Spelunker HD

28 jaar geleden bracht MicroGraphicImage de platformgame Spelunker naar Atari 8-bit. Het spel werd een jaar later geport naar de Commodore 64 en later volgde ook nog een arcade-, NES- en MSX-versie van de game. Het mag dus wel gezegd worden dat het spel toentertijd een groot succes was. Tozai heeft de game onderhanden genomen en het spel opnieuw uitgebracht voor PlayStation Network. Heeft de game de tand des tijds doorstaan?

Spelunker HD is net als het origineel een 2D-platformer. Je bent een mijnwerker die afdaalt in een mijn en onderweg sleutels moet verzamelen zodat je deuren kunt openen om verder te gaan. Een mijn zit ook vol gevaren die je moet overleven zoals bijvoorbeeld spoken, vleermuizen en grote rollende ballen en natuurlijk moet je zorgen dat je genoeg lucht hebt. Bovenin het scherm loopt een balk langzaam leeg en voordat de balk helemaal leeg is, moet je ergens verse lucht oppikken. Deze lucht kom je ruimschoots tegen, maar rustig slenteren is er dus niet bij. Met de bommen die je hebt kun je rotsen opblazen die je pad versperren, net als bepaalde stukken muur waar schatten verstopt liggen. Tot slot heb je nog de beschikking over stroomstoten die spoken wegjagen en een lichtpijl die ervoor zorgt dat vleermuizen even verdwijnen. Genoeg ingrediënten voor een prima platformer dus!

Dood aan verspringers!
Spelunker HD bevat zowel de originele versie als de HD-versie van het spel. Tozai heeft de game alleen grafisch aangepakt. Het spel is voorzien van een nieuw laagje verf wat ervoor zorgt dat het spel er wel aantrekkelijk uitziet. Als je het gaat spelen dan is het echter een teleurstelling. Ik weet dat ik geen goede gamer ben, maar platformers en zeker 2D-platformers, speel ik wel veel. Het is echt abnormaal hoe vaak ik dood ben gegaan in Spelunker HD, Ondanks dat je met vijf levens begint, was ik alsnog binnen een minuut game over. Dat ik zo vaak dood ging kwam niet doordat het level zo moeilijk was, maar puur door onlogische of gewoon ouderwetse mechanieken in de game. Vanaf een touw een klein stukje opzij springen naar een platform gaat in alle spellen zonder problemen, maar in deze game kost dat je direct een leven. Ook naar het touw toe springen kan je een level kosten als je te laat springt. Bij grote afstanden is dat nog enigszins begrijpelijk, maar het gaat in dit geval om kleine stukjes die je moet overbruggen en die gewoon niet meer van deze tijd zijn.

Het niet normaal kunnen springen is niet het enige antieke aan deze game. Hoewel het spel een 2D-sidescroller is, staat het beeld vast. Pas als je aan de rand van het beeld loopt verschuift het hele beeld een stap op. Dit is al vervelend bij bepaalde heuveltjes waar je overheen moet springen en waarbij je beeld, als je het vergeet, heen en weer beweegt, maar bij obstakels is dit nog veel vervelender. Al in het eerste level moet je wegrennen voor een grote bal die achter je aan rent. Hierbij kom je ook bij de rand van het beeld en terwijl jij stil moet staan terwijl het beeld verschuift, rolt de bal wel gewoon door. Erg frustrerend, zeker als je dan ook nog eens een klein heuveltje over het hoofd ziet en je nogmaals stil moet staan terwijl het beeld weer beweegt. In 1983 was dat vast het beste wat mogelijk was, maar voor nu voelt het aftands aan. Dergelijke 'bugs' hebben een negatieve invloed op het spel en zouden er gewoon uitgefilterd moeten zijn.
Tot slot is ook het leveldesign zelf niet zo logisch. Als je dood gaat respawn je op een locatie waar je kort daarvoor was. Over het algemeen levert dat geen problemen op, maar toen ik op een heuvel naast een groep vleermuizen belandde na weer eens een keer doodgegaan te zijn, kon ik lichtpijlen afschieten wat ik wilde, maar ik stond te hoog voor de vleermuizen, en als ik er gewoon onderdoor rende ging ik dood. De enige manier om daar weg te komen was een game over.

Multiplayer
Hoewel Spelunker HD een singleplayer-game is, heeft Tozai een multiplayer toegevoegd. Deze multiplayer kun je online of splitscreen offline spelen. Je speelt dan samen hetzelfde level waarbij je samen probeert zover mogelijk te komen, of je speelt levels tegen elkaar waarbij je zoveel mogelijk punten moet verdienen door veel items te pakken en als eerste bij het eindpunt te zijn. Beide spelmodi zijn te chaotisch om leuk te zijn. De mannetjes lijken te veel op elkaar en het geluid loopt door elkaar, dus de muziekjes die je hoort bij het doodgaan wisselen elkaar vrijwel continu af. Daarnaast zijn de frustraties uit de single-player hier ook gewoon aanwezig, dus het is ook gewoon niet leuk om te spelen.

Conclusie:
Spelunker HD leek me op basis van de graphics een toffe game. Een 2D-sidescrolling platformgame is altijd leuk! Helaas is enkel het uiterlijk met de tijd meegegaan en stamt de gameplay nog uit de jaren tachtig. Dat er twee multiplayermodi aan toegevoegd is kan het spel helaas ook niet redden want slechte gameplay wordt met twee spelers enkel dubbel zo slecht. Het was beter geweest als Tozai enkel de gameplay had geüpdatet in plaats van de graphics want wat over blijft is een game waar zelfs de fans van het origineel beter vanaf kunnen blijven omdat de herinnering aan hoe leuk de game vroeger was waarschijnlijk beter is dan de game nu in HD spelen.