Street Fighter 6

Street Fighter was inmiddels wel toe aan een schone lei. Street Fighter V kwam alweer in 2016 uit en moest na een rampzalige launch van ver komen. Capcom wil met Street Fighter 6 niet alleen gelijk vanaf de lancering knallen, maar tegelijk meer toegankelijk zijn dan ooit.

Ik moet gelijk aan het begin van deze recensie iets bekennen: ik ben niet zo van de vechtgames. Niet door een gebrek aan interesse, maar door andere factoren. De karige verhaalmodi in de meeste fighting games zijn voor mij een afknapper en online spelen tegen mensen die je verpulveren is niet de leukste bezigheid. Verder vind ik het meestal ook lastig om vloeiende combo’s uit te voeren of om op het juiste moment speciale vaardigheden te gebruiken.

Door dit alles kan ik goed begrijpen als je denkt dat ik ongeschikt ben om een recensie te schrijven over een groot en belangrijk vechtspel zoals Street Fighter 6. Echter, niets is minder waar. Ik zit namelijk precies in de doelgroep die Capcom met deze iteratie voor ogen heeft. De Japanse ontwikkelaar neemt met dit spel mensen zoals ik bij de hand en bereikt op efficiënte wijze een doel waar ze waarschijnlijk al langer naar streven: een groter publiek aanspreken.

De volledig nieuwe World Tour-modus is iets dat altijd al van het fighting-genre heb gewild: een uitvoerige singleplayer campagne die je bovendien echt de game leert spelen. Eerlijk gezegd had ik van tevoren geen hoge verwachtingen van World Tour. Waarschijnlijk zou het een korte en halfbakken avontuur worden die als slappe tutorial fungeert. Capcom heeft gelukkig op ongekende wijze mijn ongelijk bewezen. World Tour is zowaar een heuse RPG waar je zo’n twintig uur zoet mee bent. Je maakt je eigen personage en mag vervolgens meerdere open locaties vrij verkennen terwijl je een vermakelijk verhaal volgt.

World Tour heeft verder heel wat weg van de Yakuza-games. Terwijl je door de straten van Metro City loopt zul je uitgedaagd worden door allerlei uiteindelopende tegenstanders. Denk niet alleen aan reguliere vechtersbazen, maar ook yoga-instructeurs, op  hol geslagen drones en volwassen mannen in superheld kostuums. Al deze diverse vijanden zijn op verschillende manieren kwetsbaar, waardoor je op slimme wijze wordt gedwongen om de mechanieken van het spel te leren. Als relatieve nieuwkomer ben ik maar al te blij dat World Tour op deze manier het genre in het algemeen een stuk beter behapbaar heeft weten te maken.

De nieuwe (optionele) ‘modern controls’ zorgen er ook voor dat n00bs zoals ik wat makkelijker in het spel kunnen komen. Door deze optie te selecteren hoef je geen lastige inputs  te doen om speciale aanvallen uit te voeren. Dat haalt toch wel een van de beruchte barrières van vechtgames naar beneden. Uiteraard hebben die modern controls ook een keerzijde: je bent iets minder flexibel omdat bijna alles nu via vier knoppen wordt uitgevoerd  in plaats van de zes knoppen die fans gewend zijn.

Tussen het vechten door speel je door hoofd- en zijmissies en als je even iets anders wilt kun je altijd een geinige minigame spelen. Het verhaal van World Tour is natuurlijk niet al te serieus, maar het bevat alsnog interessante inzichten over doorzettingsvermogen en hoe ‘sterk zijn’ op veel manieren geïnterpreteerd kan worden. Vooral de interacties met de bekende Street Fighter-personages zijn leuk gedaan. Je kunt ze met je zelfgemaakte avatar in de stad tegenkomen en vragen om je mentor te worden. Dit is hoe je in World Tour nieuw moves leert. Je bent daarbij niet helemaal beperkt tot één stijl, want je mag ook speciale aanvallen van andere mentors gebruiken.

World Tour is dus erg goed gelukt, maar ik had wel graag gezien dat het qua uiterlijk een stuk mooier was geweest. Capcom gebruikt voor dit spel de inmiddels beroemde RE Engine, waarmee ze toch al een paar prachtige games mee hebben ontwikkeld. Wellicht is deze engine dan nog niet goed geoptimaliseerd voor de open gebieden in Street Fighter 6. De omgevingen hebben namelijk weinig detail en de belichting oogt niet helemaal natuurlijk.

