Film: National Treasure

Vergeet westerns, vergeet science-fiction en vergeet ook helden die wraak nemen op misdadigers. De nieuwste trend in Hollywood is de 'Zoek-De-Verborgen-Schat'-film, waarbij de hoofdrolspelers aanwijzingen zoeken om op jacht te gaan naar een verloren gegaan fortuin.

National Treasure is zo'n film, die The Goonies, Indiana Jones en de Da Vinci Code combineert tot een grappige en bij vlagen spannende achtbaanrit. Op jacht naar de schat met Nicolas Cage onder de bezielende leiding van über-producer Jerry Bruckheimer.


Het verhaal

Benjamin Franklin Gates (Nicolas Cage) is de zoveelste generatie van schatbewakers. Ooit werd er een Egyptische schat van onschatbare waarde verstopt zodat de Engelsen het niet in zouden handen krijgen. Een geheim genootschap van Tempeliers en Vrijmetselaars, waar ook Amerikaanse presidenten deel van uit maken, verstopte overal aanwijzingen zodat de schat nooit verloren kon gaan.

 National Treasure


Gates hoort het verhaal van zijn opa en is meteen gefascineerd. Zijn vader is sceptisch en zegt dat er helemaal geen schat is. Maar dat weerhoudt hem er niet van op zoek te gaan. Jaren later, gefinancieerd door een rijke man genaamd Ian Howe (Sean Bean), start Gates de zoektocht op een gigantische ijsvlakte waar een boot is gezonken. Volgens een aanwijzing is er een schatkaart te vinden op de achterkant van de originele onafhankelijkheidsverklaring. Probleem is dat dit document bewaakt wordt in een museum.

Als Howe dan ook nog besluit voor zichzelf te gaan jagen, zit er nog maar een ding op voor Gates: de verklaring sneller stelen dan Howe. Hij heeft echter niet gerekend op een lieftallige en blonde medewerkster van het museum: Abigail Chase.

 National Treasure


De film

National Treasure volgt letterlijk de blauwdruk van Jerry Bruckheimers succesformule voor actiefilms. Het is net The Rock of Con Air. De muziek, actie en humor en verhaal, het is allemaal hetzelfde. We hebben een held, we hebben badguys, een probleem en dat probleem wordt op een soepele manier opgelost. Bruckheimer weet als geen ander dit soort films aan ons voor te schotelen. En het smaakt weer heerlijk. Natuurlijk, het blijft ongeloofwaardig en er zitten gigantische gaten in het verhaal, maar dat merk je pas als je weer buiten staat.