Evenement: William Seen's Transport Music
Afgelopen zaterdag vond de langverwachte cd-presentatie van het debuutalbum van William Seen's Transport Music plaats in Poppodium Romein in Leeuwarden. De groep begon aan de opnames voor Can I Sit Here And Absorb tussen 2005 en 2008 maar het zou daarna nog vier jaar duren voordat de twaalf nummers aan een glimmend schijfje werden toevertrouwd.
Als speciale gast en opwarmer voor de avond had men de groep Hans Hannemann & The Lone Riders op het programma staan. Hannemann is nog maar 24 jaar maar klinkt als een door de wol geverfde muzikant. Hij werkte als barpianist in Dublin en was ook organist in een gospelkerk. Ondersteund door drummer Wim Geenen en bassist JanPeter Hoekstra zet Hannemann, afwisselend in de rol van pianist of gitarist, een lekkere set americana neer. Een heerlijke mix van blues, rock, country en jazz in combinatie met sterke persoonlijke teksten maakt dit tot een band die het vooral goed zou doen in een ouderwetse kroeg. Maar dat is ook niet zo vreemd als je nagaat dat de band bestaat uit muzikanten met podiumervaring in bands zoals Krezip, Admiral Freebee en Stevie Ann.
WSTM live bij Omrop Fryslân.
En dan is het de beurt aan William Seen's Transport Music. De groep begon in 2004 als een soloproject van Egbert van der Werff, voorheen zanger van de bands Travis - later ook bekend onder de naam Lucas. Nadat Van der Werff in de finale van de Grote Prijs van Nederland heeft gestaan gaat WSTM verder als een kwartet. De groep bestaat vanaf dat moment, en nu nog steeds, uit René Monsma (ex-Travis/Lucas), JanPeter Hoekstra (ex-Krezip, Jacqueline Govaert, Guild Of Stags, The Sheer) en Gilbert Terpstra (ex-Kobus Gaat Naar Appelscha, Trio Hell, Buzzgum en Bricquebec). Mannen met een behoorlijk stuk muzikale ervaring. In september 2006 emigreert Van der Werff naar Canada wat het voortbestaan van de band niet gemakkelijker maakte. Begin 2010 komt Egbert terug naar Nederland en besluit de groep dat het tijd wordt om de opnames, die tussen 2005 en 2008 werden gemaakt af te ronden om er een waardig debuutalbum van te maken. Afgelopen zaterdag was het dan eindelijk zover.
William Seen's Transport Music is een band die je in je platenkast in hetzelfde vak zou kunnen plaatsen als bands zoals The Beatles, The Byrds, The Hollies, Brian Wilson en The Beach Boys, Teenage Fanclub en/of Big Star. Heerlijke puntige beatliedjes met een kop en een staart en zonder al te veel gekke fratsen. Dat heeft WSTM namelijk helemaal niet nodig. Het lijkt alsof de groep je meeneemt op een tijdsreis waarbij zowel de jaren zestig, zeventig en tachtig worden bezocht. JanPeter en René wisselen elkaar af met de gitaar en basgitaar en ook Hans Hannemann mag bij een aantal nummers aantreden. WSTM kenmerkt zich door de prachtige samenzang van drie stemmen die ervoor zorgen dat uw recensent zo nu en dan opeens moet denken aan artiesten zoals de legendarische Crosby, Stills, Nash and Young. Neem daarbij de sterke persoonlijke teksten van Van der Werff en je begrijpt ineens de titel van het album: Can I Sit Here And Absorb.
Zo zingt Van der Werff onder meer over zijn reis naar Canada in nummers zoals 'End Of September' en 'New Grass'. Ook Hoekstra blijkt zich prima te redden op het orgel en laat bij 'Mona Lisa' het gitaarwerk over aan Hannemann. Ook bij de fans bekende nummers zoals 'Walk Around Oblivious', waarvan al een demoversie verscheen op een verzamel-cd van het Freeze Festival in 2006 en het vorig jaar al op YouTube uitgebrachte 'Sunkeneyed' mochten niet ontbreken en maakten er een concert van wat nog lang na zal galmen bij de liefhebbers van westcoast en powerpop. Naast het volledige album speelde de groep ook een tweetal covers, 'I'd Run Away' van The Jayhawks en in de toegift 'Feel A Whole Lot Better' van The Byrds. Als laatste nummer speelde WSTM 'Accident romances' van Lucas. Een hoogtepunt vormt echter het laatste nummer voor de toegift. Opgedragen aan zijn vader zingt Egbert van der Werff, begeleid door een akoestische gitaar, het nummer 'Sea Of Love'.
De videoclip voor Sunkeneyed.
WSTM maakt muziek met een on-Nederlands geluid. Een band die bij liefhebbers van close harmony-zang, melodieuze gitaren en heerlijke poppunk riffs zeker in de smaak zal vallen. Een band waar we zeker nog veel meer van gaan horen in de toekomst. Popmuziek met een lekker scherp randje.
