Film: A Cinderella Story
Ook een moderne Assepoester moet de vloer schrobben.
Het verhaal
Het verhaal is gebaseerd op het overbekende Assepoestersprookje, zoals de titel al aangeeft. Meisje is overgeleverd aan haar boze stiefmoeder en haar twee vervelende stiefzusjes. Het verhaal is alleen verplaatst naar het heden. Dus de prins op het witte paard is hier de populaire sportjock in de witte sportwagen. Ze kennen elkaar van sms en de chatroom en zijn verliefd. Maar ze hebben elkaar nog nooit gezien en in het echte leven moeten ze niets van elkaar hebben. Tijdens een gekostumeerd bal springt de vonk toch over, maar ja, zij moet om 12 uur weer aan het werk zijn in het restaurant, dus voordat ze gekust wordt vlucht Samantha en verliest haar… mobieltje.
Hilary Duff verliest niet haar muiltje, maar haar mobieltje.
Dan is er ook nog een subplotje dat zowel ‘assepoes’ als de prins willen studeren aan, je raadt het al: Princeton. Stiefmoeder wil haar sloofje niet missen, papa prins wil dat zijn zoon de zaak overneemt. Kortom, het verhaal is al 1000 keer eerder verteld in Amerikaanse highschoolfilms. Het is zelfs geen verrassing als ik je nu al vertel dat het allemaal goed komt.
De film
Toch is het niet een hele slechte film. Sterker nog, voor de doelgroep (meisjes van acht tot achttien) is het prima te doen. De sterkste troef is hoofdrolspeelster Hilary Duff. Deze actrice/zangeres wordt aanbeden door meisjes (en jongens) dankzij een handvol hits, een paar films en natuurlijk de serie Lizzie McGuire. Duff is (nog) geen topactrice, zoals Christinna Ricci of Scarlett Johansson. Maar ze heeft een goed gevoel voor comedy, haar timing is perfect en ze komt over als het doodnormale buurmeisje. Toch zou er goed aan doen eens een andere rol te spelen, iets heel anders dan degelijke schoolmeisjes. Want hoelang blijft Duff geschikt voor films als deze?
De boze stiefmoeder heeft een voorkeur voor roze kleding.
De bijrollen zijn prima. De boze stiefmoeder wordt gespeeld door Jeniffer Coolidge, die we kennen als Stifflers Mom uit de American Pie-reeks. En zij mag lekker los gaan in haar rol. Ze is vervelend, gemeen en egoïstisch. Precies zoals haar rol betaamt. En de stiefzusters zijn vooral dom en onaantrekkelijk. Ze hebben alles wat hun hartje begeert, maar willen meer. En ze zijn natuurlijk hartstikke jaloers op Duff die er met haar prins vandoorgaat.
Het verhaal is vederlicht en voorspelbaar, maar dat is niet per se een probleem. Je kunt een Big Mac ook vaker dan één keer eten. En deze film smaakt als een Big Mac. Het ziet er allemaal prachtig uit, de decors zijn mooi, de mensen die erin spelen zijn mooi en de boodschap is mooi. Want er zit natuurlijk een moraliserende boodschap in; ‘wees jezelf, doe wat je hart je ingeeft, dan komt alles goed.’
De prins in de witte sportwagen op zoek naar zijn Assepoester.
Conclusie
Wie besluit om ‘A Cinderella Story’ te gaan zien heeft daar ongetwijfeld een goede reden voor: Hilary Duff, een sprookje, een liefdesfilm, mooie mannen, humor of een happy end. Wat de reden ook is, je zult je geen buil vallen aan de film. Natuurlijk, als je van actie houdt kun je beter ‘Collateral’ gaan kijken, en wil je eens echt goed lachen dan is ‘Dodgeball’ misschien een betere keus.
En de humor had best wat scherper en cynischer gemogen, zoals in de film 'Mean Girls' wel lukte. Maar als je aan de hand van de poster en het verhaaltje toch besluit ‘A Cinderella Story’ te gaan zien, dan krijg je precies wat je verwacht. En dat is toch waarom je naar de bioscoop gaat.
|
