CD: Band of Horses - Acoustic at the Ryman
Vier studioalbums van folkrockformatie Band of Horses liggen sinds 2012 in de schappen. Het is nog veel te vroeg voor een standaard "Best of", maar een verzameling livemateriaal zou voor veel liefhebbers van de band uit Seattle een mooie toevoeging aan hun catalogus zijn. Een combinatie van beide opties behoorde blijkbaar ook tot de mogelijkheden. De groep maakte onlangs bekend dat ze tijdens optredens in het Ryman Auditorium in Nashville een selectie van hun oeuvre in akoestische vorm hebben opgenomen. Volgens het persbericht betreft het een "virtual greatest hits set of acoustic renditions of songs from across the Band of Horses catalogue."
11 Februari komen de tien uitgeklede tracks op vinyl en cd in hoge kwaliteit uit. De nekharen van audiofielen zouden overeind moeten gaan staan, aangezien de opnames met behulp van DSD (Direct Stream Digital) tot stand zijn gekomen. Een hoge resolutie en een geluidsdrager vol spannende BOH-liedjes, die tot de essentie gestript zijn, is het eindresultaat.
Het livealbum trapt af met een gevoelige en breekbare versie van 'Marry Song' van hun tweede plaat. Piano, akoestische gitaar en meerstemmige vocalen zorgen voor een etherische sfeer die mooi wordt overgedragen op deze uitgave. De intieme gitaarklanken en de ijle stem van zanger/gitarist Ben Bridwell zorgen voor kippenvel bij 'Slow Cruel Hands of Time'. Hun thuisstad Seattle krijgt vervolgens met behulp van een piano en het lied 'Detlef Schrempf' een prachtige ode (Schrempf speelde zes jaar bij het basketbalteam Seattle Supersonics in de jaren negentig).
Als je nekharen niet al overeind stonden, dan gebeurt dat bijna zeker door de magistrale, uitgeklede versie van 'No One's Gonna Love You'. De pijn en pathos zijn voelbaar in de trillende stem van Bridwell, die slechts begeleid wordt door een trage gitaarmelodie. De hieropvolgende opener van het studioalbum Infinite Arms, 'Factory', valt op door zijn prachtige bruggetjes en pauzemomenten. Maar hoogtepunt van de plaat is 'The Funeral', waarin de ijzingwekkende piano-intro en Bridwells breekbare stem je meevoeren. De originele versie kent een bombastisch vervolg hierop, maar op de akoestische uitvoering blijft de sfeer ingetogen en zeer intens, de spanningsboog staat volledig gespannen.
Het Amerikaanse vijftal had als doel de elektrische en magische sfeer van het optreden te vangen met deze opnames en dat doel is zeker bereikt. BOH-liefhebbers hebben er een prachtplaat bij, waarbij de essentie van hun tracks overeind blijft en de boodschap en teksten nog overtuigender zijn. 'Heartbreak on the 101' zou een fantastische toevoeging zijn geweest qua sfeer en uitvoering, maar met deze tien nummers mogen we zeker niet klagen. Op de digitale uitgave staat zelfs een bonustrack vermeld ('Evening Kitchen'), mocht je nog een extraatje willen. De band start in februari met een korte akoestische toer door Noord-Amerika, maar wie weet steken ze ook de oceaan nog over voor het festivalseizoen of een akoestische clubtour.
