Heel gelukkig

En dan, de eerste ochtend. Compleet met wallen moet je je dan naar de eetzaal begeven, die in mijn gedachte vol zou zitten met van die dikke Duitsers met borden vol eieren met spek. Maar dat viel mee, wat oudbakken stelletjes, een paar vriendinnen en wat 'normale enigszins uitgslapen' mensen. En ik, met mijn wallen en oogjes die het licht nog niet helemaal aankonden. Het ontbijt was geweldig!

Wel eens 5 uur gewinkeld? Ik nu wel, en geen aanrader, althans niet op de schoenen die ik aan had. Meteen vanuit het ontbijt zijn we naar DE winkelstraat van Antwerpen gegaan, en oh boy, wat een walhalla voor mij! Leuke zaakjes met betaalbare leuke kleren (Jennyfer, aanrader!!, of Royal Faks, beide aan de Meir) en allemaal prulzaakjes. De Mac en de Pizzahut ontbreken natuurlijk ook niet aan het straatbeeld.

En wederom zijn we langs mijn superschaap gelopen, wat heb ik staan kwijlen voor die etalage. Ik had net besloten dat ik hem moest en zou kopen, helemaal blij, totdat ik eens ging nadenken over de hoeveelheid Euro's. 123 Euro's, wat veel. De eerste paar uren dacht ik nog, what the hell, ik doe het. Maar na de lunch was die gedachte weg. Wat een hoop geld, wat kon ik er veel mee doen als ik dat schaap niet kocht. M'n vriend bood nog aan om af te dingen, die mevrouw had ons verteld dat het het laatste exemplaar was, maar ook dat hielp niet. Het beest was te duur. En andere exemplaren hadden ze ook niet, alleen sleutelhangertje (natuurlijk te klein) en dat onwijze ding.

Helemaal teleurgesteld en zielig als ik was, zijn we verder gaan winkelen, ik moest en zou dat andere exemplaar schaap hebben. En toen, daar in het allerlaatste winkeltje, twee minuten voor sluitingstijd zag ik ze!! Mijn schaapjes!! Ik heb er dus twee gekocht. Ik was helemaal gelukkig!!

's Avonds zijn we gaan eten in een tentje wat Het Vermoeide Model heette. Ik kan het moeilijk omschrijven maar hier volgt een poging. Van buiten ziet het er gezellig uit, sfeervol verlicht en gezellig druk. Bij binnekomst wordt je jas aangenomen en wordt je naar boven gestuurd. Via een smalle trap, met houten smalle treden, meer a la de stok die je naar je hond gooit, kom je dan aan op een verdiepinkje met houten balken en een soort gat in de vloer, een reling aan de randen, een steunbalk waar een piano op rust. Eerst dacht ik dat dat decoratief was, maar er wordt ook echt op gespeeld. Dat tentje was zo gezellig, en helemaal niet duur! Het had net dat beetje extra, bij je dessert kreeg je een schaal met koekjes en een schaaltje slagroom, ik bedoel, het zijn de kleine dingen die het doen en dit deed het absoluut! Het eten was natuurlijk ook geweldig.

Wederom stond er in de planning een bioscoopbezoekje, en toen we dit keer in een keer goed gelopen hadden, op de kamer waren beland en wederom naar de Olympische Spelen keken, viel ik weer in slaap en zijn we weer niet naar de bioscoop gegaan.