CD Review: Tatu - 200 Kmh In The Wrong Lane
De cd begint met het nummer Not Gonna Get Us, naar mijn mening het perfecte openingsnummer. Je wordt direct de cd ingezogen. Het nummer begint met een redelijke beat, iets wat je niet zou verwachten. Het eerste nummer dat in me opkwam was dat van Trainspotting, dat hiermee wel te vergelijken is. Hierna komt een halfschreeuwende stem. Een heel erg overtuigend nummer, wat allerlei gevoelens weergeeft.
Het tweede nummer is All The Things She Said. Bij iedereen wel bekend, maar ik blijf het een schitterend nummer vinden. Ik hoor eigenlijk nog elke keer een spanning in het nummer. Blijft een topper!
Nummer 3 is Show me Love. Een rustig nummer, om bij te komen van de vorige twee nummers. Het is een beetje een liefdesliedje. Weer met een duidelijke nadruk op de vocale kwaliteiten van de dames. Wat me opvalt is de muziek, die me bijzonder erg doet denken aan (het overigens geweldige nummer) Peter Lutz Remix van Ian van Dahls' Castles in the sky. Waarschijnlijk dezelfde synthesizer gebruikt?
We gaan door met 30 minutes. Ook weer een lekker rustig nummer, over 30 minuten zelfreflectie. Klinkt mooi, maar met de shuffle sla ik hem voortaan over.
How soon is now is nummer 5 van de cd. Klinkt weer lekker. Een gitaarachtige synthesizer (denk ik), een piano en stevige muziek met rustige stemmen. Het doet me denken aan muziek van Phil Collins. Is het eerlijk gezegd ook niet helemaal.
Clows, of Can you see me now, nummer 6, begint vocaal, met langzaam inkomende instrumenten die langzaam voor een stevige ondergrond zorgen. Het nummer is lekker, maar een beetje hetzelfde de hele tijd.
Nummer 7, Malchick Gay is een lekker nummer! Stevig doorspelend, alleen is op sommige stukken wat mij betreft de muziek wat te veel benadrukt en hadden ze de vocals sterker naar voren mogen laten komen. Op die momenten heeft het voor mij teveel weg van een songfestivalnummer.
Het 8e nummer is Stars. Een langzaam nummer, veel vocaal. Het doet me in het begin denken aan een zielig Kinderen voor Kinderen-liedje. Hierna krijgt het een zweverige wending, en wordt het verloop een beetje onlogisch.
Ya Sholsa S Ulma, hetgeen in het engels zoiets zal betekenen als All The Things She Said is het negende nummer van de cd. Misschien wat voor degenen die de Engelse versie beu zijn?
Nas Ne Dagoniat, ook hier een Russische versie, en wel van het nummer Not Gonna Get us. Het 10e nummer.
Nummer 11 komt ook al eerder op de cd voor, namelijk Show me Love. Alleen is dit de Extended Version.
En of er nog niet genoeg originaliteit op de cd staat, is ook het laatste nummer, nummer 12, een remix van een al eerder gebruikt nummer: 30 seconds. Het begint een beetje Arabisch, en het is erg zweverig gemaakt.
