CD: Duran Duran - Astronaut

Angel (Angelic1)
2001 was een goed jaar voor de wereldwijde schare Duran Duran fans. In dat jaar maakte Duran Duran bekend dat zij terug zouden keren in de oude bezetting en zelfs al bezig waren met een album. Ik vond dat geweldig nieuws. Naar mijn mening had Duran Duran na het album "Notorious" uit 1986 weinig goed materiaal meer uitgebracht. En met het opstappen van de laatste Taylor, John Taylor, in 1997 was het voor mij helemaal gedaan met Duran Duran. Simon LeBon en Nick Rhodes mogen dan wel het creatieve brein achter de band zijn, maar niemand zal kunnen ontkennen dat er een belangrijk deel van Duran Duran duidelijk zoek was na het vertrek van de Taylors, Roger, Andy, en later John. Twintig jaar geleden was Duran Duran één van de beste popbands ter wereld. Kunnen ze deze titel nu weer waar maken?

Ik moet eerlijk zeggen: ik ben een klein beetje teleurgesteld. Ik verwachtte waarschijnlijk te veel van de come-back. Het album is niet slecht. Integendeel! Maar ik had er meer verwacht en dat is moeilijk uit te leggen. Dit album komt een beetje op mij over als "Duran Duran immiteert Duran Duran". Ik had de oude Duran Duran verwacht, in een wellicht nog briljanter jasje. Maar blijkbaar is dat een te grote verwachting geweest. Er zijn wat elementen die ik mis. Waar is de herkenbare Duran Duran bas-lijn gebleven? En de raadselachtige teksten zoals die van "The Reflex" en "New Moon on Monday"? Dat zijn juist de elementen die ik graag wil horen.

John Taylor lijkt wel compleet weggevaagd van dit album. De stem van Simon le Bon is echter weer geweldig herkenbaar en lijkt te zijn gegroeid in de afgelopen jaren. Iets wat bij mij heeft moeten groeien is wel dit album. Het heeft me zeker vijf keer draaien gekost voordat ik sommige nummers ging waarderen. En dat terwijl ik na slechts één keer het album "Rio" te hebben beluisterd helemaal verkocht was. Een echt goed album zou niet langzamerhand moeten aanslaan, die herken je na één keer luisteren. Het album is echter geweldig goed geproduceerd en daar gaan absoluut mijn complimenten naar uit. Met name de nummers geproduceerd door Nile Rodgers zijn absoluut juweeltjes. Okee, het album bevat geen "Save a prayer", "The Reflex" of "Notorious", maar is het beluisteren zeker meer dan waard. Het album bevat dance-pop, zoals titelsong "Astronaut" en "Nice", maar ook electro-rock zoals in "Want you more" en eerlijk gezegd vind ik de single "Sunrise" nog een van de minste nummers op het album. Wat mij betreft hadden ze "Astronaut"of "Bedroom Toys" als eerste op single uit mogen brengen. Laatstgenoemde is echt een heerlijk, sexy nummer en heeft niet dat schreeuwerige van "Sunrise". "Want you more" is absoluut het meest slechte wat Duran Duran ooit op plaat heeft gezet en is wat mij betreft niet eens B-kant waardig.

Artiest: Duran Duran Titel: Astronaut Label: Epic Releasedatum: 11 oktober 2004 Genre: Pop/Rock
duran duran atronaut
1. (Reach up for the) Sunrise

2. Want you more!

3. What happens tomorrow

4. Astronaut

5. Bedroom Toys

6. Nice

7. Taste the summer

8. Finest Hour

9. Chains

10. One of those days

11. Point of no return

12. Still Breathing


Zoals ik al eerder schreef, was ik vroeger een grote Duran Duran-fan en dat is waarschijnlijk mijn nadeel, want je gaat dan toch met andere oren naar het album luisteren en veel vergelijken. Het album zal waarschijnlijk erg aanslaan bij mensen die Duran Duran wel een aardige band vinden en geen vergelijking trekken. "Astronaut" is dan ook echt een heerlijk en goed geproduceerd album met voor elk wat wils en krijgt van mij een dikke 7!