CD: BugGiRL - Dirt in the skirt
Hoewel het buiten ijskoud is, zijn er genoeg mensen die nog steeds aan het milieu denken. Maar hoe kun je het in godsnaam een beetje warm krijgen zonder de verwarming helemaal open te draaien? Een stevig muziekje dat je helemaal uit je plaat laat gaan is misschien een optie. Is Dirt in the skirt, de nieuwe cd van BugGiRL, geschikt om deze opdracht te vervullen?
Laat ik voor de mensen die niet van omslachtig gelul houden meteen het antwoord geven: Nee! BugGiRL is een duo bestaande uit broer en zus Spencer. Het Australische duo maakt ruige rock/ garagerock. Voor diepgang moet je niet bij dit familiebandje zijn, maar een stampend feestje weten ze gewoonlijk wel te bouwen. Helaas gaat BugGiRL op Dirt in the skirt letterlijk down under. Amber Spence (zang en gitaar) en Clinton Spence (Drums en backing vocals) trappen af met de song 'Spread the eagle'. Het begint hoopgevend: scheurende gitaren, drijvende drums en pittige zang van de vrouw des huizes. In het refrein zet het duo nog een tandje bij en schreeuwt broerlief een aantal woorden mee. Voor de liefhebber die nu druk heen weer staat te springen, zal het tweede couplet al tegenvallen. Precies hetzelfde. Niet spannend, maar okay. Gewoon doorraggen, doet de band ook.
Op naar nummer twee, het gelijknamige 'Dirt in the skirt'. Ja, ik kan het nummer wel beschrijven, maar een copy paste van de vorige beschrijving lijkt me overbodig. Het nummer is namelijk precies hetzelfde opgezet. Het is dat de teksten te onderscheiden zijn anders hadden we het idee dat de band niet goed op de setlist gekeken had en het eerste nummer nog eens speelde. Gelukkig geeft het derde nummer 'Faster & faster' ietsje hoop. Het nummer begint lekker, het refrein wordt wederom gevuld door de bekende backing vocals van Clinton, maar het nummer is al een beetje beter dan de eerste twee nummers. Maar niet veel meer dan een beetje, want ook dit nummer kakt weer in. Het is telkens maar hetzelfde en nergens is er ook maar één kleine verrassing te bespeuren.
Het is een hel van een opdracht om een cd als deze te recenseren. Hoe moet je een saaie plaat op een spannende manier beschrijven en hoe beschrijf je tien verschillende nummers die vrijwel allemaal hetzelfde zijn? Ik zal proberen een algemene indruk te geven van de plaat. BugGiRL heeft de reputatie dat ze goed zijn in het bouwen van feestjes. Ze maken ruige en rauwe rock en juist hier wringt het op de plaat. De plaat is namelijk veel te netjes en te clean geproduceerd. Daarnaast zorgt het feit dat er enkel zang, gitaar en drums in de nummers zitten ervoor dat de nummers te kaal en te weinig sound bevatten. Verder moet worden opgemerkt dat de nummers inspiratieloos zijn. De teksten zijn veelal gebaseerd op rijm prima zou passen in menig Sinterklaasgedichtje en elke song kent dezelfde structuur. Het gebrek aan inspiratie zou minder erg zijn, wanneer de energie van broeder en zuster Spence je door de nummers heen wisten te trekken. Maar helaas!
Kortom, wil je Dirt in the skirt van BugGiRL gebruiken om de koude dagen door te raggen, dan zou ik aanraden om de verwarming zeker niet helemaal uit te draaien. De cd is te saai om de haren los te gooien en een uur lang onafgebroken door de kamer te springen.
