Neem mij Camiel

Nederland werd afgelopen maandag opgeschrikt door belangrijk binnenlands nieuws. Een golf van opwinding ging door het land. In menig vrouwenhart gloorde hoop en verlangen. Mannen voelden vooral een lichte jaloezie. Het is dan ook niet niks: Camiel Eurlings, KLM-topman en olijke CDA-schavuit, gaat weer alleen door het leven. Camiel was daarmee in één klap Neerlands meest begeerde vrijgezel. Wie had dat ooit kunnen denken? Nu houd ik mij persoonlijk meestal verre van zijïge mannen. Ik word daar zelfs een beetje kriegel van. Vooral seks met zo’n halfzacht exemplaar, lijkt mij een oprecht traumatische belevenis. Niet persoonlijk bedoeld Camiel, dat begrijp je wel hè? Want ik heb ook goed nieuws: voor jou maak ik een uitzondering.

Toch blijft het een raar fenomeen: meest begeerde vrijgezellen. Wat maakt iemand nou zo bijzonder aantrekkelijk voor het andere geslacht? Ik herinner me Camiel vooral van het CDA-congres vorig jaar in Arnhem, waar hij  te zien was als een om zich heen tuffende, welhaast hysterische idioot, die het liefst helemaal in de bips van Maxime Verhagen was gekropen. Het gekke is, dat ik eigenlijk nog wel geloofde dat hij het meende ook. Dat maakte het alleen niet minder eng. En dan nu opeens... Oké, hij was wat afgevallen en had een kek roze bloesje aan. Maar begrijpen doe ik het niet. 

Mark Rutte, van hetzelfde laken een pak. Ik weet niet of hij inmiddels eindelijk aan de vrouw is, maar ik krijg een beetje het gevoel dat ze hem aan de straatstenen niet kwijtraken. Geloof me, ik heb in het geheel niets tegen Mark. Ik vind hem ook niet afstotelijk of zo. Echt niet. Maar als ik hem heel toevallig in de plaatselijke buurtsuper tegen zou komen, keek ik niet nog een keer om. En laten we eerlijk zijn: jullie ook niet dames, als jullie niet wisten wat hij voor de kost deed. Meneer Rutte is volgens mij niet het type man voor groots en meeslepende liefde op het eerste gezicht. Die moet je leren kennen. Dan zal hij vast heel leuk en lief en wie weet zelfs verrassend lekker blijken te zijn.

Raar is het toch, dat vrouwen nog steeds zo veel waarde hechten aan status bij het kiezen van een partner. En aan een goed inkomen. Dat zou toch niet meer nodig hoeven zijn? We verdienen over het algemeen zelf voldoende om rond te komen en kunnen onze eigen (economische) boontjes prima doppen. Maar zoals mannen uiterlijk vaak op de eerste plaats blijven zetten bij het kiezen van een geliefde, zo komen wij maar niet los van de succesvolle man. We worden meer dan van wat ook, ongelofelijk geil van macht. Zo geil, dat we zelfs Camiel en Mark tot meest begeerde vrijgezellen benoemen. Of hebben we allemaal simpelweg een bezoekje aan de Pearle of Hans Anders nodig? Even onder ons dames, maar ik dacht dat we verder waren dan dat.

En terwijl alle zelfstandige en onafhankelijke vrouwen van Nederland daar op dit moment eens diep en eerlijk over nadenken, ga ik op zoek naar het telefoonnummer van Camiel. Bij mij gaat het om echte liefde tenslotte. Dat is iets heel anders. Het verschil voelt zo’n man heus wel. Mocht het onverhoopt niets worden tussen mij en het Limburgs troetelkonijn, dan geef ik de leiding van Fok alvast toestemming om mijn nummer aan Mark te geven. Niet omdat hij toevallig minister-president is. Dat heeft er helemaal niets mee te maken. Neen. Tussen Mark en mij zou het zomaar eens om echte liefde kunnen gaan. Duh. Dat snappen jullie toch ook wel?