Ik voel nattigheid
‘s Ochtends ontwaak ik bij voorkeur lekker langzaam achter mijn laptop. Latte macchiato erbij. Glaasje met iets fruitigs. En, indien ik in een dolle bui ben, een beker yoghurt op de koop toe. Zolang het maar vloeibaar is. Al te veel weerstand kan ik niet hebben in de vroege ochtend. Dat geldt niet alleen voor mijn ontbijt overigens. Ook bij het surfen langs nieuwssites, kies ik op de zo goed als nuchtere maag graag voor licht en luchtig. Categorie opmerkelijk. U kent de vaak bizarre berichten ongetwijfeld. Ik kan me niet voorstellen dat ik de enige liefhebber ben. Afgelopen week las ik weer een bijzonder verhaal. Het is een niet al te recent nieuwtje. Dat weet ik ook wel. Iedereen heeft het vast al honderduizend keer gelezen. Door tijdgebrek en een dromerige aard ben ik echter niet altijd even up to date. Story of my life. Maar goed, dat maakt het allemaal niet minder spannend.
Voor wie het onverhoopt toch heeft gemist, geef ik nog even een korte samenvatting. Australische vrouw plast op de veranda van haar ex-verloofde, valt daarbij bijzonder onfortuinlijk van de veranda op een tuinhek en wordt gespiest. Dwars door de edele delen, zal ik maar zeggen. Hoe vreselijk truttig dat ook klinkt. Gevolg van dit alles: posttraumatische stress, nachtmerries, plastische chirurgie... Aan ellende geen gebrek. En daar moet hij nu voor betalen. Dat lijkt me logisch. Had hij die verrekte veranda maar wat steviger in elkaar moeten fröbelen. Tot overmaat van ramp ontbrak zelfs de verlichting. Nou ja zeg. Je moet natuurlijk wel gewoon op zo’n gezellige houten overkapping kunnen plassen als je daar zin in hebt. Ook in het donker ja...
Ik kan het niet helpen, maar mijn fantasie gaat onmiddellijk met me aan de haal bij dit soort rariteiten. Niet uit verontwaardiging omdat ze hem een poot uit wil draaien. Daar kan ik me niet druk om maken. Weet ik veel wat hij allemaal gedaan heeft. Dat zoeken ze maar lekker samen uit. En het is heus ook niet omdat mijn eigen ex-man heel toevallig in het bezit is van een veranda. De eerlijkheid gebiedt mij wel om te zeggen, dat ik het toch niet kon laten stiekem even te checken of de balustrade van zijn veranda wel goed vastzit. Maar die is pico bello in orde. Daar valt voor mij geen eer te behalen, vrees ik. En vooruit, daar is hij eigenlijk ook veel te aardig voor. Ik ben een watje. Op deze manier word ik nooit rijk helaas.
De ware reden van mijn fascinatie is heel eenvoudig. Ik word er zo verdomd nieuwsgierig van. Want wat beweegt iemand om op de veranda van zijn ex-verloofde te plassen? Of was het op dat moment nog niet haar ex-verloofde en is het met de liefde pas bergafwaarts gegaan na het plasincident. En hoe kun je in godsnaam van een veranda op een tuinhekje vallen tijdens het plassen? Dat is voorwaar een prestatie. Dus google ik er vrolijk op los, om alles te weten te komen over dit wonderbaarlijke koppel.
En laat dat nu net het allerleukste zijn aan het lezen van opmerkelijke berichten. Over het nieuwtje zelf is vaak weinig te vinden. Maar al googlend doe ik oneindig veel kennis op. Zo wist ik werkelijk niet, dat in China eieren worden geweekt en gekookt in urine. En dat ze daardoor ongekend heerlijk gaan smaken. Staat nog een recept bij ook. Kind kan de was doen. En van het bestaan van plasseks ben ik uiteraard op de hoogte. Maar ik heb nooit kunnen vermoeden, dat liefhebbers een ondergeplaste panty als ultiem opwindend ervaren. Ieder zijn meug uiteraard, maar ik krijg toch vooral beelden van bejaarde vrouwen met lila permanentjes gekleed in een dik, huidkleurig exemplaar. Met steunkousen. Als we de Nederlandse benaming van panty gebruiken, klinkt het nog ranziger: een ondergepiste spanbroek. Geef mijn portie maar aan Fikkie.
Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. De mogelijkheden op plasgebied zijn schier oneindig. Dat had ik zonder dit nieuwsbericht nooit geweten. Geen idee of het me ooit van pas gaat komen, deze op het eerste gezicht vrij nutteloze informatie. Maar je pikt het toch maar mooi even mee. Er hoeft trouwens echt geen seks in de titel voor te komen om smeuïge resultaten te vinden. De zoektocht naar ‘Dronken boer overreden door vliegtuig’ leverde de meest vreselijke verhalen op. De dronken boer kent inmiddels geen geheimen meer voor mij. En dat is toch best handig. Al was het alleen maar een extra reden om Yvon Jaspers ook dit najaar niet te schrijven.
Het grote voordeel van mijn ochtendritueel is, dat ik na al die onzin weer een beetje wakker ben. Klaar voor een nieuwe dag. Volledig overtuigd van dat, wat jeugheld Chriet Titulaer ons in de jaren tachtig reeds probeerde duidelijk te maken: het is een wondere wereld. En dat is het.
