The Evil Within

Resident Evil-maker Shinji Mikami gaat opnieuw aan de slag in het horror-genre. Lukt het de Japanner om ons wederom de pleuris te laten schrikken?

Begin 2010 startte Shinji Mikami zijn eigen studio genaamd Tango Gameworks waar hij begon te werken aan een mysterieuze titel genaamd Zwei. Daarbij wist hij te vertellen dat het zijn laatste game zal zijn die hij gaat regisseren, en dat het een 'true survival horror-game' ging worden.

Vloeiende alpha
De alpha-versie die ik mocht spelen in Eindhoven draaide opvallend soepel voor een alpha-versie. Hoewel werd verteld dat de game op 30 fps draait en er nog regelmatig framedrops in zouden zitten, had ik hier totaal geen last van. Gezien de game in augustus uit moet komen, is dat maar goed ook. Ik heb delen van level 4 en level 8 mogen spelen, waardoor het verhaal me nog een beetje onduidelijk is, maar qua gameplay komt er van alles aan bod.

Bekende besturing
Het eerste wat me opviel toen ik mocht beginnen met spelen, is de The Last of Us-achtige besturing. Beter goed gejat dan slecht bedacht zullen we maar zeggen, want het speelt super met controller. Daar houdt de vergelijking echter op, want qua gameplay is het echt totaal anders. The Evil Within is écht eng, en het is écht survivallen. Meer dan eens zul je het op een lopen moeten zetten als je wil blijven leven, en ook meer dan eens zul je het niet overleven.

Boe!
The Evil Within is waarschijnlijk de eerste game die ik ooit gespeeld heb die 'jump scares' fatsoenlijk uitvoert. Bij de meeste horrorgames en -films zie je ze vaak aankomen, maar hier is dat totaal niet het geval. Al ben je nog zo op je hoede voorzichtig aan het rondsluipen met je lantaarn uit, op de momenten dat je het niet verwacht kun je opeens zomaar meegesleurd worden of verrast worden door een monster. Je zult je nooit veilig voelen en al helemaal nooit op je gemak, wat allemaal aan die horror-ervaring toevoegt.

Puzzelen
Wat ik zelf erg prettig vind aan The Evil Within is dat er weinig tot niets wordt voorgekauwd over wat je moet doen. Uit het verhaal, de interactie met andere personages en het level design word je vanzelf door de game heen geleid. Nergens staat waar je naar toe moet of wat je objective precies is. In de meeste games is dit juist vervelend, maar hier draagt het juist bij aan de onzekerheid van de speler. Ook zijn de levels niet echt lineair, en zul je regelmatig moeten zoeken waar je heen moet. De gedachte dat je een huisje moet binnentreden dat misschien wel helemaal niet is waar je moet zijn is soms doodeng, want je weet niet wat je kan verwachten.

De game bevat tevens puzzels die in het level design zijn verwerkt. Zo is er in level 8 een deur die via drie verschillende pijpen gevuld moet worden moet bloed. Vervolgens zul je heel het huis waar de deur in zit moeten doorzoeken en enkele puzzels moeten oplossen om deze deur open te krijgen. Wat ook erg leuk was is dat deze puzzel verwoven was met het verhaal en dus geïntegreerd is in de setting van de game. Elk van de drie 'opdrachten' vertelde een stukje van het verhaal, en het geeft dus elke keer een stukje beloning tijdens het oplossen van de puzzel; hier zouden veel games van kunnen leren.

Resource management
Ik heb eigenlijk maar één kritiekpuntje op het spel tot nu toe, en dat betreft de mechanic met de lucifers. Na het doden van een monster kun je deze verbranden door middel van een lucifer. Doe je dit niet dan is er een mogelijkheid dat deze weer opstaat, meestal net als je het monster de rug toekeert. Het stomme hieraan is dat je maar vijf lucifers te allen tijde bij je kunt hebben, en deze vind je maar sporadisch door het level. Je kunt dus wél vier verschillende wapens bij je hebben, maar in je doosje met lucifers passen blijkbaar niet meer dan vijf lucifers. Ik snap heel goed dat ze willen beperken hoe vaak je een monster in de fik kunt steken, maar het voelt gewoon zó ontzettend stom.

Conclusie
The Evil Within is zeker een titel waar ik naar uit ga kijken. De gameplay is ijzersterk en zeker het predicaat 'survival-horror' waard. Met alleen maar knallen zul je er niet komen, integendeel; je zult een pijnlijke dood sterven. Zelfs op casual is de game al aardig pittig en zul je best wel eens dood gaan, laat staan op de hogere moeilijksgraden. Het is echt survivallen, en soms zul je de confrontatie uit de weg moeten gaan als je wilt blijven leven. Daarnaast is game ook écht eng. Er zijn regelmatig momenten waar zelfs de stoerste kerels zich een hoedje schrikken, iets wat niet veel 'horror'-games voor elkaar krijgen. Echte horrorfans zullen er dus goed aan doen om deze titel in de gaten te houden! Vanaf 24 oktober kun je griezelen op de bank, want dan komt The Evil Within uit op PlayStation 3, PlayStation4, Xbox 360, Xbox One en pc.