Stupid is as stupid does
Hoewel ik me heilig had voorgenomen om deze keer niet over man/vrouw-zaken te schrijven, kon ik het toch weer niet laten. Sommige dingen zijn simpelweg te geestig om niet even te bespreken. Zo las ik vandaag de opmerkelijke uitkomst van een of ander onderzoek. Wat blijkt? Mannen worden dommer in het gezelschap van vrouwen. Alleen al het horen van een vrouwennaam blijkt genoeg te zijn om heren danig van de wijs te brengen.
Dat is me nou ook wat. Heb ik velen van jullie dan jarenlang onterecht als randdebiel gekwalificeerd? Terwijl jullie slappe geouwehoer in werkelijkheid misschien wel grensde aan genialiteit? Ik was al zo verbaasd over de uitslagen van de Nationale IQ-test, die jullie gisteravond zo rijkelijk rondstrooiden op Twitter en Facebook. Arme kerels. We maken het jullie niet makkelijk. Vrouwelijke intelligentie wordt overigens op geen enkele wijze beïnvloed door de aanwezigheid van mannen. Wat op zich dan wel weer lekker stoer en stoïcijns van ons dames is. Maar echt handig is het eigenlijk niet, ben ik bang.
De verschillen tussen mannen en vrouwen blijven boeien. Ze zullen er ook altijd wel zijn, alle emancipatie ten spijt. Op zich geen enkel probleem, naar mijn bescheiden mening. Het houdt het misschien wel alleraardigst en leuk allemaal. Hoewel van dat laatste nauwelijks sprake lijkt te zijn, als we het over relaties hebben. Er is de afgelopen jaren nogal wat veranderd tussen mannen en vrouwen. Het zal u vast niet ontgaan zijn, maar we blijven slechts zelden een leven lang bij elkaar. Sterker nog: er wordt niet alleen aan de lopende band gescheiden, we kiezen na zo’n scheiding ook nog eens massaal voor lovehoppen. Een fraaie term voor kortstondige affaires, voor alle duidelijkheid.
Sign of the times, volgens Jan Latten, hoogleraar demografie van de Universiteit van Amsterdam. Hij gaf een paar maanden geleden een interview aan HP/De Tijd, waarin hij zijn licht liet schijnen over gezinnen anno 2050. Duidelijk is, dat het traditionele gezin zoals wij dat nu kennen, straks vooral te zien zal zijn als uitstervend soort in de diverse musea voor Geschiedenis en Oudheidkunde. Dergelijke langdurige verbintenissen kunnen wij niet meer aangaan tegenwoordig. We hebben van jongs af aan geleerd, dat we zelf verantwoordelijk zijn voor geluk of ongeluk. Dus zijn we het aan onszelf verplicht om in te grijpen, als iets niet zo fijn meer is. Het liefst zo snel mogelijk. We accepteren geen slechte tijden. Zeker niet in relaties.
Nu wil ik absoluut niet de moraalridder uithangen. Daar heb ik ook geen enkel recht toe. Ik doe er zelf net zo hard aan mee. En toch word ik een beetje sip van dit soort berichten. Noem me ouderwets, maar straks verworden relaties tot tijdelijke toevluchtsoorden. Worden mensen nooit meer samen oud. Wordt liefde gedegenereerd tot consumptieartikel. Gemaksvoedsel voor de ziel. En dat vind ik een treurig vooruitzicht, dat kan ik niet ontkennen. Ook voor onze kinderen. Die kunnen in de toekomst met kerst alleen nog maar op bezoek bij hun hippe moeder en haar nieuwe, veel te jonge vriend. Terwijl vader met een scharreltje op Ibiza zit. Het is nogal verwarrend allemaal. En weinig idyllisch.
Daarbij moet overigens wel worden gezegd, dat er voor mannen ook een zonnige kant aan de hele ontwikkeling zit. Onze meer behaarde medemensen worden namelijk niet alleen dommer van de nabijheid van vrouwen; ook samen slapen maakt ze beduidend minder slim. De ironie wil dat het bij vrouwen precies andersom werkt. Die presteren juist beter, als ze de nacht hebben doorgebracht met een partner. Het lijkt er dus sterk op, dat scheiden meer voordelen oplevert voor het mannelijk dan voor het vrouwelijk brein. Dat schiet niet op natuurlijk. Daar had de natuur wel iets meer rekening mee kunnen houden bij het maken van Het Grote Plan. Of, zoals een briljant denker ooit zei: ‘want zij zijn groot en wij zijn klein en da's niet eerlijk. Oh nee’.
