Space Force: Steve Carell en Greg Daniels blijken nog steeds gouden duo
Toen Steve Carell en schrijver/producent Greg Daniels aankondigden dat ze bezig waren om samen een nieuwe comedyserie te ontwikkelen waren de verwachtingen al gelijk hooggespannen. Eerder heeft het duo met de Amerikaanse versie van The Office talloze prijzen weten te winnen en een generatie aan het lachen weten te krijgen met de mockumentary style, waarin het publiek kennis maakt met het fictieve papierverkoopbedrijf Dunder Mifflin'. Ditmaal zit er een fictieve kant aan het verhaal, maar is er wel degelijk afgekeken bij de ontwikkelingen van het nieuws. Toen president Donald Trump in 2018 aankondigde dat er een nieuwe tak moest komen in het Amerikaanse leger, genaamd Space Force, wachtten de heren geen moment. Een comedyserie met een scherp randje en vooral veel humor is het resultaat.
Space Force volgt generaal Mark R. Naird. Op de dag dat hij wordt onderscheiden met zijn vierde ster is het zover; welke tak van het leger zal hij mogen gaan leiden? Zelf gaat zijn voorkeur uit naar de landmacht. Hij krijgt echter tot zijn grote verbazing de verantwoordelijkheid over de ruimte, een mogelijkheid waar hij zelf totaal geen affiniteit en maar een greintje interesse in toont. Alhoewel het dus met een flinke portie tegenzin gebeurt, wordt Naird de eerste bevelhebber van Space Force. En dat de grenzen van de ruimte nog niet vaststaan blijkt maar al te vaak...
Showrunners Daniels en Carell hebben een enorme sterrencast bij elkaar weten te krijgen. Zo maakt onder meer Lisa Kudrow haar opwachting als de vrouw van Naird, die tot veertig jaar cel is veroordeeld na een delict dat in de serie niet verder wordt genoemd. John Malkovich speelt een glansrol als de hoofdwetenschapper van Space Force, dr. Adrian Mallory. Alhoewel Malkovich niet onbekend is in het comedygenre, speelde hij de afgelopen jaren toch veelvuldig in actiefilms, waardoor nu pas weer duidelijk wordt wat een verfijnd gevoel voor timing hij heeft. Noah Emmerich is te zien als Kick Grabaston, de verwerpelijke leider van de luchtmacht die van mening is dat hij veel beter Space Force zou kunnen leiden.
De serie maakt slim gebruik van een aantal details die naar buiten zijn gebracht in de eerste persconferentie die Trump gaf en kan daardoor altijd akelig dicht bij de werkelijkheid blijven. Namen zijn aangepast, maar het uiterlijk van de acteurs komt wel degelijk overeen. Zo heten senior senator Chuck Schumer en voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Nancy Pelosi in de serie meneer Schugler en mevrouw Pitosi. Het is de artistieke vrijheid die Daniels altijd duidelijk gebruikt voor de nodige inspiratie.
Sommige personages werken ook weer niet. Zo is de pr-man van Naird, F. Tony Scarapiducci, een personage dat beter uit de serie gelaten had kunnen worden. Ben Schwartz speelt de gladde aal met verve, maar het personage zelf zorgt geen enkel moment voor een vooruitgang in de verhaallijn. Sterker nog, tot aan het irritante toe zorgt het er juist voor dat de verhaalontwikkeling achteruit gaat. Dit wordt weer gecompenseerd met de laatste rol van geboren komiek Fred Willard in de rol van Fred Naird, de dementerende vader van de generaal. Het overgrote deel van zijn scènes blijkt geïmproviseerd te zijn en dat laat nog maar eens zien dat met de toevoeging van Willard er een werkelijk goudmijn aan komische timing binnen is gehaald.
Het is ook nog eens slim dat er voor gekozen is om de serie een eerste seizoen van tien aflevering te geven die elk zo'n half uurtje duren. De serie kijkt daardoor makkelijk weg en er is altijd wel weer een situatie, conflict of schokkende gebeurtenis aan het einde van elke aflevering die ervoor zorgt dat er toch weer verder gekeken wordt. Binnen vijf uur valt het eerste seizoen te bingen en alhoewel het daar misschien niet helemaal voor is bedoeld als gekeken wordt naar de lengte van de afleveringen en het aantal, is de serie wel degelijk bingewaardig.
Met Space Force hebben Carell en Daniels een sterk eerste seizoen weten neer te zetten, met personages waarover je als kijker meer te weten wil komen. Alhoewel de humor soms voor een deel van het publiek een kwestie van hit and miss zal zijn zit er in elke aflevering gegarandeerd een scène waardoor het schaterlachen onvermijdelijk wordt. De scherpe randjes worden veelvuldig opgezocht, maar de practical jokes zoals in de tijd van The Office missen en zijn vervangen door een enorm budget voor CGI. Uiteraard logisch voor een serie die zich voor een groot deel afspeelt in de ruimte. Het is afwachten of de serie op gaat vullen tussen het streamingsgeweld dat de afgelopen jaren in de ether is geslingerd, maar er is in ieder geval nog veel meer te zien in de ruimte als het aan de showrunners ligt.
Space Force is vanaf nu te zien op Netflix.
