Thrillville
Pretparken zijn een populair thema voor sim-games. Themepark was een van de eersten in dit genre, en uit de komst van Thrillville blijkt wel dat er nog steeds een markt is voor zulk soort games. De voorgaande pretpark sim-games verschenen voornamelijk voor de PC, maar Thrillville waagt de stap naar de PSP. De vraag is echter of dit een goede stap is geweest.
Wat direct opvalt zijn de mooie graphics van het spel. De PSP wordt weer eens goed gebruikt om wat mooie beelden op het scherm te toveren. Hoewel dit normaal gepaard gaat met enorm lange laadtijden valt dat, voor PSP begrippen, best mee.
Zoals bij de meeste sims stelt het verhaal niet bijster veel voor. Je hebt een vreemde oom die zijn pretpark aan jou schenkt. Omdat je uiteraard totaal geen ervaring hebt in het runnen van een pretpark begin je het spel met een heel beperkte tutorial. Hieruit blijkt direct dat Thrillville niet zomaar een sim-game is, maar een combinatie van een pretpark-sim, een mini-gamesgame en het welbekende Sims. Het opleiden van je personeel doe je door zelf het goede voorbeeld te geven en bijvoorbeeld in een mini-game zoveel mogelijk afval op te ruimen. Niet alleen zorgen voor goede werknemers is belangrijk, maar ook aandacht voor (nieuwe) attracties, bezoekers en eetgelegenheden is van belang. De tutorial is, zoals gezegd, erg beperkt. Het laat heel snel zien hoe je een vijftal basis-acties kunt uitvoeren, maar veel dingen zul je zelf uit moeten puzzelen.
Het managen is niet zo simpel als sommige andere spellen het maken. Je moet beslissingen maken over bijvoorbeeld entreegelden, hoeveel geld je uitgeeft aan research, waar je nieuwe attracties bouwt, welke attracties je gaat bouwen, hoeveel eettentjes en toiletten je neerzet in je park en wie je aanneemt om voor je te komen werken. Dit doe je niet alleen voor één park, maar voor vijf parken. Je kunt achtbanen helemaal zelf ontwerpen en plaatsen, en het verkopen van een oude attractie om plaats te maken voor een nieuwe kan ook zonder problemen. Het managementdeel van de game is zeer goed uitgewerkt en biedt heel veel mogelijkheden. De hoeveelheid aan mogelijkheden kan echter wel overweldigend zijn
Naast het managementdeel van het spel spelen mini-games een grote rol in het spel. Het spel spel bevat erg veel mini-games met een grote diversiteit. Soms zijn het korte stukjes platform-actie, daarna heeft het weer wat weg van een simpele FPS of gaat het simpelweg om het zo snel mogelijk rijden van een aantal rondes op je kartbaan. Ja, je leest het goed, je eigen kartbaan. Alle attracties die je namelijk in je park bouwt kun je zelf uittesten in de vorm van één van de vele mini-games. Hoewel dit op zich leuk gevonden is, zijn de meeste mini-games niet leuk genoeg om meerdere keren te spelen, kwantiteit voor kwaliteit is helaas een uitspraak die ook voor deze game van toepassing is. Houd je van uitdaging dan zit je echter wel goed met de mini-games van dit spel want ze zijn niet zomaar te winnen. De tegenstanders zijn vooral op hoger niveau erg moeilijk om te verslaan, je eigen acties perfect uitvoeren zonder iets wat ook maar op een fout lijkt is af en toe de enige manier om te kunnen winnen.
Belangrijk als je de eigenaar bent van een pretpark is niet alleen om je attracties zelf te testen, maar ook om met je bezoekers te praten om er achter te komen wat hen precies bezig houdt. Je kunt steeds uit een aantal zinnen kiezen om te zeggen. Het blijft niet alleen bij simpel ‘hoe vind je het park’ maar je kunt ook proberen om twee bezoekers aan elkaar te koppelen waardoor ze nog meer geld uitgeven, of gewoon even patsen met je kennis door er een lading totaal zinloze feitjes uit te gooien. De tekstschrijver heeft erg zijn best gedaan op de verschillende teksten en dat is duidelijk te merken. Ondanks dat zal na een aantal gesprekjes dit niet zo boeiend meer zijn en zul je gewoon snel op knoppen drukken om het gesprek maar snel af te ronden.
