Codename Panzers: Cold War
Zo, mijn excuses voor het slechte Duits. Je moet toch wat. Maar goed, het heeft lang geduurd tot de nieuwe Codename Panzers kwam. Codename Panzers: Cold War verlaat de Tweede Wereldoorlog en betreed de Koude Oorlog. Helaas is er in de wereld Codename Panzers: Cold War iets ergs gebeurd. Een bevoorradingsvliegtuig van de Amerikanen en Engelsen komt in aanraking met een Russisch gevechtsvliegtuig, en dat is niet best... De Amerikanen en Engelsen verklaren vervolgens de oorlog aan Rusland en de rest, die ga je zelf beleven.
Een echt verhaal heeft Codename Panzers: Cold War niet. Wel een zeer interessante setting, de Koude Oorlog. Maar tijdens het spelen merk je niet echt dat je in de koude oorlog zit. Het enige wat je moet doen is de Points of Interests (vliegtuigen, laten komen met nieuwe units of een massavernietigingswapen gebruiken) zien te gebruiken en de vijand te verslaan. Niet echt bijzonder dus. Maar daar heb ik het later wel over. Codename Panzers: Cold War is één van de vele RTS-games die in deze periode uitkomen. Al eerder zag ik andere RTS-games voorbij komen en het lijkt erop dat het RTS-genre leeft. Goed nieuws voor de fans, zeer goed nieuws zelfs. Een minpunt van Codename Panzers: Cold War is dat het een hele, hele lange tijd in ontwikkeling is geweest. De game werd uitgesteld en uitgesteld, het hield maar niet op. Waarschijnlijk loopt Codename Panzers: Cold War hierdoor een achterstand op ten opzichte van de andere RTS-games.
Al eerder liet ik je merken dat Codename Panzers: Cold War een beetje erg standaard is. Het is net als koffie zonder een koekje. Een prima game is Codename Panzers natuurlijk wel, maar je gaat niet uit het raam springen van blijdschap. Je moet veel geduld hebben met Codename Panzers. Niet om het te begrijpen, maar om het spel te spelen. Het is geen medewerker van Tempo Team en dus zul je vaak even achterover moeten zitten. Naast het hoofddoel dat je moet volgen, heb je ook nog enkele andere doelen. Daar ben je even mee bezig, maar ze hebben niks met de game te maken. Alsof het bij de game in is gepropt, zonder eerst naar de \'omstandigheden\' te kijken. Moeilijk is de game overigens niet. Zelfs een aap met een IQ van 40 weet hoe je een missie moet voltooien. Voor de gemiddelde gamer is dit prettig, maar voor de hardcore RTS-er is het een soort van hel.
Maar ik moet Codename Panzers: Cold War niet te hard bashen. Uit het oogpunt van een hardcore RTS-er is dat gebash meer dan terecht, maar voor de beginner is het onterecht. Codename Panzers: Cold War is namelijk voor de casual of een ander soort gamer een prima game om te spelen. Het is geen hoogstandje, maar je kunt er wel plezier mee hebben. Achttien missies zorgen ervoor dat je wel even achter de computer zit; de multiplayer is erg vermakelijk om te doen. Vooral tegen je broer, die er niks van kan. Het besturen van je eenheden gaat in het begin misschien lastig, aangezien de tutorial niet zo duidelijk is, maar na een tijdje heb je het onder de knie.
Grafisch gezien valt Codename Panzers: Cold War in de categorie: kan er mee door. Gebouwen zijn goed gedetailleerd, maar daar houdt het ook wel mee op. Wel leuk zijn de effecten en de soort cinematics die in de game voorkomen. De effecten (zoals vuur etc.) zijn erg mooi weergegeven en de cinematics komen allemaal onverwacht. Zo stort er opeens een vliegtuig naar beneden en mag je naar boven kijken om te zien of het vliegtuig niet jou verplettert. Het is één van de vele dingen die er gebeuren in Codename Panzers: Cold War. Geluidstechnisch gezien heeft het spel ook iets van: kan er mee door. Hoe clichématig en standaard dit ook mag klinken, het is wel zo. Maar goed, er is niets op aan te merken, dus is het gelukkig niet slecht.
