Grand Ages: Rome

Zucht. Keizer zijn is niet altijd een pretje. De luxe doet mij niet zo heel veel. Mensen gelukkig maken, dat doet mij veel. Zo maak ik me ook populair, maar zo hoort het ook. Ik, Ekius Bosmanii VII, heb de taak om omhoog te gaan in mijn politieke carrière. Julius Caesar moet zien dat ik een hele goede ben. Maar goed, binnenkort krijg ik een rapport binnen over een bijzonder ding: Grand Ages: Rome heet het. Geen idee wat het is, maar dit ding moet verdwijnen en pas in de Renaissance weer ontdekt worden. En pas vanaf de 21e eeuw moet het bruikbaar worden. Astrotijd weet mij dat te melden, ach ik geloof ze wel. Het is nu wachten op Frankius, mijn boodschapper. Ah, daar is hij al. \"Frankius toch, wat ben je weer laat! Je doet ook alles op het laatste moment, hè. Oh, je hebt niets te zeggen maar je hebt wel het rapport? Wat zal onze God Morthillius ervan vinden, of je minnaar Spankius.\" Goed, Grand Ages: Rome. Opvolger van Imperium Romanum, dat op zijn beurt weer de opvolger van Glory of the Roman Empire is. Ah, die ken ik wel. Wat een vermakelijk ding is dat trouwens. Kalypso heeft het gemaakt? Mooi, dezelfde makers dus. Maar goed, even over naar de informatie die we er over hebben. Ik lees wel even voor, Frankius, dan kun je meeluisteren.

In Grand Ages: Rome krijg je de taak om via de politieke ladder de weg omhoog te vinden. Je kunt kiezen uit families, elke familie heeft zijn eigen voor- en nadelen. Dat doe je door in twintig steden lekker aan de slag te gaan. Deze twintig steden staan er natuurlijk nog niet, dat doe je zelf. En dat doe je niet zomaar. Dat doe je door héél véél tijd te steken in het spel, dan kom je er zelf wel achter. Een uitgebreide tutorial (er is een normale tutorial en een battle tutorial) leert je echter hoe je zo\'n grote stad kunt bouwen. De tutorial is zeer goed uitgewerkt en laat duidelijk zien wat voor belangrijke dingen je in je hoofd moet houden. Denk aan het bouwen van aquaducten, het plaatsen van fonteinen, insula\'s, ga maar door. Maar niet het bouwen is zó belangrijk om een stad van formaat te maken. Ook het handelen en het oorlogvoeren spelen hier een belangrijke rol. Op het oorlogvoeren kom ik later wel terug. Om je stad verder uit te bouwen, moet je zo slim mogelijk handelen. Zo maak je natuurlijk de meeste winst, en je maakt je inwoners zeer content.

De campaign van Grand Ages: Rome bevat veertig verschillende missies, een flinke verbetering ten opzichte van Imperium Romanum. Daar was de campaign niet zo bijzonder goed. Maar Kalypso heeft goed naar de kritieken geluisterd. De campaign is leuk en interessant en uitdagend genoeg. Voor de hardcore liefhebbers kan het begin wellicht te makkelijk zijn, maar op deze manier leer je de game veel en veel beter kennen. Net als vele andere RTS-games moet je ergens mee beginnen. Je moet eerst wat huisjes bouwen, en je moet allemaal gebouwen rond de grondstoffen plaatsen. Boerderijtjes, mijnen en nog veel meer. De grondstoffen zijn zeer belangrijk, want zonder die kom je nergens. Maar dat is niet alles. Nadat je een aantal huizen hebt gebouwd, moet je ervoor zorgen dat het volk tevreden blijft. Ze hebben voedsel nodig, dus moet je ervoor zorgen dat de omgeving voorzien is van voedsel. Dat doe je door bijvoorbeeld een bakkerij op te zetten. Met een aantal handige knoppen onderin het scherm kun je zien waar het volk wel en niet blij mee is. Zo kom je snel te weten wat je moet doen om je volk tevreden te houden. Want het tevredenstellen van het volk is een must. En dat is de filosofie van Kalypso.

Dus mocht je denken dat je hier een soort Rome: Total War speelt, dan heb je het ongelooflijk mis. Natuurlijk kun je hier ook lekker oorlogje spelen, maar het bouwen van een stad is het allerbelangrijkste. Wel is er een aantal missies waar je bijvoorbeeld een ander volk moet verslaan. Maar de meeste opdrachten bevelen je om het volk tevreden te houden. Oorlogje spelen gaat anders dan in Imperium Romanum. Je hebt achttien eenheden tot je beschikking. Romeinen kun je in dienst nemen, maar je kunt ook Germanen en andere vijandige soldaten in gevangenschap houden. Germanen kun je als lokaas gebruiken. De legers die je hebt ontworpen moet je onderhouden en daarvoor heb je voedsel nodig. Vechten gaat hier zeer simpel, gewoon je troepen selecteren en laten aanvallen. Dat is alles. Door ze meer te laten vechten, krijgen ze ook meer ervaring. Zo worden ze beter, ga zo maar door... Maar goed, hier is niet zo veel aandacht aan besteed. Grand Ages: Rome is namelijk een game van rust, en dat maakte indruk op me. Met name de graphics gooien in mijn ogen hoge ogen. Hoe mooi kan zo\'n RTS-game wel niet zijn. Het straalt de sfeer en de rust van Grand Ages: Rome uit. Een Sim City van de Romeinse Tijd? Wellicht, de ene vindt dat wel, terwijl de ander het daar helemaal niet mee eens is. Ook de achtergrondmuziek wekt de illusie dat je écht een keizer bent. Maar toch, de graphics springen hier uit. Je kunt zelfs de grassprietjes tellen als je alles op de allerhoogste instellingen hebt.

Toch kent Grand Ages: Rome een aantal minpunten. De laadtijden zijn heel erg lang en ik hoop voor jullie dat ik de enige ben die kampt met zulke lange laadtijden. Laat het weten, zou ik zeggen. Op de allerhoogste instellingen loopt Grand Ages: Rome wel soepel met hier en daar een paar haperingen. Als je computer aan de aanbevolen systeemeisen voldoet, mag je verwachten dat de game zeer soepel loopt. Een ander minpunt van Grand Ages: Rome wordt gevormd door de onverklaarbare problemen die je soms tegenkomt. Zo zijn er bij mij veel branden in de stad ontstaan, terwijl de inwoners tevreden zijn. Ook is het soms niet duidelijk wat je precies moet doen, maar na een uurtje worstelen krijg je dat wel door.