Moss

Moss was een minuutje of twee te zien op de E3 presentatie van Sony en sindsdien heeft de game mijn volledige interesse. Daarna mocht ik ermee aan de slag op Gamescom, en toen greep de game mij bij de ballen. Het liet iets vers zien, iets wat ik nog niet eerder had gezien voor welk VR platform er ook is.  Een VR game die niet in first person is? Waarbij je niet aan het racen en/of schieten bent? Dat was voor mij echt iets nieuws. Plus een muis als hoofdpersoon, wat kan er allemaal dan nog mis gaan?

 

Maar dat twee minuten durende filmpje vertelde nog niet het hele verhaal. Hoe het speelde en wat het doel was, dat was nog lang niet duidelijk. Moss speelt als een éénpersoon tandem. Je weet wel, zo’n dubbele fiets waar vaak oudjes op zitten. Maar nu zit je op beide plekken, tegelijk! Je vervult namelijk twee rollen. De eerste rol die je vervult is namelijk als de Lezer. Want Moss speelt zich af in een sprookje, welke zich afspeelt in een boek. Jij, als Lezer, bent een sort van god. Echter, voor een groot deel neem je tweede rol tot je op, namelijk het besturen van Quill, de heldhaftige muis die op zoek is naar haar oom. 

Het meeste van het verhaal wordt verteld door middel van een plaatjesboek maar zodra je zelf aan de slag mag, zet dat zich voort. Een zacht zwoele stem vertelt wat er allemaal erom heen gebeurt. Zodra hij uitgepraat is, kun je daadwerkelijk beginnen aan de game. En in de eerste minuten zie je meteen dat dit een hele andere game is dan dat je gewend bent. Je gezichtspunt is namelijk van een afstandje, meer alsof je in een kijkdoos kijkt die is ontworpen door Anton Pieck. Je behoudt het totaaloverzicht, terwijl je je met Quill een weg baant tussen vijanden en puzzels. Moss is misschien wel de best uitziende game die op dit moment voor de PlayStation VR te vinden is. Overal gebeurt wel wat, zowel ver op de achtergrond als in de lucht.

 

Maar het meeste van je tijd ben je bezig met Quill. Hoewel het een dappere muis is, kan ze niet alles zelf doen. Met de pookjes en de knoppen bestuur je Quill en hierdoor speelt de game als een platformer, maar dan ben je er nog niet. Als Lezer kun je namelijk voorwerpen en vijanden tegenhouden en dat gebeurt met het bewegen van de controller. Je zult het alweer vergeten zijn, maar elke DualShock 4 controller werkt ook als Move controller. Dus je zult echt met de controller moeten bewegen om voorwerpen op te pakken en te verplaatsen zodat Quill erop kan klimmen, eromheen kan lopen of om vijanden te controleren. Hierdoor kunnen jullie samen tactische één-tweetjes maken en verder komen in de zoektocht.

 

Het is dan ook de eerste VR-game die ik zonder enige vorm van kotsneigingen volledig heb uitgespeeld in één zit. Omdat je zelf niet beweegt, is het gevoel van wagenziekte niet tot nauwelijks aanwezig. Je loopt van scherm naar scherm waardoor het boekgevoel behouden blijft. Moss is ook niet bijster moeilijk, de gevechten zijn namelijk een eitje. De uitdaging zit hem in de puzzels, waarbij geen enkele haast is gemoeid. De game speel je ook meer voor de ervaring, de mooie plaatjes en Quill dan voor de gameplay. De game is aan de korte kant, maar daar is de prijsstelling ook naar. Alles staat open trouwens voor DLC, aangezien er steeds wordt gesproken over Boek 1, dus het zou mij niet verbazen als er ook een Boek 2 uit komt.

 

Het enige nadeel is, dat het ook een prima game zou kunnen zijn als je hem niet in VR zou spelen. De magie zou er dan wel van af zijn, maar dat zou de game wel overleven. 

Polyarc heeft met Moss een VR-game uitgebracht die de lat weer wat hoger heeft gelegd voor andere VR games. De game ziet er verschrikkelijk goed uit, het verhaal is prima, de controls zijn fijn, maar het is vooral een game die gewoon totaal iets nieuws doet in plaats van een eenheidsworst te zijn. 

Pluspunten
Minpunten
  • Gameplay is enorm gevarieerd
  • Best uitziende VR-game tot nu toe
  • Verhaal en personages
  • Ik wil meer!
Gespeeld op PlayStation 4 VR.