X-Blades
Ayumi is de hoofdrolspeelster van X-Blades. Ze is, volgens haar zelf, de allerbeste in het vinden van schatten. Zelfkritiek kent ze niet, en daardoor is ze erg zelfverzekerd. Eens vindt ze een oude schatkaart en volgens die kaart is er een heel speciale schat (een soort relikwie) te vinden. Hij is ook nog moeilijk te vinden. Dat kan niet volgens de normen van Ayumi, dus ze besluit om dit \'eenvoudig\' klusje te klaren. Tijd om op pad te gaan met Ayumi dus. Ayumi is overigens een té geforceerde gamebabe. Eerlijk gezegd is ze niet knap, loopt ze aardig voor lul met haar erg schaarse kleding (en vooral dat slipje van haar) en de twee Mount Everests komen af van de plastische chirurg. Het is niet anders, maar met zo\'n irritant stemmetje erbij is ze niet meer serieus te nemen.
Het hack \'n slash genre wordt volgens mij vaak aangepakt vanwege haar eentonigheid. Het is dodelijk als je weinig variatie in de game weet te brengen. Prince of Persia is in mijn ogen het perfecte voorbeeld van hoe het wel moet. Oké, dat is een action-adventure, maar de hack \'n slash elementen waren tenminste wél goed uitgewerkt. Maar de makers (TopWare Interactive) hebben daar niet aan gedacht. Al na een half uur zat ik me gewoon dood te ergeren aan het feit dat je geen variatie kreeg. En het ergste was dat je pas na een kwartier klaar was met de allereerste vlaag vijanden. Ze houden je gewoon voor de gek! Het vechten tegen de eindbaas duurde ook nog voor mijn gevoel urenlang. De uitknop werd overigens snel gevonden, wat na het spelen van X-Blades bestempeld werd als een geschenk uit de hemel.
Dat is niet het enige over de gameplay. Ayumi is namelijk haast onbestuurbaar. Ze loopt ongelofelijk snel en dus zul je al snel je vijanden missen. Tel daar de ook nog zeer irritante vijanden (dus groepen van zes en ze zijn ook nog sterk) bij op en je hebt een game die je mateloos irriteert. Gedurende de game ben je constant bezig met button mashen, er is geen tijd voor rust. Nadat je klaar bent met een groep vijanden, kom je vervolgens een minuut later wéér dezelfde vijanden tegen. Alsjeblieft zeg, wat is dit toch zo eentonig!
Grafisch gezien is X-Blades ook zeker geen pareltje. Oké, het ziet er wel aardig uit maar het kon net zo goed een Xbox-game zijn. Er is geen echte sfeer en grafische hoogtepunten kom je niet tegen. Qua geluid valt het enorm tegen, met name de voice-covers. Ayumi heeft een zeer irritante stem en als je het geluid van je TV harder zet, komen je buren vervolgens naar buiten om te kijken of er een kraai in de buurt is. Muziek is niet of haast nooit aanwezig, veel moeite is er dus niet in gestoken.
Als lezer zul je je afvragen of ik misschien niet nu in een chagrijnige bui ben. Misschien wel, maar dan is de grootste reden de game zelf. Het blijft de mening van een recensent en die vindt dat de game drie keer niks is. Het enige pluspuntje is dat er downloadable content komt voor de gamer die van deze game heeft genoten. Die bestaan, jazeker. Ook is de afwezigheid van een degelijke multiplayer met een co-op mode (en dan krijgt de game misschien wel een hoger punt) een groot gemis. Het zijn allemaal kleine dingen die enorm bepalend kunnen zijn voor een game.
