Mario & Luigi: Dream Team Bros.

Na Bowsers lichaam uitvoerig verkend te hebben duik ik nu in Luigi's wildste dromen. Nee, ik heb het niet over erotische Mario-fanfiction, maar over het nieuwste deel in de Mario & Luigi RPG-reeks: Dream Team Bros.

De Mario & Luigi-franchise is altijd een verademing geweest. De creatieve invalshoek, komische ondertoon die in feite de Mario-mythos een beetje in de zeik neemt en het actieve vechtsysteem vormen een ijzersterke combinatie. Dream Team Bros. doet ook veel van het bovenstaande, maar maakt ook serieuze misstappen.

Deze keer besluiten de loodgieter-broers en prinses Peach om naar Pi'illo Island te gaan voor een welverdiende vakantie. Het uitje loopt uiteraard al snel in de soep wanneer Luigi op een magisch kussen slaapt dat zijn droomwereld als een soort portaal in de fysieke wereld opent.

Onwetend bevrijden ze hiermee een slechterik, de vampier-achtige Antasma. De broers moeten de boel uiteraard ongedaan maken. Dat blijkt geen makkelijke taak, zeker wanneer Bowser ook even om de hoek komt kijken. Het verhaal is helaas relatief saai, vooral omdat de nieuwe personages lang niet zo grappig of interessant zijn.

Van de bok dromen
Sowieso hangt er door de hele game een wolk van lichte verveling. Dit is immers het vierde deel van de ooit bijna revolutionaire franchise. Het hergebruikt daarom veel mechanieken en grappen, waardoor het spel vaak te vertrouwd aanvoelt. De game lijkt ook wat uitgerekt, met een speelduur van ruim dertig uur. Het probleem is dat veel van die uren als opvulsel aanvoelen. De andere delen kwamen met moeite bij 20 uur.

Een ander punt van kritiek zijn de martelgangen die in het spel tutorials worden genoemd. Deze miskramen komen bij elke nieuwe mechaniek of puzzel terug en testen of je überhaupt kunt lopen of knoppen kunt indrukken. De meeste kun je niet overslaan, en bij degene waar dat wel kan krijg je alsnog de korte versie. Het wordt je in de game bijvoorbeeld op maar liefst drie verschillende momenten uitgelegd hoe je een badge moet equipen. Dit haalt het tempo volledig uit het spel.

Elke Mario & Luigi-game heeft een unieke twist, in dit deel zijn dat natuurlijk de droomwerelden. In deze 2D-fantasielanden heeft Luigi veel meer vaardigheden. De zogenoemde 'Luiginary skills' stellen hem in staat om de droomwereld of zijn eigen vorm te manipuleren. Die skills gebruik je om puzzels op te lossen. Het is alleen jammer dat de oplossing vaak wordt voorgekauwd door een meereizend personage. Het brengt desondanks wat broodnodige variatie in het spel.

Beste ooit
De game stelt dus op veel vlakken teleur, maar het maakt ook veel goed met misschien wel de beste JRPG-vechtssyteem ooit. Net als in voorgaande Mario & Luigi's kun je je aanvallen extra kracht bijzetten door met de juiste timing op knoppen te drukken. Je kunt ook de charges van vijanden ontwijken, of zelfs tijdens hun beurt schade aanrichten.

Dit maakt het vechtsysteem erg actief. Bovendien heeft Dream Team Bros. meer diepte toegevoegd. Bij bepaalde aanvallen van vijanden moet je nu ook in plaats van stilstaan verticaal of horizontaal met het pookje bewegen. Dat klinkt niet als een grote toevoeging, maar dat is het wel. Het voegt vooral meer variatie toe aan de aanvalspatronen van vijanden en maakt het systeem nog actiever.

Conclusie
Dromen gaan niet in vervulling met deze sequel. De originaliteit en, zorgwekkender, de humor zijn er een beetje vanaf. Het actieve vechtsysteem is gelukkig beter dan ooit, het is alleen zonde dat het verpakt zit in een ietwat saai avontuur.

Exclusief voor 3DS.

Zie hier de FOK!games beoordelingsrichtlijnen.