CD: Treetop Flyers - The Mountain Moves
Voor het in Londen gevestigde vijftal, dat opereert onder de naam Treetop Flyers, werd het opnemen van hun debuutalbum een mooie reis. De Engelsen Reid Morrison (vocalen/gitaar), Sam Beer (gitaar/vocalen), Laurie Sherman (gitaar), Mathew Starritt (basgitaar/vocalen) en de bands enige Amerikaan Tomer Danan (drums/vocalen) vertrokken naar het thuisland van Danan om in Malibu hun geluiden op band te zetten in de Zuma Sound Studio. Een plek aan de westkust van de Verenigde Staten die zoveel dichter bij het gevoel van hun muziek staat dan het drukke, regenachtige Londen. Als je naar de bezetting kijkt valt het op hoeveel mensen zich bezig houden met vocalen en dan denk je al snel aan mooie samenzang. Tel daar twee folky gitaren bij op en je krijgt een geluid dat zijn wortels zoekt in de bodem waar ook Neil Young, My Morning Jacket, Band of Horses, The Coral of Fleetwood Mac vruchtbare inspiratie hadden kunnen vinden. De Treetop Flyers produceren geluiden die rondzwerven tussen folk, soul, blues-rock en west-coast-pop.
Het kwintet kwam tezamen in 2009 na elkaar gevonden te hebben in de muziekscene in West-Londen. Twee jaar later wonnen ze de Glastonbury Festival Emerging Talent Competition en trokken daardoor de aandacht door zesmaal op Glastonbury te mogen spelen dat jaar. Ze klopten daarna aan bij Noah Georgeson (producer van onder anderen Devendra Banhart en Joanna Newsom) en trokken naar SXSW in 2012 om vervolgens in Malibu hun plaat op te nemen.
Het resultaat van deze samenwerking is een coherente plaat waarop melodie, samenzang en fijne folkgitaren in het spotlicht staan. Er is ruimte voor wat swingende soul, enkele fijne snerpende gitaarsolo's à la My Morning Jacket en zelfs de uithalen van Morrison trekken soms parallellen met Jim James. De plaat opent met een lekker uptempo folksong, waarvoor de Band of Horses of The Fleet Foxes zouden tekenen. Fleetwood Mac-like melodietjes klinken door in 'Houses Are Burning', een track die een wat lager tempo, stemmige sfeer en enkele popinvloeden kent. 'Waiting On You' heeft een heerlijk My Morning Jacket-sausje waarin ook een smeuïge eetlepel soul in is verwerkt. Toch blijft het lied, dat een eerbetoon is aan de overleden vader van Morrison, breekbaar en bouwt een mooie spanningsboog op. Samen met 'Rose Is In The Yard' vormt het een gepaste break, aangezien het korte maar krachtige 'She's Gotta Run' het tempo weer opschroeft en gitaren weer in rammelende folk-stand staan. 'Haunted House' is een prachtig verhalend lied dat het kippenvel op je armen omhoog duwt. De band laat met het scala aan invloeden en variatie in hun nummers zien dat het van vele markten thuis is, maar tevens alles tot een naadloos geheel kan samenvoegen. De plaat is dan ook van hoge kwaliteit, die ook echt als een album aanvoelt, geen verzameling losse liedjes, maar een sterk geheel dat ook nog eens verdomd lekker klinkt.
