Film: House of Flying Daggers
Het verhaal
Tegen de achtergrond van de Tang Dynastie speelt zich het verhaal af van twee wetsdienaars, genaamd Jin en Leo, die de verzetsgroep en sekte ‘Flying Daggers’ (vliegende dolken) moeten ontmaskeren. Hiervoor gebruiken ze de blinde danseres Mei, die hen naar de geheime locatie moet brengen. Jin doet zich voor als iemand die het beste voorheeft met Mei, en hij lijkt daarin te slagen. Intussen volgen Leo en zijn mannen de twee.
Het grootste gedeelte van de film gaat over de tocht die Jin, Leo en Mei afleggen en waarin het publiek steeds onverwachte plotwendingen krijgt voorgeschoteld. Is iedereen wel wie hij of zij zegt te zijn?
De film
‘Flying Daggers’ is de nieuwe film van Yimou Zhang, de regisseur van ‘Hero’. Hoewel een vergelijking met zijn voorganger voor de hand ligt, zijn het toch twee verschillende films. Oké, het zijn beiden kostuumfilms waarin martial arts op een prachtige manier in beeld wordt gebracht. Toch doe je ‘Flying Daggers’ te kort als je ze vergelijkt, want het verschilt al bij het verhaal. Heeft ‘Hero’ een complexe structuur van vertellen, ‘Flying Daggers’ vertelt een rechtlijnig verhaal met slechts drie hoofdrolspelers, lekker overzichtelijk dus. Het verhaal biedt genoeg verrassingen om boeiend te blijven. Zo is het nog maar de vraag of iedereen zichzelf is of zich anders voordoet als dan dat hij of zij is.
De regie is is weer subliem en op veel momenten lijkt het alsof Zhang er meer plezier in had dan bij het nogal bewerkelijke ‘Hero’. Er zit veel meer humor in, de karakters zijn leuk en het plezier spettert soms van het scherm af. Alleen naar het einde toe weet Yimou Zhang de film niet meer helemaal op het juiste spoor te houden en wordt de film weer iets te vaag, hoewel dat in de lijn ligt van soortgelijke Martial-arts films.
Ook de actie is in ‘Flying Daggers’ is anders dan in ‘Hero’. Minder vooral. Er wordt meer nadruk gelegd op het verhaal en de onderlinge verhoudingen. Maar dat neemt niet weg dat er voldoende te kijken valt. De kleding en het decor zijn prachtig en de choreografie van de actiescènes is adembenemend, zoals we gewend zijn van Zhang. Het 'echospel', waarin drums en bonen worden gebruikt, is een feest om naar te kijken, prachtig gedaan. En ook een gevecht in een bamboebos is weer als vanouds. Het is alleen iets realistischer in beeld gebracht dan bij ‘Hero’, waar de helden onsterfelijk leken.
Conclusie
House of ‘Flying Daggers’ is een prima film waarmee je je zeker zult vermaken. Verwacht geen ‘Hero’ of ‘Crouching Tiger, Hidden Dragon’, maar een goede, op zichzelf staande film met prima acteurs en een redelijk verhaal, dat aan het einde helaas elke geloofwaardigheid verliest. De actie alleen al is de moeite waard. Ik heb me in ieder geval prima vermaakt bij ‘House of Flying Daggers’. Het had alleen wel wat korter gemogen wat mij betreft.
|
