CD: House of Wolves - Folds in the Wind
De combinaties van wolf of wolven in een bandnaam zijn populair, zo waren daar onder andere het Nederlandse Wolfendale, Wolf People, Wolf Parade en van een aantal jaren terug ook nog Wolfmother. Naast een schijnbare interesse in de species Lupus, brachten al deze artiesten ook nog eens erg lekkere platen uit. Aan het rijtje wolvennamen kunnen we er weer eentje toevoegen: House of Wolves. Qua naam klopt het, maar is ook dit weer een fijne plaat?
Een echte voorliefde voor wolven heeft Rey Villalobos misschien niet eens. De artiestennaam van deze muzikale eenling is namelijk simpelweg de Engelse vertaling van zijn Spaanstalige achternaam. Als je zijn muziek vervolgens aanzet denk je dat hij wellicht de muziek heeft gecomponeerd maar een zangeres in de arm heeft genomen om zijn werken in te zingen. Villalobos blijkt echter een ster te zijn in het zingen met een vrouwenstem en zou Antony Hegarty (Antony and the Johnsons) zo de loef afsteken. Villalobos blijkt het een meester te zijn in het neerzetten van een minimalistische sfeer die ondanks de grote leegte je ziel ziel kan vullen. De spaarzaamheid waarmee het instrumentarium wordt bespeeld dient een doel en dat is de sfeer en intensiteit verhogen. De sfeer die wordt neergezet is spookachtig, eenzaam, dramatisch en van breekbare schoonheid, en de intensiteit waarop het relaas van House of Wolves tot je neemt is erg hoog.
Het werk is in deze zin zeker te vergelijken met grote namen zoals Elliott Smith, Bon Iver en King Creosote. De pakkende vocalen van House of Wolves worden bijgestaan door piano, akoestische gitaar, rustige maar doeltreffende percussie-elementen en stemmingsverhogende blazersecties. Allen ingespeeld door Villalobos zelf. In de prachtige openingstrack '50's' hoor je al deze elementen al en begrijp je meteen waar het heengaat met de sfeer van de plaat. Nostalgie en melancholie vieren hoogtijdagen op dit album. "It's the bitter side of life, that I like" zingt hij dan ook aan het eind van deze track en in een interview duidde Villalobos zijn muziek ooit als "hazy nostalgic, melancholia music". Beter kan ik het niet verwoorden. Prachtplaat en de mooiste van een artiest met wolven in zijn naam van de laatste jaren!
