Boek: Diane Duane - Hoge Toverij
Het eerste dat opvalt, na de fantasievolle illustratie op de kaft natuurlijk, zijn de vrolijke wolkjes die de titel en ieder hoofdstuk opleuken. Met gefronste wenkbrauwen lees ik verder en val meteen hals-over-kop in het verhaal. De prettige schrijfstijl van Duane sleurt de lezer meteen mee in het wel en wee van het gezin Callahan, waar zojuist een nieuwe computer wordt bezorgd. Nita, de oudste dochter, blijkt de toverkunst al meester te zijn en waarschuwt op magische wijze haar kameraad Kit. Vader en moeder die samen een pc gaan installeren – dat wordt lachen!! Terwijl pa en ma het handboek tot op de letter volgen, schuift de jongste dochter Dairine achter het toetsenbord. Op school heeft zij al geleerd met een computer om te gaan en al snel schieten de commando’s over het beeldscherm. Als het Apple logo zònder hapje uit de appel verschijnt, merkt ze dat er iets niet klopt. Ze typt verder en ziet dat zij een digitale versie van het Toverhandboek in handen heeft gekregen. Zo’n zelfde handboek als haar zus heeft en waar ze al stiekem in heeft zitten lezen….
Het boek leest ontzettend makkelijk. Het is op vlotte manier geschreven, de personages worden voldoende beschreven om een goed beeld te vormen maar laat genoeg ruimte voor de eigen fantasie. Door korte terugblikken wordt het “verleden” uit de twee voorgaande boeken voldoende belicht zodat het geen enkel probleem is als je die boeken toevallig niet hebt gelezen.
Dit verhaal speelt zich voor een belangrijk deel buitenaards af en dat kan mijn fantasie helaas niet “behappen”. Met gnomen, trollen of moredhel heb ik geen enkel probleem, maar met buitenaardse wezens laat mijn beeldvorming me in de steek. Dat mag de pret echter niet drukken: het blijft een leuk boek om te lezen.
Wat wel een beetje jammer is, is dat het boek in 1990 voor het eerst is uitgekomen. De commando’s die Dairine intikt zijn dan ook niet helemaal meer van deze tijd. Om een idee te geven: ik herinnerde me spontaan weer mijn Commodore 64… De vertalers hebben alle commando’s netjes in de Engelse taal laten staan, maar ze hebben wel syntaxisfout 24 gebruikt. Beetje jammer.
Samengevat is “Hoge Toverij” een leuk boek om te lezen als je “weer eens iets anders” wilt. Geen zware fantasy als Lord of the Rings, geen echte science fiction als Dune, maar gewoon een lekker weglezend boek.
