Moord in Aerdenhout (16)
"Het wordt steeds ingewikkelder, Mason", zei Maddy terwijl ze Mason vol ongeloof aankeek.
"Isabel Kimo, een Afrikaans model. Ze studeerde internationaal recht. Dat heb ik geweten. Ze wist precies wat de straf was in Abu Dhabi voor overspel. Ze had mij in de tang. Niets hielp. In mijn geilheid had ik haar van alles beloofd. Dat was niet alleen dom, maar bij haar was het ook levensgevaarlijk. Ze wilde met mijn geld een heel dorp onderhouden zo lang als ze zou leven."
"Trek jij haar na, Margreet?" zei Violet Albers.
"Ik was al bezig, mevrouw Albers."
"Zeg maar V, een afkorting van Violet."
"Jammer, zo'n mooie naam verbasteren", zei Mason zacht.
"Hoogst irritant, Mason. Zie je weer een paar borsten en een kont."
"Mevrouw Markson, ik kan heel goed voor mijzelf zorgen en ik ben meer dan borsten en een kont."
"Het gaat ook niet om jou, of eigenlijk wel, maar u begrijpt wel wat ik bedoel", zei Maddy geïrriteerd.
"Ik begrijp wat je bedoelt, Maddy. Ik hoop dat ik jullie bij de voornamen mag noemen?" Mason knikte als enige bevestigend en glimlachte naar haar. Er hing een vreemde spanning in de kamer ook al omdat Violet niet hard afwijzend was. Clark begon zich er ook aan te ergeren en liep de kamer uit.
"Scenario's Violet, scenario's", zei Margreet kortaf. Violet keek naar Mason.
"Ik moet toch echt wat meer weten van jouw Isabel. Hoe leerde je haar kennen en waar? Wat zei ze tegen jou wat je nu als belangrijk zou kunnen kwalificeren?"
Mason keer verontwaardigd terwijl Maddy demonstratief naar buiten keek. Ze keek tramlijn twaalf na totdat deze uit het zicht verdwenen was. Mason voelde de frustratie van Maddy.
"Maddy, ik kan het mij voorstellen dat je dit niet leuk vindt."
"Klopt Mason, en soms vraag ik mij af wat ik hier nog doe."
Maddy stond op en verliet de kamer ook. In haar vlucht nam ze haar jas mee.
Margreet en Violet keken vol verwachting naar Mason die de hele film Isabel weer vanachter zijn ogen bekeek. Violet probeerde zijn non-verbale houding te lezen. Isabel had hem veel gedaan, heel veel. Ze besloot dan ook tamelijk hard te openen.
"Isabel Kimo zorgde er bijna voor dat je Maddy verloor."
Mason keek haar geschrokken aan.
"Hoe kom je daar nu bij!" riep Mason met een verhoogde stem.
"Kom kom, Mason. Wij zijn hier nu alleen, je vrouw en zoon zijn weg, je kunt nu wel spreken", zei Violet rustig maar indringend.
"Ja, dat was ze."
"Wat was ze?" zei Violet. Margreet zat met meer dan gewone belangstelling te luisteren. Haar strakke broek leek niet echt comfortabel te zitten, ze sloeg regelmatig haar linkerbeen over het rechter en omgedraaid. Margreet was niet dik maar flinker dan Violet die ronduit perfecte afmetingen bezat. Violet had een moderne rok aan tot net boven haar knieën. Haar witte blouse liet alles erin aan toeval over, ze wist waar ze mee bezig was en wilde niet via haar uiterlijk aandacht op zichzelf leggen. Maar ze wist dat ze daar niet altijd in slaagde. Mason had een zwak voor dit soort intelligente vrouwen. Hij besefte zijn leeftijd en bond in, maar besefte ook hoe afschuwelijk rijk hij was. Hij besloot zijn gevoel te laten voor wat het was en haar nu echt te informeren.
"Ik leerde Isabel tijdens een congres in Afrika kennen. Ze was toentertijd een vertaalster. Ze zag er betoverend uit. Een strak, bruin lijf geboetseerd door een genadige God. Ze moet een vrouw zijn geweest, God. Het kan niet anders als je zoiets moois kunt creëren." Violet besloot in te grijpen.
"Mason, hou je bij de feiten, we kunnen ons voorstellen hoe ze eruitzag. Tijden, plaatsen en gebeurtenissen en alles wat ertussenin ligt dat relevant kan zijn."
"Ze belde heel veel en leek erna weer volop energie te zijn. Ik weet niet waarom ik dit zeg eigenlijk."
"Bellen, waar naartoe? Met wie?" vroeg Margreet. Terwijl ze aan de pijpen van haar broek trok.
"Haar broer die voor haar zieke moeder zorgde."
"Je geloofde haar?" vroeg Violet.
"Ik had geen reden haar niet te geloven. Ze maakte aantekeningen van deze gesprekken. Vreemd, dat wel, nu ik er zo over nadenk."
"Hoe vaak werd ze gebeld en hoe lang duurden deze gesprekken? Waar vonden deze gesprekken vaak plaats en op welke tijdstippen?" vroeg Margreet. Mason gaf zo goed als hij zich herinnerde de informatie door. Het beeld dat Violet zou schetsen zou het onderzoek naar de ontvoerders in een ander stadium kunnen brengen.
"Hoe veel van dit soort regelingen ben je ooit aangegaan met de vrouwen waarmee je iets gehad hebt?" vroeg Violet.
"Ach dat weet ik niet meer, duidelijk is dat alleen Isabel een speciale plek in mijn hart had."
"En in je kruis", voegde Margreet er koel aan toe.
"Dat is geen handige opmerking, Margreet", zei Violet.
"Isabel begreep mij. Ze wist precies wat ik nodig had."
Violet hoopte dat Margreet haar mond verder zou houden.
"Welke deal sloot je met Isabel?" vroeg Violet.
"Dat ze ons kind goed zou verzorgen."
