Heroes of Ruin

Exclusief voor Nintendo 3DS

Heroes of Ruin is de eerste actie-RPG voor Nintendo 3DS. Hierbij is het ook het startschot voor een aantal RPG's die komende tijd van kamp Square Enix komt voor Nintendo 3DS. Terwijl fans uitkijken naar de nieuwe Kingdom Hearts en de Final Fantasy-ritmegame, zet Heroes of Ruin de eerste stappen binnen het dungeon crawler-subgenre. Kunnen ze op het succes meevaren van de recent uitgebrachte Diablo III, of zullen deze cartridges over een maand alleen nog ergens in ruïnes te vinden zijn?

Om je te kunnen voortbewegen in deze dungeon crawler zul je eerst een personage moeten maken binnen een van de vier klassen. De eerste klasse die op je scherm verschijnt is de Vindicator. In de klasse kun je jouw eigen leeuw die op twee poten loopt personaliseren, en kun je verwachten dat dit een gebalanceerd personage is. De volgende is de Gunslinger. Dit mensachtig personage is vooral gericht op aanvallen van een afstand. De Savage is een gigantisch beest dat het vooral op kracht moet doen maar op de andere gebieden er niet echt uitspringt. De Alchitect sluit het rijtje af en brengt haar schade vooral toe door middel van magie en de lange speer die deze elf met zich meedraagt.

De klassen hebben elk hun eigen voordelen en nadelen. Dit vind je vooral terug in de speciale krachten die ieder personage bezit. De Alchitect heeft vooral veel 'area damage'-krachten en de Vindicator heeft weer krachten die erop gericht zijn vijanden dichterbij te brengen om zo schade aan te richten. De klassen voelen in die zin wel gebalanceerd, maar aangezien je door te button bashen op de simpele aanvalsknop meer schade aanbrengt dan het activeren van deze spells, komen deze verschillen niet heel sterk naar voren. De game had op dit gebied meer potentie, maar met maar 16 verschillende spells per klasse is er niet veel reden om een personage te kiezen op basis van speelstijl.

Metropolis
Na een kort introductielevel gedaan te hebben, beland je in de grote stad die het centrale punt van het verhaal moet voorstellen. De stad heet Nexus en vanuit hier zijn de wegen naar vier verschillende locaties vrij te spelen. Hierbij komt meteen het belangrijkste minpunt van de game naar voren. De vier locaties bezitten elk hun eigen dungeons, maar echt verschil onderling is er niet. De locaties op zichzelf zijn wel erg verschillend en hebben elk hun eigen thema, maar het feit dat elke dungeon binnen een locatie letterlijk dezelfde rekwisieten gebruiken en zelfs letterlijk hele kamers kopiëren, maken het tegen het eind van een spel meer een sleur dan iets leuks.

De gameplay komt over het algemeen neer op het lopen van A naar B in een dungeon. Hier en daar wordt een verzamel-sidequest aangeboden, maar veel meer is het ook niet. Twee van de drie vijandjes die je verslaat laten wapens en andere uitrusting vallen. Een op de vier voorwerpen hiervan zijn bruikbaar voor jouw klasse en slechts een op de tien voorwerpen die je ontvangt zijn de moeite waard om te gebruiken. Met een maximum van 43 items op zak en een maximum van 99.999 coins maakt dat het looten na een tijdje vrij nutteloos. Al voordat je de game besluit af te sluiten, ben je de motivatie om te spelen allang verloren. En met een flinterdun verhaaltje heb je het na een uurtje of drie wel gezien.

Zij die bereid zijn te sterven, groeten u
Gelukkig is er nog wel een kant aan de game die je spanningsboog een beetje kan oprekken. Dit is het online gedeelte. Het is namelijk mogelijk om samen met vier personages van over heel de wereld te spelen. Ook local play is beschikbaar, waardoor je met vier klasgenoten stiekem achter in de klas het gespuis kunt neerhalen. Je kunt ervoor kiezen om zelf een lege game te beginnen en te wachten tot mensen zich aansluiten, of je kunt je zelf aansluiten bij een van de lopende games. Hierdoor kun je ook als een powerbeest de eerste quests doorstomen met een paar leken die zich tegen die tijd afvragen wat voor een legende hen gepasseerd heeft.

Op een enkele vastloper na is het online erg stabiel en loopt het soepel genoeg om de naam actie-RPG waar te houden. Met een druk op de knop kun je ook direct communiceren met je teamgenoten, waardoor online spelen met je vrienden erg vermakelijk is. De mogelijkheid om voorwerpen te ruilen via een marktkoopman stelt nieuwe wapens beschikbaar, maar zoals eerder gezegd is dit tegen het einde van het spel niet echt waardevol meer. De vier verschillende klassen maken het wel leuk om te zien hoe battles tegen eindbazen verlopen maar tanks en healers zullen nauwelijks aanwezig zijn.

Conclusie
De game heeft een goede verzorging gekregen van Square Enix London. Dat is te zien aan de stabiele gameplay en vier verschillende omgevingen. Jammer genoeg blijft het hierbij en is na een uurtje of drie de rek er echt uit. Na het uitproberen van twee klassen heb je het op het gebied van variatie waarschijnlijk ook al gezien en aangezien de quests exact hetzelfde blijven is het het ook niet waard om alle klassen tot het hoogste level te spelen. De game weet zeker in de eerste twee uur te boeien maar dan klapt het ook genadeloos dicht en blijft er maar een matige game over.