De helse 'La Doyenne' van 1980
Aankomende zondag vindt met Luik - Bastenaken - Luik alweer de laatste voorjaarsklassieker plaats van 2011. Van La Doyenne hebben al veel mooie edities plaatsgevonden. De meest memorabele versie was misschien wel die van 1980, toen door de barre omstandigheden er slechts 21 renners wisten te finishen. De winnaar van toen was Bernard Hinault.
Deze week hebben we vooralsnog te maken met prachtig weer in noordwest Europa. Dat was in 1980 wel anders, want op 20 april sneeuwde en regende het urenlang in de Belgische Ardennen. Er stonden 174 renners aan de start van de heuvelklassieker, maar na enkele kilometers in de sneeuw gefietst te hebben haakten al diverse toppers af.
Zo weigerde Joop Zoetemelk om een wiel aan te nemen van zijn ploeggenoot Stefan Mutter. Zoetemelk zei achteraf dat het misschien wel de beste beslissing was van het jaar om af te stappen. Later in het jaar won hij namelijk de Tour de France, mede geholpen door opgave van Hinault.
Na amper honderd gereden kilometers waren er nog slechts 64 renners in koers. Veel renners durfden het niet aan om nog langer in de kou te fietsen, of hadden het simpelweg gewoon te koud om nog verder te gaan. Ook Hinault dacht er al over om af te stappen, maar op aanraden van ploeggenoot Maurice Le Guilloux besloot hij om in ieder geval door te fietsen naar Bastenaken.
Daar aangekomen was de sneeuw inmiddels weer omgeslagen in regen, waarna zijn manager Cyrille Guimard Hinault sommeerde zijn regenjack uit te doen. "Hij zei dat de echt race toen pas zou starten. Ik had het juist erg warm in mijn jack, maar deed hem toch uit zoals aan mij was geïnstrueerd. Tot die tijd had ik nog geen aandacht besteed aan de race, omdat ik aan het klappertanden was van de kou. Ik besloot dat zo hard mogelijk rijden het enige wat ik kon doen om mezelf warm te houden," zo vertelde jaren na de race.
Met nog tachtig kilometer te gaan kwam de vijfvoudige Tourwinnaar alleen aan de leiding te liggen en die leiding gaf de inmiddels weer in de sneeuw fietsende Fransman niet meer uit handen. Naja, handen..toen Hinault na de finish in Luik zijn handschoenen uittrok bleken minstens twee vingers bevroren te zijn. Het bleek achteraf drie weken te duren voordat hij zijn vingers weer enigszins normaal kon bewegen.
Het duurde lang, heel lang, voordat een podium samengesteld kon worden. Pas na een dikke negen minuten kwamen de nummers twee en drie over de streep. Hennie Kuiper versloeg toen Ronny Claes in iets wat nog op een sprint moest lijken. In totaal wisten slechts 21 renners de finish te bereiken in Luik. Jostein Wilmann, een Noor, was de laatste die binnen kwam op precies 27 minuten van Hinault.
Hinault was achteraf de eerste om toe te geven dat de twintig andere gefinishten misschien wel de grootste winnaars waren van de dag. "Zij hebben alle ellende nog langer moeten verdragen dan ik. Van hen wordt niet gezegd dat zij iets groots hebben neergezet en zij toonden toch ook dat zij echte coureurs waren, mannen die geen angst kennen."
