release Juli 2005 Waardering:
Must See/Buy/Do AanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!