Als je eenmaal in een gevecht zit komt het spel grafisch beter tot zijn recht. Capcom gebruikt voor deze sequel een iets meer realistische stijl, in plaats van de meer cartoonesk ogende SFIV en SFV. De nieuwe stijl komt gelukkig niet ten koste van het spektakel. Sterker nog, dankzij de nieuwe graffiti-effecten bij speciale aanvallen zijn de gevechten een genot om naar te kijken.

Die speciale aanvallen zijn overigens vaak  gekoppeld aan het nieuwe ‘Drive’-systeem. Door je Drive-meter te spenderen kun je sterkere versies van je die specials gebruiken. Het systeem heeft daarnaast nog veel meer mogelijkheden en is juist het kernelement dat het vechtsysteem dit keer veel diepgang verleent. De Drive-skills kunnen door alle personages worden gebruikt, dus er zijn wat dat betreft geen beperkingen.

Drive Impact bijvoorbeeld laat je met behulp van superarmor een klap van je tegenstander absorberen waarna je een tegenaanval kunt inzetten. Met Drive Reserval kun je juist je tegenstander wegduwen als je op dat moment verdedigend wilt spelen. Drive Rush is een snelle voorwaartse sprint waarmee je een gat kunt dichten. Ten slotte is Drive Parry nog een verdedigende optie die je het beste als een schild kunt zien. Als je je meter volledig spendeert kom je in de ‘burnout’ staat terecht en ben je ontzettend kwetsbaar, dus je kunt uiteraard niet zomaar de Drive-vaardigheden spammen.

Het is een beetje overweldigend om al deze opties tegelijk te hebben. Pas als je een personage goed beheerst en het spel leert lezen kun je echt effectief je Drive-meter beheren. Ik heb persoonlijk dat niveau nog niet bereikt, maar dit keer voelt het niet ongrijpbaar zoals voor mij vaak het geval is in andere vechtgames.

Dat komt niet alleen door alle hulp die World Tour biedt. Capcom heeft namelijk ook andere modi ontwikkeld die nieuwe spelers verder op weg proberen te helpen. De ontwikkelaar heeft uitgebreide gidsen ontworpen voor alle speelbare personages en laat je ook combo’s in de praktijk uittesten. Dit is geen nieuw idee natuurlijk. Veel vechtgames komen tegenwoordig met vergelijkbare handvatten, maar ik heb niet eerder zo goed uitgewerkt zien worden als in dit spel.

Als een nieuwe Street Fighter-game uitkomt hoor je vaak hetzelfde grapje: “Ik wacht wel tot de Arcade/Tournament/Super/Ultimate Edition”. Deze cynische denkwijze is niet helemaal onterecht. Street Fighter V kwam bijvoorbeeld met bijzonder weinig content uit en voelde ook een beetje ongepolijst aan. De game kwam pas jaren later echt tot bloei. Capcom doet het wat dat betreft stukken beter met deze sequel. Street Fighter 6 is nu al een compleet pakket waar je niet te veel over kunt zeuren. Ik heb de World Tour- en Training-modi al benoemd, maar SF6 bevat daarnaast ook gewoon een klassieke Arcade modus met unieke cutscenes. Verder  zijn er nog de Extreme Battles, een modus waarin je met spelregels en gimmicks kunt spelen.

De online ‘Battle Hub’ is uiteindelijk waar de hardcore fans verreweg de meeste tijd in zullen doorbrengen. Dit is een virtuele arcadehal waarin je vrij rond kunt rondlopen en andere mensen kunt uitdagen om te vechten. De opties zijn zoals je zou verwachten vrij uitgebreid en dankzij rollback netcode verlopen gevechten vrijwel altijd stabiel.

Street Fighter 6
voelt dus nu al compleet aan, maar dat betekent niet dat het ook af is. Capcom gaat de komende jaren veel DLC-personages toevoegen en ze zullen ook ongetwijfeld aan het balans van het spel sleutelen. Extra interessant is dat ze ook beloofd hebben om de World Tour-modus te blijven uitbreiden, iets dat mij expliciet extra verleidt om te blijven terugkomen.

Conclusie:
Street Fighter 6 heeft iets voor elkaar gekregen dat ik eigenlijk bijna niet meer voor mogelijk hield: het heeft mij voor het eerst echt in een fighting game gezogen. World Tour is een geweldige manier om een singleplayer-modus voor een vechtgame te doen en Capcom heeft alles uit de kast gehaald om zowel veteranen als nieuwkomers op hun wenken te bedienen. Het zal inmiddels weinig mensen meer verrassen, maar Capcom heeft wederom een fantastische game afgeleverd.

Gespeeld op PS5. Ook beschikbaar voor PS4, Xbox Series X|S en pc.