Evenement: Best Kept Secret 2014

"Get out of the city and into the sunshine. Get out of the office and into the springtime", zong de goedlachse Stuart Murdoch (Belle & Sebastian) tijdens de zonovergoten zondagmiddag op het hoofdpodium van het Best Kept Secret festival. Ongeveer 15.000 mensen hadden de afgelopen dagen al gehoor gegeven aan deze oproep en trokken vrijdag naar het terrein van de Beekse Bergen in Hilvarenbeek, alwaar het driedaagse festival voor de tweede keer zijn poorten opende.

Een groot deel van het festivalpubliek heeft inderdaad de stad en het kantoor verlaten om een feestje te vieren op BKS. Het evenement lijkt gemaakt voor de festivalganger die een scherpe muziekprogrammering en net iets meer ademruimte, luxe en comfort wil. De gemiddelde leeftijd ligt een stukje hoger dan op bijvoorbeeld Lowlands. Er waren behoorlijk wat mensen die het blokkenschema een meter van zich af moesten houden om de kleine lettertjes te lezen. Het programma gaat daarnaast niet tot aan de vroege uurtjes in de ochtend door, als je wilt kan je in een lekker bungalowbed slapen en volop genieten van lekker, maar vrij prijzig, eten en drinken.

Het betalen van al deze lekkernijen ging ditmaal via een RFID-chip in het festivalbandje. Het lijkt handig en bij de tijd, maar het intoetsen van een bestelling en die betalen duurt net wat langer dan betalen met muntjes en leverde vooral rondom podium 1 en 2 soms lange drankrijen op. Ook rondjes halen als je groep niet altijd bij elkaar is of even hard doordrinkt en het saldorestant uitbetaald krijgen leverden wat moeilijkheden op. Eén cash-outblokje, ver weg van de grote podia en de uitgang voor de dagjesmensen, is te weinig en logistiek niet handig. Daarnaast zouden de cash-outpunten officieel sluiten bij de laatste noten van Elbow. De opzet riekte naar het zoveel mogelijk ontmoedigen van mensen om geld op te halen en er een flinke duit aan over te houden. Gelukkig bleef de cash-out wat langer open, maar toen bleken er geen bandjes van anderen (die bijvoorbeeld een andere uitgang moesten nemen) uitbetaald te mogen worden. Dit zou namelijk het beroven van bandjes van dronken mensen in de hand werken, aldus de dame achter de kassa. Onzin natuurlijk, de kans is kleiner dan dat iemand echt beroofd wordt van zijn portemonnee, want een schaar mocht niet mee het terrein op en de bandjes zijn zonder hulpmiddelen nauwelijks af te krijgen. Volgend jaar logistiek wat beter faciliteren of terug naar muntjes.

Dat de Friendly Fire organisatie leert van eerdere ervaringen is gelukkig wel duidelijk. Deze editie was de toiletcapaciteit verhoogd en waren er pee-trees geïnstalleerd. Een leuke knipoog naar vorig jaar waar op dag 1, door een gebrek aan toiletten, de mannelijke bezoeker toch maar een boompje opzocht. De enige euvels die BKS ook dit jaar weer parten speelden waren het slechte geluid in de grote tent en de lange wachtrijen bij camping B en de bungalows, doordat de check-in pas twee uur voordat het festival begon openging. De doorstroom op het terrein was deze editie beter geregeld, podium 4 had een geschiktere locatie, en de toevoeging van een vijfde podium, een Lakeside bar en het voetbalscherm op de camping voor België-Rusland waren tevens erg succesvol.

De lijn uit 2013 van muzikaal programmeren was doorgetrokken en daarom was er ook dit jaar een spannende programmering. Het afzeggen van Factory Floor en Mø was jammer, maar er bleef genoeg moois en voor elk wat wils over dit weekend. Gitaarliefhebbers kwamen er over het algemeen het beste vanaf en ook de dance/elektronica-afdeling was goed vertegenwoordigd: James Blake, Nils Frahm en Caribou waren de klinkende namen dit jaar, en zij maakten hun reputaties ook waar. De headliners leverden tevens gedenkwaardige shows af. Pixies ging vrijdag ouderwets tekeer, ook al is het nu zonder bassiste Kim Deal. Black Francis schuurde, ragde en schreeuwde erop los en de band kreeg het gevulde terrein helemaal mee met een flinke lijst aan klassiekers.

Franz Ferdinand slaagde er ook in om het hele veld extatisch aan het springen en dansen te krijgen. De enthousiaste Schotten zetten een van hun beste festivalshows in Nederland neer. De heren van Elbow zetten eigenlijk altijd een consistente en indrukwekkende show neer en BKS 2014 was geen uitzondering. De charmes van Guy Garvey laten je vergeten dat je elke keer weer dezelfde "festival things" doet op commando van de zanger. Hij stuurde het publiek probleemloos door het imposante oeuvre van de band, wat resulteerde in een meezwaaiend, meeklappend en meezingend veld vol aandachtige en gelukkige luisteraars.

Naast de grote drie waren er oude bekenden en nieuwe namen die probeerden harten te stelen. Dat lukte niet altijd: George Ezra verzorgde een oersaai optreden op het hoofdpodium en ondanks het goede spel en de spetterende setlist van Interpol kon de band, door het vlakke en slechte geluid in de grote tent, een substantieel gedeelte van het publiek niet overtuigen. Pete Doherty van Babyshambles was wederom dronken, ongeïnteresseerd en niet toonvast, maar hij had ditmaal in elk geval het grootste gedeelte van zijn teksten onthouden. Tijdens Mogwai stonden veel mensen ook met hun vingers in hun oren, maar dat kwam eerder door de snoeiharde muur van geluid die de intense en meeslepende show kenmerkte. Verder kregen The Bots, Radkey, Elephant Stone, Lykke Li, Chvrches, Angus & Julia Stone, Breton en Wild Beasts een "goed" op hun rapport. The War On Drugs ontving, samen met de headliners, een "uitstekend". De Amerikanen kwamen eerder dit jaar met een dijk van een plaat en zorgden ook live dat elk puzzelstukje op zijn plaats viel. Met een ondergaande zon, een koud biertje en je tenen in het nog warme zandstrand was dit het ultieme genieten tijdens het Best Kept Secret-weekend.

Tekst: Joost Melis

Foto's: Marco van den Hout

Voor een uitgebreide fotoreportage zie: Evenement: [foto] Best Kept Secret.