CD Review: Marilyn Manson - The Golden Age Of Grotesque

Geproduceerd door Manson en Tim Skold en gemixed door Ben Grosse is het album geïnspireerd door de glamour van de dertiger jaren in Hollywood. In de tijd waarin decadent cabaret hoogtij vierde, gecombineerd met de "degenerate" kunst van een voor-oorlogs Berlijn.

Het album begint erg goed met het Matrix nummer 'This Is The New Shit'. Zoals ook eerder aangegeven in de Matrix OST Review is dit een absoluut waardige binnenkomer.

Manson lukt het om gedurende het hele album deze kwaliteit vast te houden. Het dertigerjaren thema komt bijvoorbeeld bijzonder goed naar voren in 'Doll-dagga Buzz-buzz ziggety zag' waarbij je een raar mental-image krijgt van "in lijn" dansende, been omhoog gooiende vrouwen met een Manson slag erin. Het is niet echt uit te leggen, je moet het horen.

Ook de Resident Evil sound is goed aanwezig in o.a. het titel-verklarende nummer, waaruit blijkt dat Manson een artiest is met een brede visie. De industrialistische geluiden, klinken alsof ze rechtstreeks van een trance cd komen, maar dan beter. Perfect gecombineerd met de harde gitaren en de opzwepende drums maakt het een indrukwekkend stuk muziek.

Manson zou Manson niet zijn als hij niet zou shockeren. Dit gebeurt in principe door de hele cd heen van "Use your fist and not your mouth" tot "Para-noir" en verder. Teksten als "I f*ck you, to control you" en "I need a big cock, 'cause im a big star" staan er dus ook op. Wat een persoon daarvan vindt is zijn eigen recht. Als je je eraan stoort, dan lukt het Manson om zijn album bij een select publiek te bewaren. Dit terwijl het absoluut de potentie heeft om een favoriet te worden bij een groter publiek.

Het laatste nummer 'Obsequy (The death of art)'sluit het album met een gebruikelijk "drugs" nummer. Veel rare, niet te plaatsen, geluiden onderlegd met een warrige piano en halve radio conversaties. Dit is het enige nummer dat ik als 24-jarige programmeur niet ten volle kan waarderen, maar wat het album voor de gemiddelde die-hard Manson fan (lees: 16-jarige Goth (nofi)) helemaal afmaakt.

Muziektechnisch gezien zijn de nummers van dit album over het algemeen sneller van aard, maar niet op een storende manier. Elk nummer heeft ook een duidelijker thema wat de uniciteit ten goede komt.

Conclusie

Het is een goed album dat de behoefte oproept om net als Manson te shockeren en hier schijt aan te hebben. Het laat je relativeren op een positieve manier en geeft je de instrumenten om niet altijd alles zo ontzettend serieus te nemen. Niet iedereen deelt deze mening, zeker niet als je Columbine erbij haalt, maar dat is een andere discussie. Ook als je niet Manson-fan bent, geef het album een kans, je zal positief verrast worden.

Bedankt Marcel, voor deze review!



Tracklist:
Intro
This Is The New Shit
mOBSCENE
Doll-Dagga Buzz-Buzz Ziggety-Zag
Use Your Fist And Not Your Mouth
The Golden Age Of Grotesque
(s)AINT
Ka-Boom Ka-Boom
Slutgarden
Spade
Para-noir
The Bright Young Things
Better Of Two Evils
Vodevil
Obsequy (The Death Of Art)