Stemwijzer wordt langzaam Stemkeizer
De post van Helga van Leur op FB is tekenend: “Al die kieswijzers zijn één grote Dunning-Kruger mindfuck. Je moet een mening hebben over een ongenuanceerde stelling waarvan je de ins en outs niet van kent“.
Ik zeg het nog even anders maar bedoel hetzelfde als Helga. Stemwijzer/kieswijzer is een psychisch doolhof voor degenen die het invullen. Je hebt het gevoel genaaid te worden zonder enig voorspel. Je weet dat ze driekwart van wat er in de verkiezingsprogramma’s staat niet uitvoeren. Wat belangrijker is: niet uitgevoerd KAN worden. Stemwijzer is een tool voor de zwevende kiezer die in iedere politieke partij wel iets ziet waar hij of zij het mee eens is. Maar nooit in één politieke partij en dat is ook vrijwel onmogelijk.
Het verkiezingsprogramma van iedere politieke partij is een vooruitblik op vier jaar regeren. Alle partijen hadden vier, acht jaar en soms twaalf jaar geleden ook de asielproblematiek, toeslagenaffaire en de afhandeling van schades door aardbevingen in Groningen in hun programma’s. Ik noem hier maar even de drie grootste leugens in deze verkiezingsprogramma’s van de laatste twaalf jaar. En er hadden meerdere kabinetten kunnen vallen over deze onderwerpen ware het niet dat we opgescheept zaten met een premier die het begrip teflonlaag en -rug uitgevonden had. Letterlijk alles gleed van hem af. Nu bouwt hij weer aan een splinternieuwe laag in het globale politieke spectrum.
De stemwijzers en kieswijzers zijn er altijd al geweest net zoals de totale nutteloosheid ervan gezien de onoplosbaarheid van ‘echte problemen’. Voor het oplossen van echte problemen moeten wij met z’n allen een paar consequenties aanvaarden. Ten eerste moeten we weer autonoom worden en Brussel vaarwel zeggen, onze handel en bekende doorvoerhavens hebben ons genoeg kwow how opgeleverd in de wereld. Ten tweede moeten er maximaal zes tot acht politieke partijen meedoen aan de verkiezingen. Al dat kleine politieke grut zit ervoor zichzelf en hun al vroeg over het paard getilde ego’s. Want doe even normaal met een partij voor de dieren. En al het andere kleine grut dat natuur en dier veel belangrijker vindt dan mensen.
Omtzicht met zijn NSC is een vreemde eend in de bijt. En alles dat al decennia in de Nederlandse politie vijver rondzwemt begint hem nu in zijn politieke veren te pikken. Hij moet duidelijk zijn! Hij moet wel of geen premier willen worden! Hij moet zijn plannen door het CBP laten doorrekenen! Nee dus. De politieke macht hoort in de tweede en eerste kamer thuis en niet in een torentje waar monsterlijke ego’s geboren worden. Omtzicht krijgt van mij de kans, waarom? Zie (YouTube) hoe hij de afgelopen jaren politieke kopstukken om de oren heeft geslagen met zijn dossierkennis. Hij is politiek ontwapenend.
