Kingdom Hearts: Dream Drop Distance

Als grote fan van Square Enix is het altijd fijn om te horen dat er weer eens een game uit hun eigen ontwikkelstudio tevoorschijn komt. Kingdom Hearts: Dream Drop Distance is de laatste game die het gat moet dichten tussen Kingdom Hearts II en Kingdom Hearts III. De vorige game, Kingdom Hearts: Birth By Sleep was een succesvolle game en liet ons meer over de geschiedenis van de karakters weten. Is dit laatste handheld deel voor de grote console release een zoethoudertje, of kun je het als volwaardige game beschouwen? Tijd om de mega-sleutel weer eens op te pakken.

In Dream Drop Distance kun je eindelijk weer echt met Sora Spelen. Na in Kingdom Hearts Re:coded met een data-versie gespeeld te hebben en nadat er in de twee voorgaande delen ook andere personages speelbaar waren, mogen we nu eindelijk weer spelen met de stem van het kindje uit The Sixth Sense. Dit keer krijgen we echter dubbel de lol, en kunnen we om de beurt ook met Riku, Sora's beste vriend, spelen. De game introduceert een nieuwe vijand, de dream eaters, die het je moeilijk maken in de verschillende Disney-werelden.

Square Enix-kwaliteit
De Nintendo 3DS straalt aan alle kanten bij het spelen van dit spel. De personages zien er prachtig uit en de werelden leven de Disney-films die ze uitbeelden. Elke wereld heeft haar eigen kenmerken en personages uit de Disney-franchise en de originele stemmen zijn gevonden om het verhaal te presenteren. Dit is inmiddels de kwaliteit die we kunnen verwachten van Square Enix en ook op Nintendo 3DS stellen ze hierin niet teleur. Iedere wereld is uniek en zelfs de Tron-wereld die we al konden zien in Kingdom Hearts II is helemaal aangepast om meer op de film te lijken. Overigens zijn er geen karakters meer uit de Final Fantasy-Franchise dan alleen de moogles. Dit kan voor sommige fans een teleurstelling zijn aangezien ze officieel wel bij de serie horen.

Het belangrijkste onderdeel in deze game zijn misschien wel je nieuwe teamleden. Je zult dit keer namelijk niet met Donald en Goofy rondlopen in de werelden, maar je kunt jouw eigen "spirits" maken, opvoeden en laten meevechten. Het opvoeden is niet veel meer dan wat spelletjes spelen en je beestje aaien met je stylus, maar dit maakt wel nieuwe vaardigheden beschikbaar. Je kunt in de gevechten twee spirits inzetten om te vechten, en er zijn uiteindelijk meer dan zestig spirits te maken met de juiste items. Het is een leuke toevoeging, maar het geeft niet de diepgang die het zou kunnen geven. De beestjes ontwikkelen zich wat traag en bieden daarnaast niet genoeg om leuk te blijven.

Sleutel op je hoofd
Het vechten in Kingdom Hearts: Dream Drop Distance is weer iets aangepast sinds haar vorige deel, en geeft nieuwe mogelijkheden. Of je met Sora of Riku vecht, hangt af van de drop-timer. Dit is een timer die onderin afloopt tijdens het spelen. Zodra de timer leeg is valt je personage in slaap en is de ander aan de beurt. Beide personages hebben in elke wereld hun eigen verhaal, dus je kunt soms midden in je verhaal de draad kwijtraken. Dit is voornamelijk bij eindbaasgevechten erg vervelend, aangezien je helemaal opnieuw moet beginnen als je weer "dropt". De timer heeft ook verschillende snelheden, waardoor de tijd dat je met beide karakters speelt niet gelijk is. Er zijn items beschikbaar die de timer vullen of vertragen, maar uiteindelijk zul je op een gegeven moment toch moeten wisselen.

Het vechtsysteem is voor beide personages ongeveer hetzelfde, maar er zijn bepaalde vaardigheden die alleen voor één van de twee vrienden beschikbaar zijn. Het gebruik van magic lijkt erg op dat van Kingdom Hearts: Birth By Sleep, waarbij je met de pijltjes door je aanvallen scrolt en ze uitvoert met de magie-knop. Nieuw dit keer is het flowmotion-systeem waarbij je op muren kunt springen en je met een paarse gloed om je heen speciale aanvallen kunt uitvoeren. Ook kun je om lantaarnpalen draaien of door de lucht vliegen en deze speciale aanvallen uitvoeren. Ze voelen soms erg overpowered en maken je magic-aanvallen een beetje overbodig. Los hiervan voelt het vechten goed aan en zitten er pittige eindbazen tussen, wat de spanning van de game omhoog brengt.

Flowmotion
Los van het vechten kun je het flowmotion-systeem gebruiken om sneller van A naar B te komen. Je kunt aan palen draaien, grote stukken door de lucht vliegen en van muren afspringen om hogerop te komen. Hier komt de game haar grootste probleem tegen. Dit probleem is het beste uit te leggen in een voorbeeld. In het eerste level is er een gedeelte waarbij je op buizen moet grinden en verspringen van buizen om naar de uitgang te komen. Omdat het flowmotion-systeem niet goed genoeg is uitgedacht, kun je ook gewoon een combinatie van springen-vliegen-muur-springen-vliegen-muur etc. doen om hogerop te komen en zo bij de uitgang te komen. Dit maakt alle leuk verzonnen puzzels overbodig.

Dit systeem van het beklimmen van muren maakt het spel zelfs zo makkelijk, dat je vrijwel elke kamer volledig via de muur kunt afleggen, ondanks dat er hindernissen tussen zitten. Op deze manier kom je ook bij allemaal geheime plekken en treasures die normaal alleen via speciale routes of trucjes te bereiken zijn. Het zorgt er eigenlijk gewoon voor dat je van filmpje naar filmpje vliegt tot je het laatste eindbaasgevecht krijgt. Het haalt een groot gedeelte van het ontdekken en de lol van de kleine puzzels weg, omdat ze toch onnodig zijn. Niemand doet namelijk een puzzel als het niet hoeft. Je ziet ook niemand het Poolse volkslied in G mineur schieten met kogels in de originele Tomb Raider omdat het niet hoeft. Flowmotion haalt deze game echt naar beneden.

Conclusie
Het is zonde dat een potentiële game als deze zo wordt verpest door een mechaniek waar niet goed over is nagedacht. De game zit namelijk vol mooie, memorabele momenten van hoge kwaliteit en de combat heeft veel potentie. Waar je vroeger echter lekker de levels doorliep en je liet verrassen door de puzzels, vlieg je er hier in zijn volledigheid voorbij en ben je eigenlijk gewoon constant van A naar B aan het gaan voor het volgende filmpje. Los daarvan is het voor de fans een prachtige ervaring, aangezien het verhaal er een is om niet te missen. De game steekt goed in elkaar, maar komt in een slecht daglicht te staan door flowmotion. Jammer, Square Enix, erg jammer.