Spiritueel geneuzel
Terwijl de regen gisteravond tegen mijn ramen kletterde, zat ik behaaglijk warm binnen en keek naar Marc Marie Punt. Voor alle duidelijkheid: het theaterprogramma van Marc Marie Huijbregts. Nou heb ik sowieso een zwak voor de man met het gekke stemmetje. Altijd al gehad. Als geen ander kan hij me laten lachen. En weet hij me te raken. In zijn programma zet hij een punt achter de zoektocht naar zichzelf. Ik weet niet wie ik ben, concludeert hij aan het einde van de voorstelling. 'Maar wat ik ben, ben ik wel heel erg’. Ik kan daar wel iets mee eigenlijk, met die conclusie. Want is het onderhand niet eens mooi geweest met al dat gewroet in onszelf? Zullen we niet eindelijk gewoon weer eens gaan leven? Zonder meer, bedoel ik. Persoonlijk denk ik, dat het helemaal geen kwaad kan.
Laat ik er geen doekjes om winden; ik heb moeite met spiritueel geneuzel. Het is toch ook eigenlijk te zot voor woorden. Alle welvaart ten spijt, het lukt ons maar niet om gelukkig en tevreden te zijn. Dus zoeken we naar wegen om dat wel te worden. We volgen iedereen, die beweert ons het grote geluk te brengen. Eckhart, Deepak en Byron Katie beloven ons, dat we eindelijk zullen worden wie we diep van binnen zijn. Als we naar ze luisteren tenminste. En hun boeken kopen. Zodat al die zelfbenoemde goeroes gezellig spiritueel kunnen golfen samen, in één of ander exotisch oord. Van onze zuurverdiende centjes. En geloof het of niet, maar het bestaat: spiritueel golfen. Deepak Chopra schreef er zelfs een boek over en na het lezen ervan bent u één met de golfstick, zal uw hart de hole bereiken en heeft u het balletje echt en oprecht lief. Jeetje. We zijn de weg inderdaad behoorlijk kwijt. En niet alleen op de golfbaan, vrees ik.
Het treurige is, dat we geen sikkepitje gelukkiger, blijer of vrolijker worden van dat eeuwige zoeken. Wat an sich natuurlijk logisch is, want zoeken impliceert dat er nog iets gevonden moet worden. Dat je niet tevreden bent met wie of wat je bent. Dat het anders en beter moet. We klampen ons wanhopig vast aan religies en spirituele stromingen. Zolang het maar afleidt van onszelf. En het ons een identiteit verleent. We doen er alles aan om onze leegtes te vullen. Wat gezien de aardse edoch dolende zielen om mij heen, nooit ofte nimmer gaat lukken. Kennis en denken maken het er allemaal niet makkelijker op. Gezegend zijn de armen van geest. Dat is me inmiddels wel duidelijk.
En ik kan het weten. Wat ik niet allemaal heb geprobeerd, om tot mijzelf te komen. Wat dacht u van regressietherapie. Om te ontdekken of er misschien blokkades zijn ontstaan, toen ik nog als monnik leefde. Ergens in de vijftiende eeuw. Of in mijn leven daarvoor als kabouter wellicht. Je weet maar nooit. Die kunnen een hoop ellende veroorzaken hoor, kabouters. Dat weet iedereen. Je moet die dingen niet te licht opnemen. Maar antwoorden kreeg ik niet. Nooit. Dus zocht ik naar mijn innerlijk kind, opende mijn chakra’s en raadpleegde zelfs een medium. Laatstgenoemde vertelde mij dat ik werkelijk opvallend veel beschermengelen heb. Wat ongetwijfeld waar is. Ik geloof het onmiddellijk. Maar ik merk er helemaal niets van. Ik zal wel weer die luie, afgedankte exemplaren uit de megakoopjeshoek van God op de kop hebben getikt. Net iets voor mij. Zo ging dat ook altijd met mannen.
Hoe dan ook, baten mocht het niet. Maar van opgeven wilde ik niet weten. Voor te veel geld bracht ik lange weekenden door met zweefteven en –neven, terwijl we elkaar betastten en besnuffelden om verlichting te bereiken. Reiki noemen ze dat en het schijnt vreselijk helend te zijn. En louterend voor de ziel. Maar ik kon me niet aan de indruk onttrekken, dat we eigenlijk allemaal snakten naar een goede beurt. Want laten we eerlijk zijn: vlak voor, tijdens en na een prettig potje seks heeft helemaal niemand de behoefte, om waar dan ook nog naar te zoeken. Op die momenten ben je zonder moeite volkomen in het hier en nu. Als het goed is tenminste.
Terwijl ik dit opschrijf, krijg ik een briljante ingeving. Dit jaar ga ik eindelijk een boek schrijven. De titel heb ik al: ‘Verlicht en verluchtigd door stevige seks’. Open ik meteen een gezellige academie op de Veluwe, waar ik vrouwen help hun hoerigheid terug te vinden. En waar ik mannen aanmoedig om weer te denken met hun penis. Als dat geen hoge ogen gooit, dan weet ik het ook niet meer. Laat het geld maar binnenstromen. Kan ik eindelijk spiritueel gaan zonnebaden op Ibiza. Samen met Eckhart, Deepak en Byron Katie. Kijk, zo zie ik het graag. Is de cirkel toch weer rond.
