Saints Row: The Third

De plannen die uitgever THQ voor Saints Row had, een geduchte concurrent worden voor Grand Theft Auto, zijn bij lange na niet waargemaakt. Daarom werkt ontwikkelaar Volition nu deel voor deel aan de tegenhanger. Met Saints Row: The Third gaat alles over de top. Want realisme is saai.

Het moge inmiddels duidelijk zijn dat de ontwerpers van Saints Row: The Third de game totaal niet zo serieus nemen als het door realisme beïnvloedde en tevens vermoedelijke inspiratiebron GTA. De personages zien er kleurrijk en koddig uit en zijn daarnaast op alle fronten aan te passen naar eigen smaak, de wereld is extreem gewelddadig en de wapens zijn ontstellend absurd. In de uur durende demo die we gespeeld hebben maken we eens écht kennis met de wereld van The Third. Welkom in Steelport, de stad waar de Saints uit de voorgaande delen het opnemen tegen de Syndicate.

Je zit midden in de actie wanneer de eerste missie van het spel van start gaat. De Saints hebben een bank op het oog om te overvallen en als vermomming doen ze allemaal een grotesk masker op, gelijk aan het gezicht van de bendeleider (die eveneens mee is). Nadat je de lift uitstapt, hang je binnen vijf minuten achter een kluis die aan een helikopter bungelt. Ondertussen schieten er tientallen mannetjes op je, terwijl jij hen met je andere hand, inclusief schietgraag gerei, probeert neer te maaien. De opmerkingen die je daarvoor om je oren hebt gekregen van je teamleden lijken opeens heel ver weg.

De intense actie is niet ongekend voor een third-person open wereld-shooter als deze. Maar de humor die er aan vastkleeft wel. Continu word de draak met jou, de game of het genre gestoken en dat zorgt voor een langdurig brede glimlach op je gezicht. Mede dankzij de cast, waaronder worstelaar Hulk Hogan en pornoster Sasha Grey, komen personages goed uit de verf. In het hoofdverhaal, waar we slechts de eerste missie van hebben meegemaakt, krijg je wederom te maken met drie verschillende bendes. Elk heeft een soort eigen thema; zo is een van de groepen bestaat namelijk uit een stel worstelaars (vandaar ook de keuze voor Hogan – he knows best).

Tijdens het spelen oefen je invloed uit op de manier waarop de bendes met je omgaan. Gemeen zijn tegen bende A kost je bepaalde missies, maar levert bij bende B weer ‘extra’ op. Dat zorgt op z’n minst voor wat herspeelbaarheid, aangezien de multiplayer geschrapt is en je zo wordt aangemoedigd de game op een andere manier te spelen. Co-op maakt wel zijn herintrede. Het is nog steeds mogelijk om online of via system link met je vrienden de straten onveilig te maken. Tevens hebben alle missies meerdere eindes en is het einde van de game op die manier beïnvloedbaar. Niets staat zo vast dat je het idee hebt in een achtbaan te zitten.

Traditioneel aan de Saints Row-serie geldt dat spelers vrij zijn om te doen en te laten wat ze willen. Verschillende missies en mini-games moeten een uitlaatklep bieden voor hen die eens flink willen rellen. Activities (veel verschillende mini-games, waaronder Insurance Fraud), Stronghold (een rivalerende bende z’n basis innemen) en Flashpoints (spontane oorlogsvoering tussen bendes) zijn van de partij. Wanneer je deze (zij)missies succesvol afrond, verdien je geld, respect, auto’s en wapens. Voorgaande Saints Row-spellen gebruikte ‘respect’ om missies vrij te spelen, nu fungeert het als ervaringspuntensysteem dat de speler toegang geeft tot bepaalde perks.

Met het geld kun je nieuwe wapens, kleding, auto’s (die overigens enorm lekker rijden en driften), huizen en andere voorzieningen (zoals een ziekenhuis) kopen en van alles opwaarderen. Daarnaast kun je het spenderen aan het imago van je bende: het hoofdkwartier en de kleding van je bendeleden moeten allemaal up-to-date blijven, natuurlijk. Het doel is om uiteindelijk het meest invloedrijke zooitje ongeregeld in de digitale wereld van Steelport te worden.

Kenmerkend aan deze Saints Row is ook de hoeveelheid opties om je personage aan te passen. Wij hebben geprobeerd om Liara uit Mass Effect te creëren en de gelijkenissen waren best treffend. Zelfgemaakte personages kunnen overigens geüpload worden naar de servers van THQ middels het Initation Station, alwaar je de creaties van andere, en zij jouw hersenspinsels, kunnen binnenhalen. Dit moet als een soort motor voor de community functioneren. Want je begrijpt, als de mogelijkheden bijna eindeloos zijn, dan zullen de meest te gekke creaties hun opwachting maken.

Wat verder opvallend is aan de demo, is dat je constant bezig bent in de game en je je geen moment verveeld. Het voelt ook heel naar om de game te moeten wegleggen, omdat er altijd nog wel iemand is die je met vette karate moves in elkaar kunt slaan of met een ontplofbare octopus z’n kop van z’n romp kunt blazen. Wij hadden dan wel alle cheats aan (ongelimiteerde geldstroom, alle wapens, kogels konden niet op), toch twijfelen we geen moment aan de fun die deze game bevat en uitstraalt. Op 18 november komt deze knotsgekke en tot de nok toegevulde game uit op de Xbox 360, PlayStation 3 en pc.

Een speciale vermelding nog voor Professor Ghenki. Deze doorgedraaide professor heeft in de wereld van Saints Row: The Third een tv-show waarin mensen simpele opdrachten moeten voltooien. Als je wint, dan krijg je geweldige prijzen. Mocht je verliezen, dan krijg je niks anders dan een pijnlijke dood. Reden te meer om je verder en verder in Steelport te laten zuigen, want deze opdrachten zijn supertof.